Doris Ríos, diz boyu siyah lastik çizmeler, siyah bir elbise ve boncuklu bir kolyeden sarkan siyah bir böceğin boynuzu giyerek dikenli tel çitlerin altında zarif bir şekilde eğiliyor. Yakın zamana kadar bu bariyer onu Yerli Cabécar topraklarında faaliyet gösteren bir çiftliğin dışında tutuyordu. Şimdi çit, kendisinin ve diğer Yerli kadınların, bir zamanlar burayı gayri meşru bir şekilde işgal eden şirketten geri aldıkları araziye diktiği genç guava ağaçlarının sıralarını koruyor.
Toprak iyileşiyor. Araziyi incelemek için durduğunda Ríos’un kara gözleri deliciydi; simsiyah saçları çenesinden köprücük kemiğine kadar katmanlar halinde yavaşça dökülüyordu. Genç fidanların uzun otların üzerinden yeni yeni görünmeye başladığı yeşil bir yamaca bakıyor. Dikenli telin diğer tarafındaki yol turuncu topraktan oluşuyor; kuruduğunda toz haline gelir ve ıslandığında çamurlu kile dönüşür.