Birleşik Krallık’taki Reading Üniversitesi’nden araştırmacılar, bir elektrot dizisiyle arayüzlendiğinde basit bir elektro-aktif polimer (EAP) hidrojelinden sınırlı “öğrenme” davranışlarını başarıyla gösterdiler. Cell Reports Physical Science’da orijinal olarak yayınlanan ve (bir video da dahil olmak üzere) tarafından ayrıntılı olarak ele alınan bir araştırma makalesine göre BilimUyarısıBu, EAP jel kontrol sisteminin tüm zamanların klasik video oyununun uyarlanmış bir versiyonunu oynatmasıyla gösterildi Pongo. Üstelik EAP jel kontrol sistemi veya “beyni”, yaklaşık yirmi dakika sonra Pong oynama yeteneklerinde zirveye ulaşmış gibi görünüyordu.
Peki, bu tam olarak nasıl oldu ve ne anlama geliyor? Bir EAP jel kontrol sistemi kesinlikle bilinçli yaşama hiçbir şekilde benzemese de, yine de malzemenin tasarlanmadığı ortaya çıkan bir yeteneği göstermektedir. Reading Üniversitesi’nden mühendis Vincent Strong’un açıkladığı gibi, “Hidrojelin şişmesinin azalma hızı, ilk başta şişmesi için gereken zamandan çok daha uzun sürer, bu da iyonların bir sonraki hareketinin önceki hareketinden etkilendiği anlamına gelir, bu da bir tür hafızanın oluşması gibidir. Hidrojel içindeki iyonların sürekli yeniden düzenlenmesi, hidrojel içindeki önceki yeniden düzenlemelere dayanır ve ilk yapıldığı ve iyonların homojen bir dağılımına sahip olduğu zamana kadar devam eder.”
Özünde, bu EAP hidrojellerinin mevcut tipik kullanımlarının önerdiğinden çok daha fazla vaat ettiğini kanıtlıyor gibi görünüyor. Reading Üniversitesi’nde biyomedikal mühendisi olan Yoshikatsu Hayashi’nin açıkladığı gibi, “Araştırmamız, çok basit malzemelerin bile tipik olarak canlı sistemler veya gelişmiş yapay zeka ile ilişkilendirilen karmaşık, uyarlanabilir davranışlar sergileyebileceğini gösteriyor. Bu, öğrenebilen ve çevrelerine uyum sağlayabilen yeni akıllı malzeme türleri geliştirmek için heyecan verici olasılıklar sunuyor.”
Gelecekte, bu gibi örnekler protez, yumuşak robotik ve genel olarak uyarlanabilir malzemeler gibi alanlarda büyük ilerlemelere yol açabilir. Şu an itibariyle, araştırmanın esas olarak “canlı sistemlerdeki öğrenme ve adaptasyon sistemlerinin daha önce düşünülenden daha evrensel olabileceği” noktasını kanıtlamaya hizmet ettiği anlaşılıyor. Araştırmacılar, “hafıza” yeteneklerinin sınırlarını bulmak ve onu başka görevlere yöneltmek için bu tür EAP hidrojelleriyle deneyler yapmaya devam etmeyi planlıyor. Geçmişte, malzemenin atan kalp dokusunu taklit etme yeteneğini de göstermişlerdi.