Çalışma, asteroit Bennu’nun yüzeyi ve yapısı hakkında yeni bilgiler sağlıyor

NASA’nın OSIRIS-REx uzay aracı 2020’de asteroid Bennu’nun yüzeyinden örnekler topladığı zaman, etkileşim sırasında ölçülen kuvvetler, bilim adamlarına moloz yığınlı asteroitlerin yetersiz anlaşılan yeraltına yakın fiziksel özelliklerinin doğrudan test edilmesini sağladı. Şimdi, Güneybatı Araştırma Enstitüsü liderliğindeki bir çalışma, asteroit yüzeyinin hemen altındaki katmanı, genel asteroitin iki katı boşluk içeren, zayıf bağlı kaya parçalarından oluşan bir tabaka olarak nitelendirdi.

SwRI’den Dr. Kevin Walsh, “Bennu gibi moloz yığınlı asteroitlerin düşük yerçekimi, üst katmanları sıkıştırmayarak, parçacık uyumunun etkisini en aza indirerek, yeraltına yakın yüzeyini zayıflatıyor” dedi. günlük Bilim Gelişmeleri. “Düşük yoğunluklu, zayıf bağlı bir yeraltı tabakasının, yalnızca temas noktasına lokalize değil, Bennu’nun küresel bir özelliği olması gerektiği sonucuna vardık.”

Tanımına “moloz yığınlı asteroid” olarak uyan Bennu, 1.700 fit çapında ve yerçekimi ile bir arada tutulan kaya parçaları ve enkazdan oluşan küresel bir koleksiyondur. Daha büyük bir ana asteroit kuşağı nesnesini içeren bir çarpışmadan sonra oluştuğu düşünülmektedir. Kayaların yoğun kraterli yüzeyine dağılmış olması, milyonlarca veya milyarlarca yıl önce çok daha büyük olan ana asteroidinden kurtarıldığından beri sert ve yuvarlanmış bir varoluşa sahip olduğunu gösteriyor.

OSIRIS-REx (Origins, Spectral Interpretation, Resource Identification ve Security–Regolith Explorer) görevinin amacı, Bennu’dan en az 60 gram yüzey materyali toplayıp 2023’te Dünya’ya teslim etmektir. içgörüler.

Walsh’a göre, OSIRIS-REx görevinde yer alan araştırmacılar, şimdiye kadar Bennu’nun termal özelliklerini ve kraterlerini ölçtüler ve moloz yığınlı asteroitlerin ayrı parçacıklarının gücünü ve gözenekliliğini tahmin ettiler. Bir asteroidin yüzeyindeki uzun vadeli evrimi kontrol eden ve etkileyen parçacıklar (veya regolit) topluluğu şimdiye kadar doğrudan araştırılmamıştır.

Örnekleme olayı öncesinde, sırasında ve sonrasında, OSIRIS-REx Camera Suite’in Örnek Alım Doğrulama Kamerası (SamCam), Dokun ve Git Örnek Alım Mekanizması (TAGSAM) robotik koluna bakarak görüntüler yakaladı.

Johns Hopkins Üniversitesi Uygulamalı Fizik Laboratuvarı’ndan bir yazar olan Dr. Ron Ballouz, “Temas anını parantez içine alan SamCam görüntüleri, temasın numune alanında önemli bir rahatsızlığa neden olduğunu gösteriyor” dedi. “Neredeyse görünür her parçacık, TAGSAM’ın çevresi boyunca 15 inçlik bir yarıçapa kadar tüm noktalarda hareket ettirilir veya yeniden yönlendirilir.”

Bu SamCam görüntüleri, TAGSAM’ın aşağı doğru kuvvetinin yaklaşık 16 inçlik bir kayayı kaldırdığını gösterdi. Kırılmaya dayanacak kadar güçlü olmasına rağmen, kaya yeniden yönlendirildi ve yüzeyinden küçük döküntüler yükseldi. Bu milimetre ölçeğindeki parçacıkların nispeten zayıf kuvvetler altında hareketliliği, daha büyük kayanın yüzeyi ile minimum kohezyonlu bağlanma olduğunu gösterir.

Bilim adamları, asteroit boyutu azaldıkça ortalama regolit parçacık boyutunun arttığını, çünkü daha büyük cisimlerin daha yüksek yüzey yerçekimi nedeniyle daha küçük malzemeleri tuttuğunu teorileştirdiler. Ekip daha sonra Bennu’yu benzer moloz yığını asteroitlerle karşılaştırdı.

Walsh, “Bennu ve Ryugu’nun kaba, kaya kaplı yüzeyleri ile Itokawa arasında, yüzeyinin %20’si boyunca daha küçük parçacıklardan oluşan havuzlar içeren bir ikilik keşfettik” dedi. “Bunun birkaç açıklaması olabilir, ikincisinin yakın yüzeyinin, bu mikro parçacıkların iç kısma sızmasını engelleyecek kadar sıkıştırılmış olması veya belki de granüler tortuların, vücudun son zamanlarda yıkıcı bir yeniden düzenlenmesiyle ortaya çıkan yüzey altı katmanları olması da dahil olmak üzere.”

Dergide eşlik eden bir makale BilimWalsh tarafından ortaklaşa yazılan , TAGSAM kolu tarafından numuneyi toplarken kazılan 30 fit uzunluğundaki eliptik krateri karakterize etti. Olay, kayaları ve tozu bir enkaz bulutu haline getirerek, orijinal yüzeyden daha koyu, daha kırmızı ve ince parçacıklarda daha bol olan malzemeyi ortaya çıkardı. Yer değiştiren yeraltı malzemesinin kütle yoğunluğu, bir bütün olarak asteroidinkinin yaklaşık yarısı kadardır.