The Boys 3. Sezon İncelemesi – Ayı Poke, Cross the Line – The Outerhaven

Şu anda yaşadığımız süper kahramanlarla dolu dünyada, The Boys gibi bir şova kesinlikle ihtiyacımız var. Neden? Niye? Çünkü grotesk, inanılmaz derecede şiddetli ve kışkırtıcı ve içine koyabileceğiniz diğer tüm M dereceli kelimeler olsa da, yine de karakterler hakkında bir hikaye. Bizimkine benzeyen (elbette süper kahramanlar hariç) bir dünya hakkında, tüm paralellikleri görebildiğiniz için izlemesi acıtıyor. Ve yine de, asla daha iyi olamayacağımız paralellikleri görmemiz gerekiyor. Bu The Boys Season 3 Review size gösterdiği gibi, gösteri çizgiyi nasıl aşacağını biliyor ve karakterlerin istediklerini elde etmek için onları aşmasını gösteriyor… çok adil ve uygun karışık sonuçlarla.

Küçük bir özet, Sezon 2’nin sonunda, Ryan (Homelander ve Billy Butcher’ın karısı Becca’nın oğlu) güçlerini herkese saldı ve sonuç neredeyse Stormfront’u ve Becca’yı öldürdü. Kasap, Ryan’ı (Grace Mallory aracılığıyla) CIA’in korumasına aldı ve onu korumaya yemin etti. Homelander kırık kaldı. Hughie, Victoria Neuman ile çalışmaya karar verdi… o “baş popper” olduğunu öğrenmiştik ve dünya için her şey yolunda görünüyordu… evet, uzun sürmeyecekti.

…ironik olsa da, neredeyse öyleydi. Bu sezonun öne çıkan olaylarından biri, bir süper kahraman şovunda işlerin beklendiği gibi gittiğini (kısaca da olsa) gördüğümüz bir yıllık zaman sıçramasıydı. Hughie’nin Victoria Neuman ile çalışması iyi gidiyordu ve belirttikleri gibi, süper kahraman “olayları”, onları görevlendirmeleri sayesinde %60 oranında azaldı. Oğlanlar hâlâ birlikteydiler ama daha çok düzenleyici bir güç olarak ve Billy Butcher’ın kendisi hem kendisi hem de Becca için daha iyi bir adam olmak için elinden geleni yapıyordu. Homelander çıldırmıştı ama kontrol ediliyordu. Starlight şimdiye kadarki en yüksek onay puanlarını alıyordu. Anne Sütü bir kez daha ailesiyle vakit geçiriyor ve hayat… güzeldi… gerçek ortaya çıkmaya başlayana ve bir dizi sallanan domino taşı, Vought’un hala her şeyin çoğunu kontrol ettiği dünyada… barışın yapamayacağını ortaya çıkarmak için düşene kadar. belirli önlemler alınmadığı sürece uzun süre devam eder.

Ve bu sezonun tartışmasız teması buydu. “İhtiyacın olanı elde etmek için yeterince uzak ne kadar uzak?” Bu sadece Homelander tarafından sorulan bir soru değildi, aynı zamanda Hughie’nin de sorduğu bir soruydu. Çünkü Victoria Neuman’ı şahsen baş popper olarak gördükten sonra, işleri “doğru şekilde” yapma hayalleri gitti. Kasap ona daha iyisini yapmak istediğini itiraf ederken bile…Hughie “haklı olduğunu” ve kazanmak için her şeyi “kendi bildiği gibi” yapmaları gerektiğini, çünkü kötü adamların adil oynamadığını kabul ediyor… öyleyse neden yapsın ki? onlar?

Böylece cevaplar, gaddarlık ve “erkek olmanın” ne anlama geldiğine dair derin bir kavrayış için sezonluk bir yolculuk başlar.

Hayır, gerçekten, gösterinin bu sezonu Hughie, Soldier Boy ve hatta Butcher ve Homelander gibi karakterler aracılığıyla “zehirli erkeklik” konusuna mükemmel bir şekilde dalıyor. Çünkü her birinin farklı bir “güç” tanımı ve nasıl kullanılması gerektiği ve kullanılması gerektiği vardır. Ve neredeyse hepsini öldürür. Örneğin, Hughie bu sezonda Starlight’ın ikisi arasında nasıl daha güçlü olduğunu sevmeye başlıyor. Süper kahraman bir kız arkadaşı var, daha ne isteyebilir ki?

Görünüşe göre çok. Sezon ilerledikçe ve “şer duvarlarının” yaklaştığını görmeye başladığından, “Annie’yi kurtarmak” için yeni bileşik “Temp V” ile daha da güçlenmesi gerektiğini hissediyor. Neredeyse onu kurtarmak zorunda olduğu klişe tarafından yönlendiriliyor çünkü böyle olması gerekiyordu. HER’yi koruması gereken kişi O’dur, tersi değil. Hughie’nin nasıl olduğu göz önüne alındığında, ilk başta bu gülünç görünüyor, ancak ortaya çıktığını gördüğünüzde? Trajik, yürek parçalayıcı ve internet çağında “güçlü kadınların güzel olmadığını” söyleyen birçok erkek tarafından kesinlikle kişileştirilmiş bir şey. İpucu: öyleler, kendinize gelin.

Hughie ve Annie sezon boyunca bununla nasıl başa çıkıyor ve sonunda tekrar bir araya gelseler de, Hughie’nin babasının itiraf ettiğini görmediğim bir an da dahil olmak üzere çok dürüst konuşmalar ve değerlendirmeler yüzünden. Hughie’nin ona ihtiyaç duyduğunda orada olması basit bir nedenden dolayı “çok güçlüydü”… babası, karısı (Hughie’nin annesi) onları terk ettiği için “kırılmış” olsa bile. Bu güçtür, sana ihtiyacı olanlar için orada olma gücü… Billy Butcher’ın hâlâ öğrenmesi gereken bir şey.

Hiç şüpheniz olmasın, Anthony Starr olmasaydı, Karl Urban bu şovdaki en iyi erkek oyuncu olurdu çünkü o sefil Billy Butcher’ı oynamakta ÇOK İYİ. Unutma, Ryan’daki “karmaşık” üvey oğlu diyelim, ama yine de kendi görüşleri nedeniyle Ryan için en iyi şeyin ondan uzak durmak ve Homelander’ı öldürmek olduğuna karar verdi. tüm masraflar. Oyun alanını düzleştirmek için süper güç ilacı Temp V’yi almak dahil. Anne Sütü’ne anlatırken, çizgileri aşma konusunda endişelenmiyor çünkü “Ben çizgi çizmiyorum…”

Onun lütuftan daha fazla düşmesi, gerçekten görülmesi gereken bir mucize, çünkü gerçekten çekilip çekilmeyeceğini veya çekilmeye zorlanacağını merak ediyorsunuz ve sonunda… her ikisinden de biraz oldu. Ve Kasap gibi bir karakter için uygun olduğu gibi, eylemleri ona hiç olmadığı kadar pahalıya mal oldu. Oğlanların kendileri üzerindeki “kuralıyla” işi bitti, Ryan onun yerine Homelander’ı seçti ve şimdi… o ölüyor. Ama Kasap’ın mümkün olduğu kadar çok süpe öldürmeden ölmeyeceğine inanabilirsiniz… bazı şeyler asla değişmez.

Hangisinden bahset, Homelander hakkında konuşalım. Sezonu abartmadan önce Kevin Smith, aktör Anthony Starr’ın bu sezon Homelander rolüyle Emmy alması gerektiğini not etti. Tamamen katılıyorum. Çünkü Starr’ın bu yılki performansı “tam anlamıyla serbest ve zincirsiz” Homelander olarak harika. “Sen gerçek kahramanlar değilsin, ben gerçek kahramanım” konuşması tüyler ürperticiydi, özellikle de önemli kısımlar için bağırmadığı için.

Buna ek olarak, istediği hemen hemen her şeyi elde etti. Vought’un zincirlerinden kurtulmak istedi, anladı. Vought’u yönetmek istedi, anladı. Ryan’ı istedi, aldı. Başarısız olmak, kaybetmek ve ölmek üzereymiş gibi göründüğünde bile… tartışmasız her zamankinden daha güçlü çıktı. O, şu anda büyük bir farkla süper kahraman medyasındaki en çekici kötü adam ve sonunda ona ne olacağını bilmek için can atıyorsunuz. Ama bundan daha fazlası, Starr’ın Homelander’ı o kadar mükemmel oynadığı anlar vardır ki, o en kısa anlarda… onun için üzülürsünüz… ve sonra kendini eskisinden daha da kötü yapacak bir şey yapar ve siz, “Evet, ben ondan nefret et.” Onu bu kadar harika yapan da bu. Kurtulamaz ve ona göre kendi hikayesinin kahramanıdır, “Ben gerçek kahramanım.”

Ama şimdi serinin en önemli yeni ilavesinden bahsedelim: Soldier Boy. Şimdiye kadar bilmiyorsanız, TV şovu çizgi romanlardan AĞIR şekilde ayrıldı ve Soldier Boy bunun en büyük örneklerinden biri. Soldier Boy ile bu sezonda gördüğünüz şeylerin çoğu çizgi romanlarda olan şey değil. Ama bu tartışmasız her şeyi havalı yapıyor. Onunla yavaş bir yanma yaklaşımı yapıyorlar. Önce onunla alay etmek, sonra geçmişe dönüşler ve gazete kupürleri ile onu inşa etmek vb. Yani geldiğinde ve etkisi hissedildiğinde, onunla işlerin nasıl biteceğini merak etmeye başlıyorsunuz… ve en azından söylemek zorlayıcı.

Temelde Jensen Ackles (Dean Winchester’ın kendisi) karakter için mükemmel bir seçim olduğu için. Bravado (bu karakterlerin durumunda olduğu gibi kazanılmamış), yoğunluk ve yine de kırılganlığın doğru karışımıyla “zamanı olmayan adamı” oynuyor. Son bölümde babanın en kötü durumda bile nasıl olduğuyla ilgili önemli bir sahne…Asker Oğlan kim olduğu için tam olarak suçlanamaz. Babasının ürünü ya da eksikliği. Tıpkı Billy gibi. Tıpkı Homelander gibi. Bu üçünün hikayeleri o kadar güzel bir şekilde iç içe geçmişti ki, birbirleriyle çatıştıklarında (birden çok kez) çok eğlenceli oluyor. Dürüst olmak gerekirse, Ackles’ın karakterinden daha fazlasını elde edebilmeyi dilerdim çünkü o çok iyiydi.

Diğer karakterlere hakları verilmediğinden değil, çünkü öyleydi. Hem iyi hem de kötü karaktere parlaması için zaman verildi. Frenchie ve Kimiko, geçmişleri ve “içsel karanlıkları” hakkındaki soruları çoğunlukla harika bir şekilde ele alındığından birçok iniş çıkış yaşadı. The Boys’ta Mother’s Milk’in ilk sırada olmasının sebebinin Soldier Boy’un büyükbabasını (diğerleri arasında) öldürmesi olduğunu öğrendik. A-Train, hızını kullanamama ve Yedi’nin bir üyesi olarak odaklanması GEREKEN şeylerle uğraştı, ancak şimdi kendi eylemleri nedeniyle yapamıyor. Starlight ve Maeve, Yedi’deki konumları ve Homelander’dan nasıl kurtulacakları konusunda mücadele ettiler ve hatta Black Noir’in gerçek kökenlerini bile öğrendik! Bu da ölümü de dahil olmak üzere çizgi romanlardan çok farklıydı.

Ve elbette, The Boys dünyasının ne olduğu ve bizimkine ne kadar benzediği hakkında çok dokunaklı siyasi yorumlar aldık. 6 Ocak’ta Trump’a referanslar vardı, NRA’ya ve Uvalde olaylarına (silah kontrolü ve “daha ​​fazla silaha ihtiyaç duyan” insanlar ve hatta silah kullanan çocuklar açısından) neredeyse şok edici bir şekilde zamanlanmış bir referans vardı. Pek çok insan bunları kötü şeyler olarak görecek, ancak olayların adil bir tasviri olduğunda (iyisiyle kötüsüyle), bu onları gerekli kılar. Ve The Boys gibi bir şovun sadece “başka bir süper kahraman şovu” yapmak yerine tüm bunları yapmaya istekli olmasına minnettar olmalıyız.

Bu yüzden, The Boys 3. Sezon İncelemesinin çoğunu gösteriyi överek ve iyi bir nedenle harcadım. Ama… kötü kısımlar nerede? Pekala… bu The Boys olduğu için… R/M derecesini kazanmak için ne kadar ileri gittiklerinden bahsetmemek aptallık olur. Çünkü ÇOK karanlık, ÇOK kanlı, çok kaba ve bu sezon yazmayı reddettiğim şeyler var çünkü bunu yapmaya istekli olduklarına inanamıyorum ve sonra birden çok açıdan gösterin!

“Kahramanlık” bölümü vaat edilen her şey ve daha fazlası ve 10 saniyelik bir atlama seçeneği olduğu için çok mutluyum çünkü en kötü unsurların çoğunu çok şükür kaçırdım. Diğerleri… O kadar şanslı değildim. Burada bazı şeylere GERÇEKTEN ağır geliyorlar ve bu yüzden çocuklar ve hatta gençler için değil, yetişkinler içindir. Hayır, bu tür bir içerik yapmaya istekli olduğum için bu şovu cezalandırmıyorum. Ama bazen buluşmak için biraz fazlaydı ve bunu netleştirmem gerekiyor.

Diğer bir önemli kusur ise tempoydu. Zaman zaman, özellikle Soldier Boy için yapılanma ile ilgili olarak, gösterinin çarklarını döndürdüğünü hissettim. Fragmanlar ve röportajlar nedeniyle, hepimiz Soldier Boy’un Homelander’ı devirmek için “silah” olduğunu biliyorduk, ancak buna ulaşmak için çok zaman harcadılar. Evet, sonunda buna değdi, ama biraz daha iyi yapılabilirdi.

Hatalarına rağmen, diğer unsurlar onu tamamen kaldırdı. Büyük ve küçük karakter yayları ve çılgın aksiyon sahneleri gibi. 6. bölümde Butcher, Homelander, Soldier Boy (ve hatta sonunda Hughie) arasındaki üçlü tehdit maçı, seri için kolayca öne çıkan bir maçtı. Homelander’ın incindiğini gördün ve bu ÇOK MEMNUNİYETİ!!! Ve final dövüşleri (her ikisi de) inanılmaz bir şekilde yapıldı ve hepsi aynı anda devam eden hikaye katmanlarına sahipti (bu “eril yeni benlik” yerine Hughie’nin Hughie olması dahil).

Maeve ile sonunun geleceğini görmediğim bir şeydi ve hakkını alıp “kahraman olarak ölmek” ve yine de hayatını aşkıyla yaşadığını görmek beni mutlu etti. Butcher, Ryan ve müstakbel Başkan Yardımcısı Victoria Neuman ile Sezon 4’ün getireceği şeyler beni 4. Sezon için heveslendirmeye yetiyor.

The Boys 3. Sezon İncelememi bitirirken birkaç şeyi not etmek istiyorum. Birincisi, bu şov bir sebepten dolayı seviliyor ve Sezon 3 bunu birçok yönden sergiliyor. Karakterler, hikayeler, yaylar ve bu dünyanın TARİHİ ile derinlere iniyorlar (cidden, gazetelere ve kliplere çok emek verdiler) ve takdir ediliyor. Bir süper kahraman şovu olduklarını biliyorlar ama aynı zamanda farklı, dürüst ve açık sözlü olarak BÜYÜK bir süper kahraman şovu olma potansiyeline sahip olduklarını biliyorlar ve bunu alıp onunla birlikte koşuyorlar. Bu sezon mükemmel değildi, ama harikaydı ve zaman zaman düpedüz Şeytaniydi.

Şunlar da hoşunuza gidebilir