Korku filmi bittikten sonra ne olur? Kahramanlar canavarı öldürdükten ve başka bir gün savaşmak için yaşadıktan sonra, hayat nasıl bir şey? Bu tür bir korku ve travma bir kişiye veya aileye ne yapar? ortadaki sorular bunlar Sinsi: Kırmızı Kapı, beşinci film içinde Sinsi franchise ve 2013’ten beri ilk Bölüm 2 öne çıkarmak orijinalin yıldızları oynadı Patrick Wilson, Rose Byrne ve Ty Simpkins tarafından. İyi bir kalbe ve iyi niyetlere sahip, ancak eksik olan bir film. gerilim ve korku bu, franchise’ı ilk etapta bir hit yaptı.
Bu karakterleri en son gördüğümüzde, baba Josh (Wilson) ve oğul Dalton (Simpkins), ilk iki filmdeki olayların hipnozla hafızalarından silinmesini seçtiler – bu düşünce, yaşadıkları akıl almaz dehşetlerin herhangi bir hatırasının silinmesiydi. deneyim sadece kötü bir şey olurdu. Eh, neredeyse on yıl sonra (hem filmde hem de gerçekte) hipnoz, ikisinin de hayatını eksik hissettirdi. Sonuç olarak, Josh ve Renai (Byrne) boşanırken Josh ve Dalton’un pek bir ilişkisi yoktur.
Çünkü çok uzun zaman oldu Josh, Dalton ve Renai’yi gördük, Kırmızı Kapı onları yeniden kurmak tatlı zamanını alıyor. Geçmişe dönüşler, bir cenaze töreni, bolca gerilim vardır ve sonunda Josh, Dalton’u üniversiteye götürdüğünde baba ve oğul gönülsüzce bir şans daha verir. Bununla ilgili büyük bir anlaşma yapıldı, ancak asıl hareket iki sahne alıyor ve bu sadece işleri daha da kötüleştiriyor. Sonuç olarak, Kırmızı Kapı sonra iki ayrı hikayeye ayrılır: biri Josh’un kendisinde neyin yanlış olduğunu tek başına bulması, diğeri ise Dalton’un sanat dersleri aracılığıyla ve yeni arkadaşı Chris’in (Sinclair Daniel) yardımıyla geçmişini yeniden keşfetmesidir.
Her hikaye geliştikçe, burada ve orada korku ipuçları ve alaylar var, ancak film çoğunlukla Josh ve Dalton’u ilişkilendirilebilir hissettirmeye kararlı. Bu amacında, en azından, filmin tek yaptığı bu olduğu için başarılı oluyor. Sonunda, yine de, ikisinin de şeyi yeniden keşfetmesi gerektiğini biliyoruz. Sinsi Her şey hakkında: Öte, alternatif boyut baba ve oğul, her şeyi ilk etapta başlatan astral projeksiyon yoluyla erişebiliyorlar. Bununla birlikte, filmin bu konsepti tamamen yeniden oluşturması çok uzun sürüyor ve filmin gidişatı bundan büyük zarar görüyor.
Bu sefer, Wilson sadece başrolde değil. kırmızı kapı, ama aynı zamanda ilk yönetmenlik denemesini de yapıyor ki bu, filmin dengesizliğinde fazlasıyla bariz hissettiriyor. Evet, film bizi Josh ve Dalton’ın içinde bulunduğu kötü durumla ilişkilendirme konusunda faydalı bir iş çıkarıyor ve sonunda ikisi de İleri’yi yeniden keşfediyor ve keşfetmeye başlıyor. Ancak, bu noktada, herhangi bir korkunç korku olayı, sonradan akla gelen bir şey gibi geliyor. Daha çok, filmin izleyicilerine ilettiği her türlü gerçek gerilimin veya korkunun altını oyan, baba ve oğlun kendini keşfetmesini desteklemenin bir yolu olarak var. Korkular az ve çok uzak ve karakterler korku girişimlerinde kayboluyor.
Yani belki de mesele korkular değildir. Belki de sadece travmayla ilgilidir. Film, bastırıcı anıların bu karakterlere ne yaptığını keşfetmeye devam ederken, Kırmızı Kapı ekrandakinin ötesinde bir iç gözlem düzeyini teşvik eder. Sahip olunan bir eşyadan kurtulmanın bir kişiye neler yapabileceğini düşünmek gerçekten ilginç. Kötü varlıkların hepsini öldürmek için yola çıktığını bilen bir aile nasıl tepki verirdi? Ancak Wilson, İleri hakkında filmi giderek daha fazla yapmaya karar verdiğinde ve denge bir kez daha kaybolduğunda, bu odak bile kaybolur.
Sinsi: Kırmızı Kapı kötü bir film değil, sadece yanlış yönlendirilmiş bir film. Orijinal Lambert ailesini 10 yıl sonra geri getirme fikri, ilk filmdeki aktörlerin canlandırdığı ve şimdi tamamı 10 yaşını doldurmuş olan oyuncular, kesinlikle güçlü bir fikirdi. Oyuncular arasında gözle görülür bir yakınlık var ve bu sefer temelde başrol olan Simpkins, bir aktör olarak hızla büyüdü. Ancak Scott Teems’in yazdığı senaryo, filmin hiçbir fikrine tam olarak çiçek açması için yeterli zamanı asla vermiyor ve bu nedenle oyuncular kırpıntılarla çalışmak zorunda kalıyor. Bazı eğlenceli küçük Paskalya yumurtaları ve serinin hayranları için sürprizler var ve film sonunda Lambert’lerin hikayesine biraz daha kapanış getiriyor. Ama bunu yaparken nedenini unutuyor. Sinsi ilk etapta çok başarılıydı. Süper havalı bir mitolojiyle cehennem kadar korkutucuydu. Kırmızı Kapı hiç de korkutucu değil ve neredeyse mitolojisinden yoksun. Orijinal filmlerin sonraki etkileri hakkında gerçek bir takipten çok bir belgesel gibi geliyor.
Sinsi: Kırmızı Kapı şimdi sinemalarda.
Daha fazla io9 haberi ister misiniz? En son ne zaman bekleyeceğinizi kontrol edin hayret, Yıldız SavaşlarıVe Yıldız Savaşları yayınlar, sırada ne var? Film ve TV’de DC Universeve geleceği hakkında bilmeniz gereken her şey Doktor Kim.