Gigabyte’s Aero, şirketin uzun süredir yaratıcıya özel bir çizgi olarak lanse ettiği bir model. Orada her zaman biraz şüpheci oldum. Gigabyte her yerde bir oyun şirketi olarak biliniyor ve Aero modelleri, markalarına rağmen, şirketin Aorus oyun serisinden çok farklı görünmüyor. Dell’in XPS serisinin dışında, Windows tabanlı “yaratıcı dizüstü bilgisayarlar” genellikle biraz daha küçük ve daha az RGB yüklü kasada oyun dizüstü bilgisayarları olarak bilinir.
Bu özellikle, Aero, iş yüklerinde daha ağır görevleri olan veya orada burada oyun oynamak isteyebilecek işçiler tarafından en iyi satın alınan bir cihaz olarak bir anlam ifade ediyor. Elbette, 400 nit parlaklığa ulaşan ve sRGB gamının yüzde 100’ünü, Adobe RGB’nin yüzde 98’ini ve P3’ün yüzde 98’ini kapsayan şık bir OLED ekrana sahip. Sade alüminyum kasa, ofis için uygundur. Ancak aynı zamanda, yaratıcı çalışma söz konusu olduğunda oldukça yetenekli olan Intel’in amiral gemisi işlemcisine ve Nvidia’nın en iyi mobil GPU’suna sahiptir. Bu, alabilecekleri en iyi CPU’yu isteyen ancak GPU’ya çok sık ihtiyaç duymayan kişiler tarafından en iyi kullanılan bir kurulumdur.
Şimdi, işte sürtünme: bana gönderilen model 4.399 dolar. Bu cihaz neredeyse 2.000 $ daha pahalı. en pahalı model ROG Zephyrus G15, şu anki en iyi oyun dizüstü bilgisayarı tavsiyem. Hatta ondan biraz daha pahalı karşılaştırılabilir bir 16 inç MacBook Proyaratıcı profesyoneller için ortak bir seçim.
Bu nedenle spoiler uyarısı: MacBook Pro’yu satın alan içerik oluşturucular onu birçok yönden Aero’dan daha iyi bulacaklar (özellikle pil ömrü ve fan gürültüsü). Ancak, ham CPU performansı açısından M1 yongaları ile kesinlikle rekabet eden güçlü Alder Lake işlemcisine ek olarak, Aero’nun çok ileride olduğu önemli bir alan var: oyun. MacBook’un sunduğu üretkenliğe yakın ve aynı zamanda bir oyun seçeneği olarak hizmet edebilecek bir cihaz arıyorsanız, Aero dikkatinizi çekebileceğiniz bir yerdir.
Bana gönderilen Aero modelinde Core i9-12900HK, GeForce RTX 3080 Ti (en düşük seviye olan 105W TDP’de çalışıyor), 32GB RAM, 3TB depolama, 99WHr pil ve UHD AMOLED ekran bulunuyor. Bulabildiğim en pahalı model bu. ben de bir gördüm Core i7 / RTX 3070 Ti / 16GB / 1TB SKU 2.349,99 $ için etrafta dolaşıyor. Aero’nun daha iyi bir anlaşma olacağını düşünen birçok insan olduğunu hayal ediyorum, ancak tutarlı politikam olduğu için sadece sahip olduğum konfigürasyonu gözden geçireceğim.
Şasi açısından, Aero 5,07 pound ve 0,88 inç kalınlığında. Oldukça iyi inşa edilmiş, bulunabilecek çok az esnek ve kolayca bulaşmayan veya çizilmeyen hoş bir gümüş kaplama. Razer Blade 17 veya MacBook Pro gibi yapı kalitesindeki devler kadar ince olmasa da, oyun alanında bulacağınız ortalama hantal 16 inçten daha taşınabilir hissettiriyor.
Kapakta, öne bakan kameranın yaşadığı, Gigabyte’ın Apple gibi çentik seven şirketlerden farklı bir yöne gittiği bir alan olan biraz dudak var. Bu dudak fotoğraflarda tuhaf görünse de Aero testim sırasında hızla arka plana düştü ve hayatımı hiçbir şekilde etkilemedi.
Peki bu oyun tam olarak ne kadar iyi? Doğal 3840 x 2400 çözünürlükte, şaşırtıcı değil. Tomb Raider’ın Gölgesi sırasıyla ultra, orta ve kapalı ışın izleme ile saniyede ortalama 26, 34 ve 38 kare. Siberpunk 2077 temelde ultra üzerinde ışın izleme ile çalışmaz, saniyede ortalama yedi kare hızında tökezler; DLSS’yi açmak bunu saniyede 32 kareye çıkardı ve ışın izlemeyi kapatmak (ancak DLSS kullanmamak) 29’a getirdi. Nedense, Kızıl Ölü Kefaret 2 bana 4K’da çalıştırma seçeneği bile vermedi. Orada neler olduğundan emin değilim, ama Kızıl Ölü bazen titiz olabiliyor.
Elbette her şey 1080p’de çok daha oynanabilirdi ve 60Hz ekranı sorunsuz bir şekilde maksimuma çıkardı. Mezar yağmacısı ultra, orta ve kapalı modlarda ışın izleme ile saniyede 80, 104 ve 115 kareye ulaşırken Kızıl Ölü yerleşik kıyaslamada ortalama 70. Aero, ışın izlemede hala zor zamanlar geçirdi. siberpunk, DLSS kapalıyken saniyede yalnızca 38 kare, ancak otomatik açıkken DLSS ile 63’e kadar çıkıyor. Işın izleme kapalıyken, saniyede ortalama 66 kare. (Tüm oyunlar mümkün olan en yüksek ayarlarda çalıştırıldı.)
Bu sonuçlar gayet iyi ve şaşırtıcı olmayan bir şekilde Apple’ın M1 Pro makinelerinden gördüklerimizden çok daha iyi. Yine de, iyi soğutulmuş, iyi güçlü bir RTX 3070’ten görmeyi umduğumuzdan daha fazla baş ve omuzlar değiller, bu da Aero 16 ile gerçekten ödediğiniz şeyin CPU gücü olduğunun altını çiziyor ( ve OLED ekran). Örneğin, geçen yıl bu Aero’dan binlerce dolar daha ucuz olan RTX 3070 ve Core i7’li Aorus 15G, başlıklar arasında saniyede yalnızca 5 ila 15 kare daha yavaştı.
Belirtmem gereken diğer bir şey de bu cihazın yüksek sesle. Turbo fan profilini açtım (mümkün olan maksimum performans için bunu istersiniz). Fanlar o kadar gürültülüydü ki, ses tamamen açıkken bile yanımdaki başka bir bilgisayardaki videoyu duymakta zorlandım. Soğutma işini yapıyor gibi görünüyor: CPU sık sık düşük 90’lara ulaştı, ancak genellikle sıcaklıkları düşürmekten kaçındı. Bununla birlikte, klavye ve avuç içi dayanağı da genellikle sıcaktı (kıyaslama testinin dışında bile), rahatsız edici derecede sıcak olmaktan çekingen kalıyordu.
Genel kullanım testlerimde, çoğunlukla Normal ve Eko soğutma profillerini kullandığımda cihaz çok daha sessizdi. (Yine de genellikle duyulabiliyordu.) Bu durumlarda Aero, normal ağır Chrome yükümü kolayca çalıştırabilir ve pil tasarrufu açıkken harici bir ekranı çalıştırabilirdi. Ayrıca Premiere Pro testinde, oyun dizüstü bilgisayarlarında genel olarak gördüğümüzden çok daha iyi sonuç verdi. Aero, oyun donanımlarında bulunan GeForce sürücüleri yerine Nvidia’nın Studio sürücülerini (yaratıcı kullanım durumlarına odaklanmış) kullandığından bu beklenir. Premiere Pro 4K dışa aktarma testimizi iki dakika 15 saniyede tamamlayarak M1 Pro MacBook modellerini geride bıraktı (ancak M1 Max modellerini değil. biraz daha pahalı). Aorus’un bu görevi tamamlaması yedi dakikadan fazla sürdü. Aero ayrıca, veritabanımızdaki birçok oyun sistemini geride bırakan ve M1 Pro’dan çok da uzak olmayan Premiere Pro için Puget Systems karşılaştırmalı değerlendirmesinde 941 gibi sağlam bir puan aldı.
Bunların hepsi oldukça büyük bir uyarı ile geliyor: pil ömrü. Geçmişte Windows iş istasyonlarının tüm gün dayanmasını beklemiyorduk, ancak Intel’in Alder Lake ile büyük-küçük mimariye geçişinin bir verimlilik devrimine yol açacağına dair zayıf umutlarım vardı. Ne yazık ki, Aero 16 pil tasarrufu açık, ekran orta parlaklıkta ve GPU devre dışıyken şarjla yalnızca iki buçuk saat sürdü. Bu, hareket halindeyken kullanmayı planlayan herkes için önemli bir husus olmalıdır.
Unutulmaması gereken bir şey daha: Bu cihazın yanlarında bir sürü USB-A bağlantı noktası varmış gibi görünse de, bunlar aslında havalandırma delikleridir. Gerçek bağlantı noktası seçimi iki Thunderbolt 4, bir USB-C 3.2, bir DC girişi ve bir ses jakı ile sınırlıdır. USB-A ve SD ihtiyaçları olanlar, bir serseri olan dongle ülkesinde olacaklar. Bu web kamerası vasat ve gürültülü olduğundan (Windows Hello biyometrik oturum açmalarını desteklemesine rağmen) harici bir kamera da takmak isteyebilirsiniz.
Aero 16, doğru renkte OLED ekran, etkileyici CPU gücü ve taşınabilirliğin etkili bir birleşimidir. Yine de bu kombinasyon ucuza gelmiyor ve pil ömrüyle birlikte fiyat, birçok insan için haklı çıkarmayı zor bir satın alma haline getirebilir. Aero’nun sunduklarından hoşlanan ancak daha az harcamayı umanlar, mevcut olan Razer’s Blade 17’yi değerlendirebilir. aynı GPU ve 4K ekran ile 100$ daha ucuza veya bir QHD ekran birkaç yüz dolar daha ucuz. Aero’nun görünümünü beğenen ancak daha iyi oyun deneyimi isteyenler, Gigabyte’ın oyun odaklı ve oyun odaklı çeşitli Aorus dizüstü bilgisayarlarına bakmak isteyebilir. çok daha ucuza 3080 alabilirsin.
Aero’nun birincil argümanı, CPU’sunun oyun cephesindeki MacBook’lardan çok daha güçlü olmasına rağmen yaratıcı uygulamalarda MacBook ile rekabet eden bir performans sunabilmesidir. Elbette, bir M1 Pro MacBook’un Aero’ya göre çeşitli başka avantajları vardır: yani, pille altı kat daha uzun süre dayanabilir. Ancak bir dizüstü bilgisayar oluşturmak, ara sıra oyun oynamak ve masanızda kalmak istiyorsanız, Aero’nun meşru bir durumu var.