NASA’nın Sismik Araştırmalar, Jeodezi ve Isı Aktarımı (InSight) Kullanarak İç Keşfinin İllüstrasyonu Kredi: NASA
Tozlu güneş panelleri ve daha karanlık gökyüzünün[{” attribute=””>Mars lander mission to a close around the end of this year.
NASA’s InSight Mars lander is progressively losing power and will likely end science operations later this summer. InSight’s team expects the lander to become inoperative by December, concluding a mission that has thus far detected more than 1,300 marsquakes – most recently, a magnitude 5 that occurred on May 4, 2022 – and located quake-prone regions of the Red Planet.
The information gathered from those quakes has allowed scientists to measure the depth and composition of Mars’ crust, mantle, and core. In addition, InSight (short for Interior Exploration using Seismic Investigations, Geodesy and Heat Transport) has recorded crucial weather data and studied remnants of Mars’ ancient magnetic field.
NASA’nın InSight Mars iniş ekibi, görevin bilimi ve mühendislik zorluklarının üstesinden geldikleri yenilikçi yöntemler hakkında konuşuyor. Mars’ta geçirdiği süre boyunca InSight, tüm temel bilim hedeflerine ulaştı ve depremleri aramaya devam ediyor. Görevinin 2022’nin sonunda tamamlanması bekleniyor. Kredi: NASA/JPL-Caltech
NASA’nın Gezegen Bilimi Bölümü direktörü Lori Glaze, “InSight, kayalık gezegenlerin iç mekanlarına ilişkin anlayışımızı değiştirdi ve gelecekteki görevler için zemin hazırladı” dedi. “Mars’ın iç yapısı hakkında öğrendiklerimizi Dünya’ya, Ay’a uygulayabiliriz. Venüsve hatta diğer güneş sistemlerindeki kayalık gezegenler.”
InSight, 26 Kasım 2018’de Mars’a indi. Her biri yaklaşık 2,2 metre genişliğinde bir çift güneş paneliyle donatılmış olan InSight, misyonun temel bilim hedeflerini ilk Mars yılında (yaklaşık iki Dünya yılı) gerçekleştirmek için tasarlandı. . Bunları gerçekleştirdikten sonra uzay aracı artık genişletilmiş bir göreve başlamıştır ve güneş panelleri toz biriktirmeye devam ettikçe daha az güç üretmektedir.
InSight, tozla kaplı güneş panellerinden birinin bu görüntüsünü 24 Nisan 2022’de, Mars’ın 1.211. günü veya görevin solunda yakaladı. Kredi: NASA/JPL-Caltech
Azaltılmış güç nedeniyle, ekip yakında bu ay son kez iniş aracının robotik kolunu dinlenme pozisyonuna (“emekli pozu” olarak adlandırılır) koyacak. Başlangıçta sismometreyi ve arazi aracının ısı sondasını yerleştirmeyi amaçlayan kol, görevde beklenmedik bir rol oynadı: Yapışkan Mars toprağı sondayı zorluklarla karşı karşıya getirdikten sonra ısı sondasını gömmek için kullanmanın yanı sıra, ekip kolu bir güneş panellerindeki tozu temizlemenin yenilikçi yolu. Sonuç olarak, sismometre normalde olduğundan daha sık çalışabildi ve yeni keşiflere yol açtı.
InSight indiğinde, güneş panelleri Mars’ta her gün yaklaşık 5.000 watt-saat veya bir elektrikli fırını bir saat 40 dakika çalıştıracak kadar sol üretti. Şimdi, sol başına yaklaşık 500 watt-saat üretiyorlar – aynı elektrikli fırını sadece 10 dakika çalıştıracak kadar.
Bu, Mars yüzeyine inmek üzere olan NASA’nın InSight’ının simüle edilmiş bir görüntüsünü gösteren bir çizimdir. Bu görüntü uzay aracının tepesini gösterir. Kredi: NASA/JPL-Caltech
Ayrıca, InSight’ın Mars’taki konumu olan Elysium Planitia’da mevsimsel değişiklikler başlıyor. Önümüzdeki birkaç ay içinde havada daha fazla toz olacak, bu da güneş ışığını ve iniş yapan kişinin enerjisini azaltacak. Geçmişteki çabalar bir miktar tozu giderirken, görevin mevcut eğilimi tersine çevirmek için “toz şeytanı” (geçici bir kasırga) gibi daha güçlü bir toz temizleme olayına ihtiyacı olacaktı.
InSight’ın NASA’nın Güney Kaliforniya’daki Jet Propulsion Laboratuvarı’nda göreve liderlik eden baş araştırmacısı Bruce Banerdt, “Spirit and Opportunity gezicilerinde birkaç kez gördüğümüz gibi bir toz temizliği olmasını umuyorduk” dedi. “Bu hala mümkün, ancak enerji yeterince düşük, odak noktamız hala toplayabileceğimiz bilimden en iyi şekilde yararlanmak.”
Bu sanatçının konsepti, Mars yüzeyinde konuşlandırılmış aletleriyle NASA’nın InSight iniş aracını gösteriyor. InSight’ın Yardımcı Yük Alt Sistemi (APSS) olarak adlandırılan hava durumu sensörleri paketi, iniş aracının içinde bir hava basıncı sensörü – girişi InSight’ın güvertesinde görülebilir – ve güvertede iki hava sıcaklığı ve rüzgar sensörü içerir. Güverte kenarının altında, SEIS’i de etkileyebilecek yerel manyetik alandaki değişiklikleri ölçmek için UCLA tarafından sağlanan bir manyetometre bulunur. Kredi: NASA/JPL-Caltech
InSight’ın panellerinin sadece %25’i rüzgar tarafından süpürülürse, iniş yapan kişi sol başına yaklaşık 1.000 watt-saat kazanacaktı – bu, bilimi toplamaya devam etmek için yeterli. Bununla birlikte, mevcut oran gücü düşüyor, InSight’ın sismik olmayan enstrümanları Mayıs sonundan sonra nadiren açılacak.
Rüzgarların az olduğu ve mars depremlerinin sismometrenin “duymasının” daha kolay olduğu gece gibi günün belirli saatlerinde çalışacak olan arazi aracının sismometresi için enerjiye öncelik veriliyor. Sismometrenin yaz sonunda görevin bilim aşamasını tamamlayarak devre dışı kalması bekleniyor.
Bu noktada, iniş aracı, ara sıra fotoğraf çekerek ve Dünya ile iletişim kurarak çalışmak için hala yeterli güce sahip olacak. Ancak ekip, Aralık ayı civarında gücün, bir gün InSight’ın yanıt vermeyi bırakacak kadar düşük olmasını bekliyor.
Misyon Hakkında Daha Fazla Bilgi
Jet Propulsion Laboratory (JPL), NASA’nın Bilim Misyon Müdürlüğü için InSight’ı yönetir. InSight, ajansın Huntsville, Alabama’daki Marshall Uzay Uçuş Merkezi tarafından yönetilen NASA’nın Keşif Programının bir parçasıdır. Denver’daki Lockheed Martin Space, InSight uzay aracını, seyir aşaması ve iniş aracı da dahil olmak üzere inşa etti ve görev için uzay aracı operasyonlarını destekliyor.
Fransa’daki Centre National d’Études Spatiales (CNES) ve Alman Havacılık ve Uzay Merkezi (DLR) dahil olmak üzere bir dizi Avrupalı ortak InSight misyonunu destekliyor. CNES, IPGP’deki (Institut de Physique du Globe de Paris) baş araştırmacı ile NASA’ya İç Yapı için Sismik Deney (SEIS) aracını sağladı. SEIS’e önemli katkılar IPGP’den geldi; Almanya’daki Max Planck Güneş Sistemi Araştırma Enstitüsü (MPS); İsviçre’deki İsviçre Federal Teknoloji Enstitüsü (ETH Zürih); Imperial College Londra ve Birleşik Krallık’taki Oxford Üniversitesi; ve JPL. DLR, Polonya Bilimler Akademisi ve Polonya’daki Astronika Uzay Araştırma Merkezi’nin (CBK) önemli katkılarıyla Isı Akışı ve Fiziksel Özellikler Paketi (HP3) aracını sağladı. İspanya’daki Centro de Astrobiología (CAB) sıcaklık ve rüzgar sensörlerini sağladı.