Bugüne kadar, bahse girerim artık saniye diye bir şey duymamışsınızdır — saniyeler, yıllar değil. 1972’den beri, dünyanın dönüş hızındaki değişiklikleri hesaba katmak için küresel saatimize ara sıra bir saniye ekliyoruz. Yavaşladıkça, bir saniye ekliyoruz. Şu ana kadar 27 tane ekledik.
Bunun sizin üzerinizde hiçbir etkisi olmadığını düşünebilirsiniz (veya fazladan bir saniyeniz olduğu için heyecanlanabilirsiniz), ancak 2012’de Reddit’e erişemediğinizi veya 2017’de çevrimdışı olan düzinelerce Cloudflare destekli web sitesine erişemediğinizi hatırlıyorsanız, o zaman Bir saniyenin soğuk, sert yüzüne baktım.
Her zaman en iyi çıkarlarımıza sahip olduğu bilinmeyen bir şirket olan Meta, artık saniyelerin hayranı olmadığı ortaya çıktı. Meta onlardan kurtulmak istiyor ve davasını bu hafta içinde yaptı. kapsamlı bir blog yazısı (yeni sekmede açılır) konuyla ilgili.
Bu kişisel değil, diyor Meta (biraz kendi kendine hizmet ediyor olsa da): Şirketin küresel ağı, bu görünüşte zararsız ekstra tik tak söz konusu olduğunda, diğerleriyle aynı zorluklarla karşı karşıya. Bu ekstra ritmi eklemek için dünya saatinin bir saniyelik kekemeliğine neden olan bir artık saniyenin başarılı bir şekilde uygulanması, tüm adımların öğretilmediği küresel bir dans grubunun hassas bir senkronizasyonudur.
tüm adımları öğretilmemiş küresel bir dans grubu
Çoğu zaman olduğu gibi, tüm sistemler değişikliği aynı şekilde ele almıyor veya zamanında, anlık bir şekilde iletmiyorsa, yukarıda açıklananlar gibi sistemler – güvendiğiniz sistemler – çöker.
Açık olmak gerekirse, artık saniyeler yıllık veya garantili bir olay değildir. Sistemi uyguladığımız yılların yarısından biraz fazlasında bunlar oldu, ancak öngörülemeyen düzenliliklerle ortaya çıkabilirler ve bozulma hesaplanamayacak kadar kötü olabilir.
Artık saniyeleri öğrenmek, artık saniyeleri öğrenmenin yolunu şaşırtır. Y2K (yeni sekmede açılır) 1990’ların sonlarındaydı. O ana kadar, neredeyse yirmi yıldır ev bilgisayarlarıyla, onlarca yıl daha iş ve ana bilgisayarlarla günlük hayatımızı daha iyi ve daha üretken hale getiren dijital bir baharın tadını çıkarıyorduk. Sonra birisi, çoğu sistemi, tarih 1999’dan 2000’e döndüğünde gerçekleşecek olan değişim için kimsenin programlamadığını fark etti. Bize internetin ve diğer birçok sistemin çökebileceği söylendi. İşletmeler ve bankalar düşecek ve küresel panik olacak.
Bugün Meta’da çalışanlar gibi geliştiriciler ve mühendisler riski fark edene ve uyum sağlamak için çalışmaya başlayana kadar herkes biraz korktu. 1 Ocak 2000, ortalıkta dolandığında, korkulan kıyamet neredeyse hiç görülmedi.
Hazırladık. Ve böylece hayatta kaldık.
Artık saniyenin varlığı muhtemelen o kadar da vahim bir durum değildir – muhtemelen. Yine de, “Houston’da kanatlarını çırpan ve Taipei’de bir tsunami başlatan kelebek” potansiyeli var. Meta’nın belirttiği gibi, “Bir endüstri olarak, artık bir saniye sunulduğunda sorunlarla karşılaşıyoruz. Ve bu çok nadir bir olay olduğu için, her gerçekleştiğinde toplumu mahvediyor.”
Şu ana kadar sıçrama saniyesini bilmiyordunuz, ancak bunu kabul etmek ve şimdi onun ölümünü desteklemek mantıklı olabilir.