Son haftalarda Uzay Yolu: Picard ikinci sezon prömiyer barilk sezonda yeni bir ton, yeni bir his ve itibari kahramanından ne istediğine dair bir güven düzeyine yol açtı. nadiren toplanamadı. Bu güven, en çok soran ikinci bölümünde de devam ediyor. Yıldız Savaşları tüm sorular: ya her şey biraz daha faşist olsaydı?
Test yapmak Yıldız Savaşları kahramanları totaliter dünyalara itmek kesinlikle yeni bir kavram değil – sonuçta Q’nun “Encounter at Farpoint”te baştan beri yaptığı şey buydu. Yani tekrar olması sürpriz değil Q’nun Jean-Luc’a işkence yaptığı “Penance” filminde her zaman yaptığı gibi. İnsanlığın değerini test etmek için büyük yargılamaya devam etmesi, Picard’ı ve tüm arkadaşlarını alternatif bir zaman çizelgesine itmektir: Büyük Jean-Luc Picard’ın acımasız bir savaş ağası olduğu ve büyük Federasyonun şimdi olarak bilinen totaliter bir insan üstünlüğü toplumu olduğu bir zaman çizgisi. Konfederasyon. Ancak, bu alternatif dünya öncülüne tüm aşinalık için Picard hepsi için mayın’değer, burada ikinci sezonu veren farklı bir şey var şu ana kadar ona ilk sezonunda olduğundan çok daha fazla patlayıcı enerji veren ani bir ivme.
Q ve Picard arasındaki kısasa kısas açılışından itibaren – ikisi de öfkeyle dolup taşıyor, Tanrı ve İnsan arasındaki bir oyun olarak daha az ve daha çok Yüzeyin hemen altındaki sırları dürtmeye çalışan iki küskün arkadaş (çılgınlar?) Sirena bu totaliter dünyadaki sözde rolleri aracılığıyla, “Penance” boyunca bölümün gelişimini izlemeyi inanılmaz derecede çekici kılan bir tiksinti ve gerilim var. Raffi (görünüşe göre bu gerçeklikte esasen Yıldız Filosu polis şefi olan, görünüşe göre Elnor gibi Romulan muhaliflerini avlayan) Raffi ile yeniden tanıştığımızda, Seven (Başkanlığa yükseltildi) Annika Hansen ve görünüşe göre Borg değil), Rios (Konfederasyonun kuvvetlerinde büyük bir Komutan, Vulcan’ı harap ediyor) ve Jurati (bir çok Konfederasyonun yıldızlararası soykırımlarının ilginç kurbanı, daha sonra değineceğiz), kendilerini içinde buldukları koşullara toplu ve ani bir tepki var. Hepsi çok “Ayna, Ayna” her biri böyle korkunç bir dünyanın parçası olmanın sıkıntılarını omuzlamakla boğuşmak zorundayken, aynı zamanda gerçekten olmadıklarına izin vermeyecek kadar ikna edici olmak zorunda. Bölüm Takımın her bir üyesi güpegündüz etrafta gizlice dolaşıp Q’nun yarattığı bu kabus senaryosundan yeniden bir araya gelmenin ve kurtulmanın bir yolunu bulmaya çalışırken, “Penance”a dayanması kolay bir itme gücü veriyor. Bu basit, klasik Yıldız Savaşlarıve Picard sadece eğlenceli bir macera planı anlatmak için bu basitlikle çalışır.
Ancak, çoğunlukla Q ve Picard arasındaki açılış sekansına emanet edilmiş olsa bile, kemiklerde hala metaforik et var. Birinci sezondan sonra Jean-Luc’un galaksideki yeri konusunda hayal kırıklığına uğradığını büyük ölçüde ele aldı, Q’nun geri dönüşüne karşı öfke ve hiddetle tüylerini diken diken ettiğini görmek, Patrick Stewart’ın açıkça zevk aldığı bir andır – burada bilinçli bir göz yuvarlaması yok, ” Oh, Q yine iş başında,” esinti. Stewart ve de Lancie zehirli ısırıklarla birbirlerinin etrafında dönüyorlar. Q, Picard’ı, Q’nun engin gücüyle yakalamadığı, ancak zaman içinde “General” Picard’ı pek de iyi olmayan bir şey yapan tekil bir ince ayar tarafından meydana getirilen bir gerçekliğin dehşetiyle iğneliyor. komik bir şekilde bükülmüş ayna, ancak Jean-Luc’un kaçınması gereken bir olasılık – ve bu seferçizgi, bunu yapmadı. Bu, Q’nun Picard’la kibirli bir şekilde alay etmesi için bir ders değil, ancak bölümün başlığı olduğu gibi, ikincisinin affedilmeyi dilemesi, kendisinin bir korkuyla yüzleşmesi için ısırıcı bir fırsat. bilir derinlerde onun içindedir. Korkunun tam olarak ne olduğu bir sır olarak kalır. Picard Ama adamın Q’nun tuhaflıklarına verdiği tepkide bunun Picard’ın hem öfkeli hem de uğraşmaktan korktuğu bir şey olduğu açık.
Bu korku, Picard, Konfederasyon rejiminin tam kalbinde diğer arkadaşlarıyla bir araya geldiğinde – Konfederasyonun hapsedilmiş uzaylıları yok ederek yönetimini belirleyen bir “Eradikasyon Günü” kutlamasına hazırlanırken- onu bir kez cehenneme bir risk almaya itiyor. Q’nun yanlış yaptığını düzeltme girişimi. Dr. Jurati’nin bu gerçeklikteki “gizli projesinin”, kolektifin hayatta kalan son üyesi olan özel bir Eradikasyon Günü infazı için Borg Kraliçesi’nden (Annie Wersching tarafından korkunç bir neşeyle oynanır) başkasını hazırlamadığı ortaya çıkıyor. Picard eşit olarak katılmamayı seçer Yıldız Savaşları Kraliçe kadar kötü birinin bu acımasız rejim tarafından idam edilmesine izin vermenin ahlaki dengesini tartma fikri – buradaki mesele daha az etik ve daha kişisel. Picard, Q’nun eylemleriyle öylesine sarsılır ki, ekibine Borg Kraliçesi’ni nasıl kurtardıklarını sormak ve zamandaki değişikliği takip etmek ve günü kurtarmak için onu kullanmak için tüm bunlardan kaçınır.
Bu kararın esintisi sadece PicardYeni keşfedilen ivme, ancak Jean-Luc’un Q’nun yüzeye zorlamaya çalıştığı bu derin pişmanlıkla yüzleşmekten duyduğu korku. Borg Kraliçesi var taşlaşmış Picard, Locutus’a dönüştüğünden beri ve şimdi bile, yükseltilmiş vücudu onun çağrısıyla olan herhangi bir kalıcı bağlantıyı keserken bile, onun varlığında geri tepmek yerine onunla çalışmak zorunda olma düşüncesi, onu duraklatmak için neredeyse yeterli. Ancak umutsuz zamanlar umutsuz önlemler gerektirir – ve Picard ve eski ve yeni müttefikleri 2024’e geri dönmek için koşarken (ki bu çok önemli Yıldız Savaşları irfan), nasıl olduğunu görmek büyüleyici olacak Picard bu ivmeyi koruyor. Ne de olsa, büyük Jean-Luc Picard bile, Q’nun ondan ne istediğiyle yüzleşmek için bile olsa, bir noktada koşmayı bırakmak zorunda.
RSS beslememizin nereye gittiğini merak ediyor musunuz? Yapabilirsin yenisini buradan al.