Sağlıklı Oyunlar Hayvanlara Karşı Şiddeti Anlatırken Garip Bir Şekilde Rahattır

Tercih ettiğiniz oyun platformunun mağaza sayfasına 30 saniye göz atın ve çeşitli oyun kutularında gördüğünüz silah veya bıçak sayısını sayın. Beş? 10? Sıfır değil, değil mi? Oyun endüstrisinin çoğu, onlarca yıldır şiddetli çatışmalara takıntılı olduğu için, hayranlara tüm kana susamış ve kara kara kara kara düşündüren anti-kahramanlardan bir mola vermek için daha yakın zamanda alternatif oyunlar ve oyun geliştiricilerinden oluşan bir karşı kültür ortaya çıktı. Sağlıklı bir indie sahnesi sayesinde, her türden ve her türden oyuncu için yapılmış oyunlar artık daha iyi sonuç alabiliyor. Herkes, fütüristik bir savaşın, 1960’ların Vietnam’ının veya AAA alanının odaklandığı şey olma eğiliminde olan bir uzaylı istilasının zemininde ayarlanmış başka bir birinci şahıs nişancı oynamayı umursamaz ve sözde sağlıklı veya şiddet içermeyen oyunlar vardır. sonuç olarak büyük hayran kitlelerinde çekildi.

Genellikle tuhaf bir sanal deneyim arayan insanlar için, günümüzde tür tanımlayıcıdan tam kapsamlı hale gelen bu sağlıklı oyunlar marka— hoş bir alternatif. Bununla birlikte, hareketin, pek çok ana akım oyunun tasvir ettiği şiddetin dağınık yüceltilmesinden ellerini yıkama niyeti göz önüne alındığında, insan olmayan hayvanların sürekli olarak zayıf tasviri, arzulanan çok şey bırakıyor. Bu sorunun, bizimkiyle sıfır toplamlı bir oyun olmadığında bile, refahlarını çok sık göz ardı eden hayvanlara yönelik daha geniş bir toplumsal görüşten kaynaklandığına inanıyorum. Yaratıcılar, organizatörler veya oyuncular endüstrinin beslediği şiddetten gerçekten kurtulmak istiyorlarsa, aksi halde en neşeli hikayelerde ve ortamlarda bile tasvir edilen sıradan şiddeti unutmamalıdırlar.

Belki de sağlıklı oyun türünün poster çocuğu Animal Crossing, hem Harvest Moon gibi öncüllerden hem de onu takip eden Disney Dreamlight Valley gibi oyunlar için doğrudan ilham kaynağı olmuştur. Oyun döngüsü, evinizi dekore etme, kıyafet tasarlama ve bahçe işleri gibi havadar etkinliklerden oluşur. Kesinlikle endüstri tarihinde türünün en başarılı oyunlarından biri. Başarısını asla tartışmam ama etiketini sağlıklı veya şiddet içermeyen bir oyun olarak kabul ediyorum. Animal Crossing’de günlük en önemli aktivitelerden biri balık tutmaktır. Hem burada hem de türdeki diğer birçok örnekte, bir oyunun havasının olması amaçlanan ve gerçekte tasvir edilen arasındaki uyumsuzluğu en güvenilir şekilde ortaya çıkaran balık tutma mekaniğidir.

Balıklar, bir kancayı ısırmak için kandırılmaktan hoşlanmazlar. Başlarına geldiğinde, sadece özerkliklerini ortadan kaldırmaz, onlara acı da verir. Uzun bir süre, insanlar balıkların acıyı hissedip hissetmediklerini tartıştılar, çünkü bunu insanların diğer türlerle iletişim kurmayı tercih ettikleri antroposentrik yollarla ifade etmiyor gibi görünüyorlar. Bununla birlikte, son araştırmalar şunu doğrulamaktadır: balık acı hisseder.

“Ne olmuş yani? Bunlar video oyunu balık. Gerçek değiller.” Katılıyorum. Bunlar, duyguları hakkında endişelenmek isteyebileceğimiz gerçek balıklar değiller. Ama önemli olan, spor balıkçılığı gibi gündelik şiddeti evrensel olarak övülen bir oyunda nasıl rahat bir şekilde tasvir ettiğimizdir. Şiddet içermeyen ve sağlıklı. Medyamızın zihinsel sağlık, cinsiyet sorunları veya evet, hatta her şeyi kapsayan “politika” hakkında düşünceli tasvirler sunmasını beklediğimiz gibi, insan olmayan hayvanların düşünceli tasvirlerini, özellikle de rüzgara kapıldıklarında beklemek mantıklıdır. video oyunlarımızda çok sık karşımıza çıkıyor.

Bir düşünce deneyi olarak, Animal Crossing’in solucan yemi ile balıkları kancalamadığınız, sularından koparmadığınız, bunun yerine kedileri -çengellerle falan- yakalamanız gereken bir oyun içerdiğini hayal edin. balık. Böyle bir oyunun gelecek yılki Wholesome Direct’te dikkat çekeceğini hayal edebiliyor musunuz? Bence açık cevap hayır. Ancak balık tutma mekaniğine sahip oyunlar, markanın sanal sahneye çıktığı her seferinde sergilenen en yaygın türlerden biridir. İkisi de acı çekiyor, peki neden balıklara verilen zarar hala sağlıklı olarak geçiyor?

Balık tutmanın da ötesine geçiyor. Sağlıklı olarak etiketlenen oyunlar, fabrikada yetiştirilen yiyecekler, deri eşyalar ve esaret altındaki hayvanlar gibi şeyleri rutin olarak tasvir edecektir. Wholesome Games markasının yaratıcıları daha önce terimi savundu “öznel” olarak adlandırarak, “bağlama göre değişebileceğini” ekleyerek. Bu kesinlikle doğrudur. Markanın kaçındığı şey aslında şiddetin kendisi değil, şiddetin yüceltilmesi ve güçlünün ya da çoğunluğun zayıf ya da az sayıda kişiyi sömürmesinin tasviridir.

Night in the Woods, bence sağlıklı bir oyundur ve kopmuş bir kol ile okla vurulan bir karakteri tasvir eder. Ancak bunu makul bir bağlamda yapıyor – haklarından mahrum bırakılmış bir karakterin, ölmekte olan bir ekonomiye sahip yıkık bir kasabadaki çeyrek yaşam krizi. Bir oyun başarılı bir şekilde “zımbalayabiliyorsa”, sağlıklı bir oyuncunun gözünde hala sağlıklı olabilir – ve benim de, ekleyeceğim. Ama kesinlikle öznellik izin vermiyor her şeyya da etiket ne işe yarar?

Çocuklara zorbalık yapan, hastalara eziyet eden, barınmayanları düşman eden bir oyun görmeyeceğiniz gibi, Wholesome markalı bir etkinlikte kedi ve kancalı oyunu asla bulamazsınız. Wholesome sanal sahnesinde kesinlikle asla görünmeyecek pek çok tasvir var. Öyleyse neden belirli hayvan şiddeti ve sömürüsü serbest geçiş hakkı kazanıyor?

Cevap, birkaç marka yöneticisinin küratörlük kararlarından daha derindir. Bağlantının kesilmesi için Wholesome Games showrunner’larını suçlamıyorum. Bu, bir marka olarak Sağlıklı Oyunlar hakkında daha az ve bir oyunu neyin sağlıklı yaptığı fikri hakkındadır. Markanın büyük platformuyla bu algıyı kırmak için daha fazlasını yapabileceğini düşünsem de, insanların bir oyunun içeriğinde kesinlikle şiddet içermediğine inanmalarını sağlayan bilişsel uyumsuzluğu icat etmedi. ve Hayvanların acı çekmeden balık tutma, deri ve sütün olmayacağını bilin. İnsanlar uzun zamandır iki çelişkili şeye aynı anda inanmakta rahatlar.

Mutlu ineklerin çizgi film görüntüleriyle ortak süt kartonunu hayal edin. Şimdi bunu, çiftçilerin sütü istifleyebilmeleri için doğumundan kısa bir süre sonra bebeği çalınan bir süt ineğinin gerçeğiyle karşılaştırın, böylece tarım lobileri, tarım lobilerinin başarılı bir şekilde yasadışı hale getirmeye zorladığı bir fabrikada sütü istifleyebilsin. onları filme almak veya fotoğraflamak için. Gerçek şu ki, milyarlarca hayvanın maruz kaldığı insanlık dışı koşullardan her gün korunmasaydık, çoğumuz sürece katılmayı bırakmaya karar verirdik. Bu iş için kötü, bu yüzden mandıra çiftçileri ve et paketleyicileri onu toplumdan uzaklaştırıyor. Daha iyi hayvan refahını savunmak, gerçekliğe karşı bir algı savaşıdır ve hayvanları rutin olarak esaret altında zarar görmemiş ve neşeli olarak tasvir ederek, bir zamanlar kendilerini şiddet ve sömürüden uzaklaştırmayı amaçlayan sözde sağlıklı oyunlar, insanların başka yerlerde sıklıkla yaptığı tuzağa daha da düşer. onların hayatları. Arkalarında bilinçli yaratıklar bırakırlar.

Ayrıca, “Ne olmuş yani? Dediğiniz gibi, çoğu oyun zaten şiddetle ilgili” diye düşünebilirsiniz. Bu kesinlikle AAA oyunları için geçerlidir, bu yüzden Red Dead Redemption veya Assassin’s Creed’i Ooblets veya Bear and Breakfast ile aynı standartta tutmuyorum. Far Cry 6, horoz dövüşü mini oyunuyla piyasaya sürüldüğünde bir eleştiri kargaşası yaşandı. Tamamen önlenebilir yan çekim, oyuncuların süper tavuklar arasında Tekken benzeri bir kaplama ile 2D savaşlar yapmalarına izin vererek zaman kaybıydı. Bu büyük bir şakaydı ve tüm meyvelerin arasında en alçakta asılı olanıydı.

Birçok kişi Ubisoft’un yüzsüz seçiminde hayal kırıklığını veya daha kötüsünü dile getirdi – o sabah kaç tanesinin yumurta yemiş olabileceği düşünüldüğünde ironik. Far Cry 6’da hayvanların düşünceli bir tasvirini ne bekliyordum ne de aradım çünkü oyunda olmayacağı açıktı. Bu, birinci şahıs görünümünde domuzları öldürerek ve kanlı bağırsaklarını cebe indirerek cüzdanınızın taşıma kapasitesini yükselttiğiniz bir seridir. Arkasında mesaj yok. Son on yılı, devam filmlerinde bu tür nesnelleştirmelerle geçti, bu yüzden Far Cry 6’nın diğerlerinden farklı olacağını düşünmek için hiçbir neden yoktu.

Far Cry’ı böyle bir standartta tutmamalıyız, zaten kırmızı giyimli tiranlar ve kaplanlarla ayrım gözetmeksizin saatte 20 kez bazuka yapan bir oyun. Unpacking’de silah ustası bir tamirci aramak yerine Far Cry’da nüanslı bir hayvan hakları mesajı aramazdım. Ancak, samimi kapsayıcılık duygularını teşvik etmeye çalışan bir oyunun sadece insan karakterlerinin ötesine geçmesini beklerdim ve inanıyorum ki, ister gerçeklikte ister medya tasvirlerinde olsun, hayvanları endişelerimize dahil etmeye ne kadar erken başlarsak, herkesin o kadar iyi olacağına inanıyorum. .

Bu, türün daha yakın tarihli çabalarından birinin zaten kanıtladığı gibi, karşılanabilecek bir beklenti. Glumberland’daki iki kişilik ekip tarafından yaratılan Ooblets, balıkçılığı düşünceli bir şekilde, mekaniğin aynı kaldığı, ancak oyuncuların bunun yerine ahşap kalaslar gibi işçilik nesnelerini aldığı “denizde sallanan” için değiştirir. Pokemon gibi itibari yaratıkları birbirleriyle savaştırmak yerine, oobletler ayrıntılı dans savaşları gerçekleştirir. Oyun, hayvanlardan geldiğiyle karıştırılabilecek hiçbir gıdayı göstermeyecek kadar ileri gidiyor – tabii ki oobletler de dahil. Ooblet’ler bu değişiklikleri içerir ve karşılığında önemli hiçbir şey kaybetmez. Hâlâ müthiş bir oyun – kısmen bu kadar düşünceli olmamdan dolayı türünün en iyisi olduğunu söyleyebilirim.

Hayvanları adil bir ışıkta tasvir etme direktifiyle hiçbir oyun gelmez. Hiçbir oyun geliştiricisi varsayılan olarak bunu kimseye borçlu değildir. Bir milyar farklı fikir hakkında bir oyun yapılabilir ve bunlardan herhangi birinde görünmesi gereken minimum sayıda iyi yaşayan hayvan yoktur. Ancak bir oyuna “sağlıklı” veya “şiddet içermeyen” etiketlerini uyguladıktan sonra, bildiklerinizle gösterdiğiniz arasındaki boşlukta gizlenmiş olabilecek sorunlu kavramları belirlemek ve bunlara meydan okumak sizin sorumluluğunuz haline gelir.