Texas Üniversitesi, Valdosta Eyalet Üniversitesi, Georgia Teknoloji Enstitüsü ve Ulusal Radyo Astronomi Gözlemevi’nden bir bilim insanı ekibi, mevcut koşullar altında Dünya’nın etrafında kaç tane uydunun dönebileceğini hesapladı. Çalışma, Earth and Planetary Astrophysics dergisinde yayınlandı.
Çalışmak için bilim adamları, daha önce Alpha Centauri’nin ikili sistemindeki gezegenlerin dağılımını hesaplamalarına izin veren aynı yaklaşımı kullandılar. Mümkün olan maksimum Dünya uydusu sayısı, boyutlarına ve kütlelerine bağlıdır. Sonuçlar, gezegenimizin 7 ± 1 Ceres boyutunda, 4 ± 1 Pluto boyutunda ve 3 ± 1 ay boyutunda uydularıyla istikrarlı bir yörüngeyi sürdüreceğini gösterdi. Bilim adamları tarafından keşfedilen maksimum limitler, daha fazla parametreyi hesaba katacak ileri çalışmalarla azalabilir.
Güneş sistemimizde 200’den fazla ay olmasına rağmen, yalnızca üç karasal (kayalık) gezegen yörüngededir: Dünya’nın etrafındaki Ay ve Mars’ın etrafındaki Phobos ve Deimos. Gerisi gaz devleri etrafında dönüyor: Jüpiter, Satürn, Uranüs ve Neptün. Çalışmada belirtildiği gibi, bu kadar büyük bir fark, yörüngelerin oluşumu ve evrimi için farklı mekanizmalarla açıklanabilir.
Çok daha büyük bir gövdenin yörüngesinde dönen küçük uydular, hem Io’daki volkanizma hem de Europa’daki iç okyanus hareketlerini etkileyen gelgit ısınmasına yol açabilir. Böyle bir fenomen, çok aylı bir Dünya’da da mümkün olabilir, ancak ayrıntılı modelleme olmadan kapsamı belirsizdir.
Çalışma, ötegezegenlerin yörüngesinde dönen dış uyduların araştırılmasına potansiyel olarak yardımcı olacaktır. Teyit edilen ötegezegenlerin sayısı binlerle ifade edilirken, teyit edilen dış ayların sayısı şu anda bu sayının yüzde birinden daha az.