Bir Fortnite maçına katılmak her zaman gerçeküstü bir deneyimdir, çünkü battle royale ezici gücünün herhangi bir turunda Lando Calrissian, Örümcek Adam, Venom filmindeki Eddie Brock rolündeki Tom Hardy, RoboCop, 1979 korku filmi Alien’dan Ellen Ripley, Joker, güreşçi John Cena ve pop yıldızı Lady Gaga. Bunlar sadece arkadaşlarımla benim kullandığımız dış görünüşler.
Bu sayede Fortnite, Ready Player One’da hayal edilen çevrimiçi dünyaya gerçek hayatta olduğu kadar yakın. Deadpool’u, Alien’ın Xenomorph’unu, The Witcher oyunlarından Geralt’ı ve Bad Boys’tan Mike Lowrey rolündeki Will Smith’in NSYNC’de birlikte dans etmesini izlemenin kesinlikle çok komik bir tarafı var. Rastgele karakterlerin birbirine karışması ve bir rock grubu kurmak ya da birbirlerini silahla vurma nöbetleri arasında çizgi film trenine binmek gibi aptalca şeyler yapması aptalca, çocukça bir eğlence var. İnanılmaz derecede tek notalı bir şaka olabilir, ancak eskimiş gibi görünmüyor.
Ancak Fortnite oynamak aynı nedenden dolayı her zaman biraz iğrenç geliyor. Bu, ticari çıkarların yoğun olduğu bir yer; karakterlerin ve hikayelerin kutlanması değil, hepsini yakalamanız gereken Fikri Mülkiyet koleksiyonu. Şirketler her türden medyaya giderek daha fazla sahip olmaya başladıkça, gerçek bir ruhtan yoksun, popüler kültürün çeşitli parçalarının saçma görünüşlerinin harmanlandığı Ready Player One’ın giderek daha fazlasını görüyoruz. Fortnite büyük bir suçlu ama tek suçlu olmaktan çok uzak. Call of Duty’de Nikki Minaj olabilir ve Dune’dan Paul Atreides’i vurabilirsiniz. MultiVersus’ta Bugs Bunny’yi Batman olarak yenebilirsiniz. Destiny 2’de Ghostbusters’tan ilham alan bir speeder motosikletine binebilirsiniz.
Tüm bu durumlarda, insanlar ve karakterler bir oyunda veya başka bir oyunda ortaya çıkıyor, ancak varlıkları için hiçbir şey eklemiyorlar. Fry ve Leela’nın Fortnite’ta olması Futurama’nın ruhunu veya yaratıcılığını Fortnite’a taşımıyor; sadece sevdiğiniz oyunda görmekten hoşlandığınız diziden birkaç referans satın almanıza olanak tanır. Hepsinin anlamından arındırılmış ve sanki bir montaj hattından çıkmış gibi damgalanmışlar.
O halde, çeşitli özelliklerdeki karakterleri bir montaj hattında damgalanabilen tek, kolayca yeniden üretilebilir bir biçime sıkıştırmak için var olan Funko Pop oyuncaklarını temel alan bir oyunun, bu fikri mülkiyet çağının benzersizliğine dair en güçlü duyguyu vermesi komik. takıntı iyi olabilir ama değil.
Funko Fusion, Star Wars, Harry Potter ve The Incredibles gibi çeşitli Lego oyunlarının lisanslama özelliklerinden pek de farklı olmayan, farklı IP’lerden ilham alan bir dizi seviyede oynadığınız üçüncü şahıs bir aksiyon oyunudur. Her ne kadar genel olarak Funkos’un hayranı olmasam da (her ne kadar birkaç taneye sahip olduğumu kabul etsem de – ama bana ait bunlar Serin Hannibal’den wendigo, Titanfall 2’den BT-7472 ve Alien’dan voksel Xenomorph gibi), zaman zaman oynaması sinir bozucu olmasına rağmen kendimi gerçekten oyunu sevmek isterken buldum.
Funko Fusion’ın sevimli bulduğum yanı, çeşitli özellikleri bir araya getirme işinde olmasına rağmen Funko Fusion’ın tuhaf olmasıdır.
Funko’nun Universal filmleri ve TV şovlarından alınan IP’ye dayalı yedi ana seviyesi vardır ve Jurassic World, Scott Pilgrim vs. The World ve Masters of the Universe gibi bunlardan yalnızca bazıları bir video oyununda olmayı normal hisseder. Ancak bunların birçoğu ilginç, beklenmedik çekimler: Edgar Wright’ın 90’ların aksiyon filmi, saygı duruşu niteliğindeki Hot Fuzz; Netflix dizisi The Umbrella Academy; 1978 yapımı Battlestar Galactica dizisi; ve John Carpenter’ın korku klasiği The Thing.
Ayrıca ortaya çıkarabileceğiniz, her türlü şeye gönderme yapan bir sürü gizli seviye ve karakter de var. 1980’lerin David Hasselhoff dizisi Knight Rider’ın konuşan arabası olan KITT’e karşı yarışabilirsiniz; Lucy Lawless’in 1990’larda Hercules: The Legendary Journeys’den esinlenen aksiyon şovu Xena: Warrior Princess’ten Xena ile birlikte savaşabilirsiniz; Child’s Play’deki seri katilin ele geçirdiği bebek Chucky’nin ve aynı adı taşıyan filmdeki katil robot bebek M3GAN’ın saldırısına uğrayabilirsiniz. Jaws, Shaun of the Dead, Jordan Peele’nin Nope’u ve The Mummy’nin 1999 versiyonunu temel alan tam seviyeler mevcuttur. Yeterli koleksiyon parçası bulursanız, kızarmış tavuklu fast food restoranındaki oynanabilir Albay Sanders’ın kilidini bile açabilirsiniz.
Funko Fusion, bir video oyununa katılacak şeyler için çok sayıda tuhaf seçeneği temsil ediyor ve çoğunlukla bunları oldukça geniş ayrıntılarla sunuyor. Mumya seviyesi bulmacalar ve tuzaklarla dolu ve Arnold Vosloo’nun sinek soluyan canavar versiyonuyla boss dövüşüyle sonuçlanıyor. Hill Valley’de DeLorean’a yeni lastikler takmanız gereken bir Geleceğe Dönüş sahnesi var.
Tüm bunlar, ilgimi çeken şeyin Funko Fusion’ın fikri mülkiyetten yararlandığı, kimsenin faydalanmadığı gerçeği olduğunu söylemek için. Bu beni başka bir zaman için nostaljik kılıyor: 1990’lar, Konsol Savaşlarının zirvesinde, dördüncü nesil oyun donanımı sırasında. Bu, şirketlerin bir karakteri bir şeyden başka bir şeye sıkıştırabileceklerini, dolayısıyla her ikisi için de reklam görevi görecek, ancak çok az yaratıcılık gerektireceklerini fark etmelerinden önceydi.
Bağlantılı video oyununun zamanıydı.
Eğer 1990’larda hayatta olmasaydınız ya da oyun oynamasaydınız, neyi kastettiğimi gerçekten anlayamayabilirsiniz. Bağlantılı oyunlar elbette hala mevcut: Lego oyunları var, Ubisoft bu yıl Star Wars’un ve geçen yıl Avatar’ın oyun uyarlamalarını çıkardı ve 2023’te sevdiğim filmlerden yola çıkarak gerçekten keyif aldığım oyunlar oynadım – Uzaylılar: Dark Descent, RoboCop: Rogue City ve Starship Troopers: İmha. Harry Potter’cılar şu sıralar bizi Quidditch’in oyunla bağlantı kurmanın iyi bir şey olduğuna ikna etmeye çalışıyor. Filmler ve TV şovları hâlâ onlar hakkında video oyunları yapılıyor.
Ancak özellikle 90’larda ve hatta ilk yıllarda, çocukların uzaktan bile ilgisini çekebilecek gibi görünen herhangi bir şeye dayalı bir oyun yapmanın çok daha kolay olduğu zamanlarda, her şey bir video oyunu vardı. Sylvester Stallone’un Yargıç Dredd ve Cliffhanger’ından Addams Family Values’a, Hook, Bill ve Ted’in Mükemmel Macerası’na, Casper’a, The Flintstones’a, Home Alone’a, Home Improvement’a kadar her şeyi temel alan oyunlar vardı; hatta Robin Williams’ın Toys and the Noid filmi de tuhaftı. Domino’s Pizza reklamlarına koydukları küçük adam. Wikipedia listesini okuyun filmlerden uyarlanan oyunlar bazen, çünkü eskiler oldukça çılgınlaşıyor.
Evet, bunların çoğu kesinlikle alaycı bir şekilde para kapma amaçlıydı ve birçoğu da öyle hissetti. Ancak ara sıra Enter the Matrix, The Chronicles of Riddick: Escape from Butcher Bay, Disney’in Aladdin ve The Lion King, Blade Runner, Cool Spot (7-Up’ın maskotunu içeren) veya GoldenEye gibi şeylerle karşılaşırsınız. Bağlantılı oyunların çoğu yalnızca platform oyunları veya Doom klonlarıydı ve bunları yapan kişiler tarafından düşük çaba ve düşük ilgi olarak ortaya çıkıyordu. Ancak bazen gerçekten heyecan verici bir şey elde edebilirsiniz.
Mesele şu ki, Funko Fusion’ın Nope filmini temel alan tam bir seviyeye sahip olması, uygulama için harika çünkü oyun olarak işlenen bu kadar geniş bir yelpazedeki filmleri ve TV şovlarını bulabileceğiniz zamanlar çoktan geçti. Elbette Galactica’nın Cylon’ları veya Hot Fuzz’dan Nicholas Angel, Fortnite’a girebilir ancak bunlar sadece TikTok dansları yapmak için yaratılmış karakterlerin tuhaf versiyonları olur. Değerleri “Hey, bunu anlıyorum” ile başlar ve biter.
Funko Fusion için umduğum şey bunun gibi daha fazla oyuna yol açmasıdır; göz ardı edilen lisanslardan yararlanan ve hikayelerini, karakterlerini ve dünyalarını en azından biraz da olsa derinlemesine inceleyen daha fazla proje. Daha fazla RoboCop: Rogue Citys, daha fazla Starship Troopers: Exterminations, daha fazla Aliens: The Dark Descents istiyorum. Neredeyse aile dostu olan komedilerin ve kimsenin hoşlanmadığı Robin Williams filmlerinin daha aptalca uyarlamalarını istiyorum. Bana daha önce keyif aldığım şeyleri hatırlatacak 10 dolardan fazla görünüm istiyorum.
Zaten tüm medyanın kurumsal fikri mülkiyet olduğu bir dünyada yaşamak zorunda kalırsak, en azından bundan bazı tuhaf oyunlar çıkarmalıyız.