«Mamá, ¿estás lista?» Esa pregunta sonó continuamente en la casa de Mignardi durante dos semanas. La vida de la familia de un fotógrafo culinario no siempre es un lecho de rosas, se ríe Alessandra Mignardi. ‘Los niños lo pasaron mal por todo el chocolate que no se les permitía tocar todavía’.
Dit artikel is afkomstig uit het Brabants Dagblad. Elke dag verschijnt een selectie van de beste artikelen uit de kranten en tijdschriften op NU.nl. Daar lees je hier meer over.
Op de eettafel liggen tien dozen bonbons, truffels, repen, mendiants, pindarotsjes en cru d’oranges. Al het lekkers van de Tilburgse chocolaterie Cru de Cacao moet eerst afzonderlijk én uiteindelijk gezamenlijk – als een stilleven – op de foto. De verlekkerde blikken van de kinderen worden pas na twee weken werken beantwoord. «Het was een hemel en hel voor ze», zegt Alessandra Mignardi.
Lelijk oud
De culinair fotograaf uit Tilburg maakt smakelijke stillevens. Die stuk voor stuk allemaal uiterst naturel ogen, maar dat voor elkaar krijgen, is juist het ingewikkeldste dat er is, vertelt ze. «Voedsel wordt snel lelijk oud.» In eten gespecialiseerde fotografiestudio’s werken dan vaak met lijm, schoensmeer of nagellak om voedsel appetijtelijk te doen ogen. Daar doet ze niet aan: «Ik vind het vreselijk om eten op het eind weg te moeten gooien.»
Nog een uitdaging is het eten zó opstellen dat het lijkt alsof het om uit het leven gegrepen scènes gaat. «Erg moeilijk. Om die willekeur natuurlijk voor elkaar te krijgen, ligt alles op specifieke plekken. Gebruik ik oneven aantallen en hoogte- en diepteverschillen.» En dat wordt allemaal overgoten met daglicht, de enige lichtbron waar ze mee werkt. «Geen lampen, geen flitsen. Daglicht maakt de sfeer sterker en de contrasten scherper. Zodat je de sfeer haast kunt proeven, je moet er trek van krijgen.»
un caravaggio
Ella ha estado trabajando como fotógrafa culinaria durante algunos años y las cosas están progresando bien. Su trabajo pronto se exhibirá en una exposición en la pastelería Zoete Zaken. También toma fotografías para empresarios locales, como De Smaakmakerij, y vende sus fotografías en lienzos e incluso como cojines impresos.
Alessandra se inspira mucho en la historia del arte. Las fotos de los niños cuelgan en la pared de la sala de estar. Una como La lechera de Vermeer, la otra al estilo del pintor italiano Caravaggio. Así como jugaban con la luz en sus cuadros, Alessandra hace lo mismo en las fotos de la comida. «Manipular la luz del día hasta obtener los resultados de los viejos maestros». Sus fotos, ‘al igual que las pinturas de Jan Steen’, también tienen que contar historias. Se ha cortado un trozo de un estol y todavía sale humo de las velas de un pastel.
La nativa de Tilburg ha estado fotografiando durante dieciséis años, desde 2016 ha sido experta en fotografía funeraria y en los últimos años ha visto el mundo culinario a través de su lente. Sus abuelas italianas siempre estaban horneando, dice ella. «En mis recuerdos, uno siempre estaba haciendo pasta fresca, todavía puedo escuchar el sonido del rodillo de pasta. El otro era tan bueno con los pasteles. Siempre fue la dulzura, siempre la gente por el piso. El amor por la comida está en mi cultura y en mi infancia».
