Oyun Ödülleri, kutladığı insanlar olmasaydı var olamazdı, o halde neden onları sahneden uzaklaştırmaya devam ettiler?
Bakın, The Game Awards’ı çoğunlukla hangi yeni oyunun duyurulacağını görmek için izlemiyormuşum gibi davranmayacağım. Muhtemelen oyun camiasındaki pek çok kişinin zihniyeti bu. İzlenme getiriyor ve The Game Awards’ı bu kadar başarılı kılan en büyük neden de kısmen bu; çünkü onlar olmasaydı gösteri muhtemelen halktan bu kadar fazla ilgi görmezdi.
Her şeyin üzücü gerçeği bu, ancak oyun endüstrisinin her yıl ilgi odağı haline gelmesine yardımcı olan etkinliğini inkar etmek mümkün değil.
Ancak bununla birlikte gelen aynı ilgi ve fırsat, en azından kamuoyu açısından, bu oyunları yapan ve dolayısıyla gösteriyi yapan kişilere değil, sponsorluklara, ünlü konuklara ve bu oyunların sunulduğu yastıklı bölümlere yöneliktir. TGA’nın meslektaşlarına hitap etmek yerine bir fikri dünyaya sunmak için birkaç dakika harcayan, övülen bir E3 gibi hissetmesini sağlayın.
Özellikle bu yıl, kazananların çoğunun konuşma yapması, ancak onlara sahneden inmelerini söyleyen bir müzik melodisinin mahvolması dikkat çekiciydi. Kratos’un seslendirme sanatçısı Christopher Judge’ın geçen yıl o anı yaşadığını ve burada bunun hakkında şaka yaptıklarını biliyorum, ancak şaka sadece gerçek anlamda devam etti ve konuşmacıları sadece 30 saniyeyle sınırladı.
Bu arada, ünlülerin kötü şakalar yapmak ve boşboğazlık yapmak için sonsuz gibi gelen bir süreye sahip olmalarına izin verildi, reklam yağmurundan (en azından şovun parasını ödemeye yardımcı olan) bahsetmeye bile gerek yok.
Sonra Hideo Kojima segmenti vardı. Ben büyük bir hayranıyım ve saygısızlık etmek istemem ama bir proje hakkında kapsamlı bir konuşma yapmanın bir zamanı ve yeri vardır ve oyun endüstrisi kutlamalarının bu yerlerden biri olduğunu düşünmüyorum.
OD, bir dakika 40 saniyeden biraz fazla süren fragman ve sonrasındaki sohbetin neredeyse tam yedi dakika sürmesiyle diğer oyunlar arasında en uzun bölüme sahipti.
Bir oyun hakkında konuşmaya, bize bunun bir oyun olduğunu anlatmaya, aslında bunun bir oyun olduğunu göstermeye ayırmaya ayırdığımız çok zaman var. Kojima’nın bir vizyoner olarak egosunu okşamasını ve abartmasını unutmayalım ki bu hepimizin zaten çok iyi bildiği bir şey. Geoff geçmişte bunu kendisi söylemişti: Kojima tanıtıma ihtiyaç duymayan bir adam, peki neden stüdyoları ve onların bu yılki yayınlarını kutlamak için tasarlanmış bir sahnede bunu yapmak için bu kadar çok zaman harcıyoruz? Yine söylüyorum, bir zaman ve yer var ve The Game Awards o değildi. Bir o kadar da vakti olan kuklayı anlatmaya bile başlamayın. Bu programı izleyen ve gerçekten bu bölümleri beğenen insanlar var mı?
Bu dakikalar, konukların reklamları ve süslü şakalarıyla birlikte hepsi bir araya geliyor ve işin en uç noktasına gelenler, gösterinin kutlaması gereken insanlar oluyor.
Aslında bundan bir TGA hikayesinde bahsetmeyi planlamıyordum ama son birkaç yıl, oyun endüstrisindeki çalışanlar için korkunç geçti. İşten çıkarmalar tüm zamanların en yüksek seviyesinde; çalışma koşulları da geçen yılın tüm Activision cinsel taciz davasının odak noktasıydı. Etkinlikte bu konuların ele alınmamasından dolayı hayal kırıklığına uğrayan pek çok kişinin olduğunu biliyorum. Bunu her iki taraftan da anlıyorum ve şu ana kadar hepimiz duyduğumuz için bu açıklamayacağım bir şey.
Ama şunu söyleyeyim, konu göz ardı edilse de tam tersini yaptığını hissetmeden edemedim. Hepimiz bu geliştiricilerden bazılarının konuşmaya başlamak için sahneye çıktığını, ancak birkaç dakika sonra müzik tarafından kesildiğini, konuşmayı bırakıp sahneden inme işareti olarak gördüklerini gördük.
En büyük etkinliklerinden biri geliştiricilerin konuşmasını bile istemezse endüstri nasıl gelişmeyi bekleyebilir? Ve bunu genel olarak kastediyorum, sadece işten çıkarmalar ve benzeri şeylerle ilgili değil.
Son birkaç yıldır bu konuyu gün ışığına çıkarmak, bu sesleri dinlemeyi reddeden ve onları susturmak için ellerinden gelen her şeyi yapan bazı yayıncıların bulunduğunu öğrenmekle geçti. Oyun Ödülleri’nin tam da bunu yaptığını hissettim.
Neden sadece teşekkür etmek isteyen birini aceleye getirmeye çalışıyoruz? Dizi, Oscar’lardaki gibi televizyonda bile yayınlanmıyor. Mekan kiralama süresi dışında, yayın platformunuz Twitch ve YouTube olduğunda yayın süresinin bitmesi neredeyse imkansızdır.
Dağıtacağımız bir sürü ödül var ve Oyun Ödülleri, bir yandan dünya rekoru kırmaya çalışan bir hızlı koşucu gibi, herkese sahip oldukları reklam yerleşimini hatırlatıyor.
Onları kutlamaya bile zaman ayıramıyorsak, oyun endüstrisini ve geliştiricilerini kutlayan bir gösteriyi nasıl yapabiliriz?
Bununla birlikte, bununla ilgili bazı karşı argümanları tartışmak istiyorum. Biz evdeki izleyiciler ünlü bir konuğa bakıyoruz ve merak ediyoruz, neden? Büyük olasılıkla zaman kaybı olduğu konusunda hemfikir olacak birkaç şey için de aynı şey geçerli. Gerçek şu ki, bize ne kadar doğrudan hitap ederlerse etsinler, bu noktalar başlangıçta bizim için tasarlanmamıştır. Yazarlık dışı işimden, daha önce çalıştığım şirketin biz çalışanları kutladığı bir anı hatırlıyorum. Bazı ünlüleri konuşmaya ve kutlamanın bir parçası olmaya davet ettiler. Bu bir yayın etkinliği değildi, kusura bakmayın ama ne olursa olsun, o ünlü hayatında bir gün bile çalışmamış, o sırada benim işimi yapmış olsa da, o anın özel hissettirmesini sağladı.
Topluluğun her seferinde inlediğini biliyorum ama eğer şirketim bunu yaptığında benim hissettiğim duygu onların da hissettiği bir şeyse, o zaman günün sonunda onlarla hiçbir sorunum yok. Yine de o etkinlikte ve geçmişteki etkinliklerde bile, ön plana çıkan çalışan arkadaşlarımızın sahneden itildiğini hiç görmedim.
Verdikleri ödüllerin bir kısmının sektörün efsaneleri tarafından verilmesi gerektiğini söyleyeceğim. Eminim birçok geliştirici bu eski geliştiricilerden bazılarına saygı duymaktadır, çünkü onların oyunları ilk etapta gelişmeye başlamalarının nedenidir. Adayların sektörde en çok kimleri aradığına dair bilgiyi bulmak Geoff için zor olmayacaktı. Herkesin tercihi farklı ama sektördeki bir efsane tarafından sunulsaydı bir anın daha özel olacağını düşünmeden edemiyorum.
Dune’un ana yıldızlarından biri olan Timothée Chalamet, Baldur’s Gate 3 için Larian Studios’a Yılın Oyunu ödülünü verdi. Onun bir oyuncu ve endüstrinin büyük bir hayranı olduğundan eminim, ama bunu görmek çok kötü hissettirdi. Stüdyonun sektörde kazanabileceğiniz en büyük başarılardan biri hakkında konuşmak için bir dakikadan az bir süreye sahip olduğundan bahsetmiyorum bile. Konuşmalarının kısa olduğunu ve müzik çalınamadan bittiğini biliyorum, ama sonra bunu görüyorsunuz ve bunun muhtemelen onlara toparlamalarını söyleyen tabelayı gördükleri için olduğunu anlıyorsunuz.
Yılın oyununu kazansaydım ve ödülü takımımın geliştirme sırasında ölen bir üyesine adasaydım ve “Lütfen toparlayın” kelimesini görseydim çok sinirlenirdim. #OyunÖdülleri pic.twitter.com/be0hLfmfT2
— Javiera Cordero 🇵🇸 (@javierabegazo) 8 Aralık 2023
Oyun duyuruları da ödüllere yardımcı oluyor. Söylediğim gibi dikkat çekiyor çünkü etkinlik tam anlamıyla bir ödül töreni olsaydı pek çok kişi izlemezdi. Bu kanıt zaten diğer birçok ödül töreninde mevcut. Ancak 2025 sürümünün açılış ekranıyla biten birçok oyunumuz vardı. Neredeyse iki yıl içinde nelerin yayınlanacağını gerçekten bilmemiz gerekiyor mu? Bu duyurulardan bazıları ne kadar heyecan verici olursa olsun, başka bir etkinlikte duyurulmasının daha iyi olacağını düşünmeden edemiyorum. Bilirsiniz, E3 ya da onun yerini alan etkinlik olan Yaz Oyun Festivali gibi mi?
Tek söylediğim Oyun Ödülleri’nin bu konuda daha iyi bir iş yapması gerektiği. Şu anda, gördüğüm kadarıyla, sponsorları ve ünlüleri, gösterinin var olma nedeni olan geliştiricilerin önüne koyan, kurumsal odaklı bir etkinlik gibi hissettim. Gösterinin bir şekilde finanse edilmesi gerektiğinden Oyun Ödülleri’nin bunları yapmayı bırakması gerektiğini söylemiyorum. Oyun duyurularının ortadan kalkması gerektiğini söylemiyorum bile ama dün geceki programda gösterilenden daha sağlıklı bir denge olması gerekiyor.