Arrested Development’ın bir bölümünde Michael Bluth, üzerinde ‘Ölü Güvercin: Yemeyin’ yazan bir kese kağıdı açar ve içinde ölü bir güvercin bulduğunda şaşırır. Şaşkınlığı hızla istifaya dönüşür. “Ne beklediğimi bilmiyorum” diye itiraf ediyor. Eğer deneyimimi yoğunlaştırmam gerekirse Yıldız Kılıcı Sindirilebilir tek bir mem haline getirseydik, bu klip olurdu – güvercinin ölmemesi dışında, sadece agresif bir şekilde azgın.
Şu anda PS5’e özel, Yıldız Kılıcı muhteşem görseller ve tek oyunculu deneyimle uluslararası izleyicileri hedefleyen, büyüyen Güney Kore video oyunları havuzunda Lies of P ve Dave the Diver’a katılıyor. Ancak Neowiz bize kukla Timothée Chalamet’i Belle Époque tabağında sunarken, Shift Up bize daha iyisini yaptı. Görüyorsunuz, ben basit bir oyuncu kızım. Güzel bir kadın görüyorum ve çok etkilendim. Bu güzel kadını, en sevdiğim PS3 dönemi aksiyon-macera oyunlarından bazılarına bariz bir saygı duruşunda bulunarak baş kahraman olarak seçtiniz ve ben de onun kapısının önünde çiçekler ve çikolatalarla bekliyor olacağım. Rüya gibi K-pop’u ağır metalle birleştiren bir film müziği ekleyin ve fikri anladınız.
Elbette Stellar Blade ve Nier Automata arasındaki birebir paralellikleri görmek için dahi olmanıza gerek yok, ancak bu tasarım gereğidir. Kıyamet sonrası Dünya’yı geri almak ve insanlığın kalıntılarını düşman yaşam formlarından oluşan bir kovan zihninden kurtarmak için dünya dışı bir koloniden gönderilen ekip bazlı bir asker olan Eve rolünü üstleniyorum. Var kesinlikle bunu daha önce duymuştum. Ancak Shift Up, etkisini gizlemeye çalışmaz; bunun yerine, Yoko Taro’nun beğenilen hikayesinin unsurlarını, FromSoftware’in kasvetli dünya sunumuna uygun birçok ruh benzeri oyunla hemen hemen aynı şekilde uyarlıyor. Bu bakımdan Stellar Blade sığ bir taklitçiden daha fazlasıdır; tek başına mücadelesi kendisini çeşitlendirmeye yetiyor.
Bununla birlikte, katı İncil alegorisi yüce fikirlerle flört ederken, Stellar Blade’in karakterleri ve olay örgüsü, atasının gölgesinden kaçacak kadar yeterince gelişmemiştir. Dahası, anlattığı hikayenin sunumu o kadar keyifsiz ki, bunu umursamak mümkün değil – ve inanın bana, çaresizce üzülüyorum. istek umursamak. Bunun yerine, anlatı vuruşumu almak için daha uzaklara bakmak zorunda kalıyorum. Neyse ki, bunu Stellar Blade’in erotik robot romanlarından alıntılardan ‘GERÇEK’i sunduğu iddia edilen politik dergilere kadar uzanan lezzet metninde buluyorum. Burada, Ana Küre’nin sadıklarının sadık duaları, samimi dini şüphecilerle yan yana geldiğinde, aradığım nüansı buluyorum. Yine de, bu bilgi kırıntıları bile Nier Automata’nın yıllar önce araştırdığı varoluşsal derinliklerle karşılaştırıldığında sönük kalır.
En kötüsü, baş kahraman Eve’e karşı herhangi bir şey hissetmekte zorlanıyorum. O, tüm niyet ve amaçlar açısından, giydirebileceğim ve Stellar Blade’in dünyasında dolaşabileceğim bir oyuncak bebek. Beni yanlış anlamayın, ben çok Güçlü, sessiz, sudan çıkmış bir başkahramana kısmen bağlı, ancak Eve’in katkıları büyük ölçüde olay örgüsüne açıklık getirmek veya diğer karakterleri açıklama yapmaya teşvik etmek anlamına geliyor. Yakın müttefikleriyle ilişkisi en iyi ihtimalle ılımlıdır ve görev hedeflerine odaklanması, bağlantı kurmaya çok az yer bırakmaktadır. Adam ve Lily arasındaki neşeli şakalaşma, bu üçlünün gerçek dostluğa en yakın temasıdır, ancak bu anlar, Eve’in onlara “kesin şunu” emriyle her zaman kısa kesilir – bu da ana kahramanımızın ölümcül derecede kabız olduğu yönündeki genel izlenimi ortadan kaldırmaz. keyifsiz. Elbette, insanlığın kaderi tehlikede, ancak bol miktardaki sallanma fiziği ve lateks tek parça streç giysi göz önüne alındığında, Eve’in bir veya iki astar için açılmayı göze alabileceğini düşünüyorum.
Zorla maruz bırakılmadan Stellar Blade ile ilgili herhangi bir çevrimiçi tartışmayı tamamlamak neredeyse imkansızdır. birinin Eve’in fiziksel görünümünü al, işte benimki. Eve hiperseksüel oranlara sahip ilk kadın video oyunu karakteri değil ve son da olmayacak. Street Fighter’ın Chun-Li’sinden Overwatch’ın Widowmaker’ına kadar video oyunları ulaşılmaz derecede güzel kadınlarla dolu. Hem bir kadın hem de kadın aşığı biri olarak bu konuda hiçbir sorunum yok. Sorun şu ki Eve’i bir at olarak göremiyorum. Uyluklarının ve kalçasının kasları; at kuyruğunun hışırtısı; Topuksuz stiletto ayakkabılarının toynak benzeri noktası, genellikle ayak tabanlarını neon at nalı ile aydınlatan kıyafetlerle vurgulanıyor. Havva Bu yüzden Atlarla ilgili tekinsiz bir vadiye düştüğünü abartıyorsunuz ve bunu görmek için koşarken ona çok da dikkatli bakmanıza gerek yok. Üzgünüm. Ama eğer ben bununla yaşamak zorundaysam, sen de öyle.
Bununla birlikte, eğer bir at, kılıcı Havva kadar dengeli ve yetenekli bir şekilde kullanabilseydi, dokunaçlı canavarlar sorunlarımızın en küçüğü olurdu. Stellar Blade’in dövüşü, açık ara öne çıkan özelliğidir; ruh benzeri dövüşün yavaş ve dikkatli ritmini hack-and-slash gösterisiyle birleştirir. Biraz azim gerektirir; Giriş ve animasyon arasındaki gecikme, FromSoftware’in Sekiro’suna göre daha belirgindir ve bu mükemmel savuşturmaları ve kaçmaları tutarlı bir şekilde gerçekleştirmek bir öğrenme deneyimidir. Bununla birlikte, bu ritmi bulmama yardımcı olmak için Eğitim Modunda kısa bir süre yetti ve o noktadan sonra Stellar Blade’in dövüşü, beni durgun yan görevler ve öngörülebilir olay örgüsü değişimleri boyunca başarılı bir şekilde ilerletti. Eve’in tüm yeteneklerinin nispeten erken bir zamanda açılmasına kesinlikle yardımcı oluyor, oyunun ortasına geldiğimde onu göksel ölümün balistik bir Beyblade’ine dönüştürüyor. Savuşturma zamanlamalarımı tutturdum ve güzel koreografiye sahip infazlarla ödüllendirildim; bu, Eve’in kişiliğini tek bir saç atışı veya kılıç savuruşuyla başka herhangi bir yerde karşılayamayacağımdan daha fazla sunuyor.
Karakter kişiselleştirme konusunda ‘Moda Ruhları’ yaklaşımını benimsiyorum, bu yüzden Eve’in geniş gardırobunun beni tek bir kıyafete sığdıran istatistikler veya değiştiriciler içermediği için minnettarım. Bunun yerine, ilk önce onu oluşturacak planlara ve malzemelere sahip olduğum sürece, hayal gücüme çarpan her şeyi donatmakta özgürüm. Bu seçki, Sailor Moon’un okul üniformasından Ariana Grande’nin büyük beden tişörtülerine kadar çeşitli popüler kültür moda tutkunlarına göndermeler içeriyor. Bu kıyafetlerin bazılarının tasarım seçimleri açıkçası çok saçma (ışıklı bir mons pubis yinelenen bir motif), ancak Eve’in klasik bir dalgıç elbisesi silüetini Avril Lavigne kravatıyla eşleştiren varsayılan kıyafetinin beğenisine kapılmamak zor. ve dantelli mütevazı bir panel. Diğer kıyafetler sıradan iç çamaşırları ve esaret tulumlarından ibaret; genç erkekleri baştan çıkaran ama sonuçta büyük mağazaların vitrinlerindeki mankenlerin üzerinde görünecek kadar uysal olan türden. Bu kıyafetlerde doğası gereği yanlış olan hiçbir şey yok, ancak klasik ‘giysiler seni giyiyor’ modası sahte paslarından birkaçı düşse de. Ayrıca, dahil olan herkesin odadaki Playboy Tavşanı’ndan habersiz olduğu herhangi bir ara sahneyi ciddiye almak da oldukça zordur; bunun yerine, Skyrim’de şehir muhafızlarının Tank Motoru Thomas ile dövüşmesini izlemekle aynı komedi damarından yararlanıyor.
Giydirme oyunu oynarken tercihiniz ne olursa olsun, Eve, gri ve kahverengiden oluşan çamurlu bir fonun üzerine yerleştirilmiş sıcak pembe, elektrik yeşili ve koyu kırmızıdan oluşan parlak bir noktadır. Bir yandan bu karşıtlık tematik olarak uygundur. Xion’un insan nüfusunun gözünde Havva, hem biçim hem de işlev açısından bir melektir; tanrısal Ana Küre’nin iradesiyle Dünya’ya gönderilen ilahi bir askerdir. Öte yandan, karşılaştırma yaparak yalnızca Eve’in çevresinin ne kadar türev olduğunu vurguluyor. Stellar Blade’in ana konumlarının tümü, Eidos 7’nin ufalanan betonunun doğanın ıslahından Büyük Çöl’ün uçsuz bucaksız genişliğine kadar Nier Automata’ya benzer. Stellar Blade’in yoğun metropolünde yolumu bulmayı seviyorum ama sonunda ilgi çekici yerler arasında, peşinden gelen ıssız kum havuzlarında koşmaktan sıkılmaya başlıyorum. Ganimetin dışında bulunacak pek bir şeyin olmamasının da bir faydası yok; kurtarılması gereken garip varoluşsal insansız hava aracını saymazsak elbette.
Bu beni Stellar Blade’in onları dağıtan üçüncül NPC’ler kadar sıradan olan yan görevlerine getiriyor. Beni yanlış anlamayın, bazı bariz öne çıkanlar var. Ampute android Enya ile sadık koruması Su arasındaki ilişki beni büyüledi; hurda tüccarı Kaya’nın kayıp kız kardeşine olan kalıcı sevgisi, arayışında ona yardım etmem için ihtiyacım olan tek teşvik. Ancak bu karakterler, çoğunlukla bir cesedin (ister ölü bir kedi, ister asker, ister eş olsun) bulunmasıyla sonuçlanan yan görevler karmaşasının en önemli noktalarıdır. Elbette, kıyamet sonrası bir Dünya’daki yaşamın sert gerçeklerini yansıtıyor, ancak aynı zamanda daha sağlam bir dünya inşası için kaçırılmış bir fırsat gibi de hissettiriyor. Bunun yerine, Havva ölülere saygılarını sunup hızla yoluna devam ederken, “hatıraları sonsuza kadar yaşasın” ironik bir nakarata dönüşür. Doğal olarak, bu yan görevleri tamamlamanın faydası, beni materyaller, beceri puanları ve kıyafetlerle dolu hale getiren ödüllerdir, ancak bununla birlikte duygusal bir yatırım olmadığında bunların hepsi işlemsel geliyor.
Stellar Blade’in çevresel tasarımı bana soğuk gelse de, içlerinde devriye gezen Naytibalar görülmeye değer bir manzara. Bu tasarımların çoğu, PVC bir ceset torbası içinde bana doğru kıvranan patlayan vücut veya kılıcımı içine daldırabileceğim bacaklardaki vajina dişlerinin sonsuz karışımları gibi (öh, öhöm) hoş bir şekilde psikoseksüeldir. Kıvranan dokunaçlardan ve imalardan oluşan bu kovan aklı, zaman zaman yerini bazı mükemmel patron tasarımlarına bırakıyor. Stellar Blade’in hazırladığı halı çekme karşılaşmalarını bozmayacağım, ancak Alpha Naytiba karşılaşmalarının cehennem gibi bir izlenim bıraktığını ve her şeyin bir patron hücum modunu gerektirdiğini söylemek yeterli. Benzer şekilde, bataklık standardı düşmanlar sadece basit çöp çeteleri değil, aynı zamanda kendi başlarına zorlu karşılaşmalardır. Bazıları duvarların ve kapıların arkasında pusuda beklerken, diğerleri gruplar halinde devriye geziyor ve iyi konumlanmayı ve tepkiselliği ödüllendiren temel ruh benzeri mücadeleyi sunuyor.
Eve ölümcül bir savaş dansçısı olabilir ama dövüş dışında kavga etmesi şaşırtıcı derecede zordur. Onun dönüş çemberi, inanabileceğiniz o muhteşem oyunlardan daha geniş ve onları kullanma isteğini tetiklemek için kendimi sürekli olarak sandıklar, cephane istasyonları ve diğer etkileşimli öğelerle yeniden yönlendirmem gerekiyor. İtiraf etmeliyim ki Eve topuklu ayakkabılarla benden çok daha iyi koşuyor ama bu belirsiz hareket, Stellar Blade’in platform sekanslarını hayal kırıklığı yaratan bir egzersize dönüştürüyor, özellikle de konu daha ayrıntılı duvar koşusu olduğunda. Ayrıca, karşılaştığı diz boyu herhangi bir engele otomatik olarak tırmanma eğilimi de var; bu, kıyamet sonrası Dünya’yı kirleten çok miktardaki çöple pek uyumlu değil.
Eleştirilerime rağmen Shift Up’ı Stellar Blade ile başardıkları için takdir etmeliyim. Daha ilk andan itibaren bu kadar şık ve gösterişli, çağdaş bir karakter aksiyon oyunu üretmek hiç de büyük bir başarı değil. Kesinlikle Zafer Tanrıçası Nikke’den bir adım önde, ancak Eve’in de o waifu bilmecesi savaş alanına girmesi sadece bir zaman meselesi. En iyi niyetime rağmen konu için Stellar Blade’i oynamadım. Biliyorsun. Bunu biliyorum. Ama ben yaptı göğüsler, popolar ve aradaki her şeyle birlikte dövüş için oynayın ve bu bakımdan Shift Up kesinlikle işe yaradı – lateksle sarılmış ve bir fiyonk ile bağlanmış.
Daha fazlasını mı istiyorsunuz? Tabiki öylesin. Uzay oyununa yeni başladığınızda öncelik vermeniz gereken en iyi Stellar Blade becerilerini ve olası bir Nier Automata devam oyunuyla ilgili bazı haberleri seçtik. Alternatif olarak, yakın geleceğe bağlı kalmayı tercih ediyorsanız, gelecek PC oyunları listemiz bir sonraki durağınız olmalıdır.