DNA Veri Depolama İttifakı, ilk DNA depolama spesifikasyonlarıSatıcı bilgilerinin ve CODEC’lerin depolanmasını standartlaştırmayı amaçlayan, böylece DNA depolamasını geçerli bir veri depolama biçimi olarak sağlamlaştırmaya yardımcı olacak daha fazla standardizasyonun yolunu açıyor. DNA depolama teknolojisi henüz başlangıç aşamasındadır ve HDD ve SSD üreticisi Western Digital gibi şirketlerin de dahil olduğu DNA Veri Depolama Birliğinin iki yeni spesifikasyonu, endüstri çapında kabul görebilecek ilk standardı temsil etmektedir.
Bir depolama ortamı olarak DNA’nın temel sorunu, fotoğraf ve video gibi insan yapımı verileri değil, genetik verileri depolamaya yönelik olmasıdır. DNA Veri Depolama İttifakına göre “DNA’nın sabit bir fiziksel yapısı, yerleşik bir denetleyicisi veya medyanın farklı bölgelerini doğrusal olarak adresleyecek bir yolu yoktur.” Bu sorunu aşmak için grup, DNA’yı depolama amacıyla “önyüklemenin” yeni bir yolunun gerekli olduğunu söylüyor.
Bu amaçla grup, satıcı verilerinin depolanmasını ve DNA depolama içindeki CODEC’i standartlaştırmak için iki spesifikasyon geliştirdi: Sektör Sıfır ve Sektör Bir. Sektör Sıfır, DNA’yı hangi satıcının yaptığını ve Sektör Bir’i kodlamak için hangi CODEC’in (DNA verilerini dijital verilere dönüştürme yöntemi ve tersi) kullanıldığını belirlemek için gerekli bilgileri içerir. Buna karşılık, Sektör Bir meta verileri içerir ve DNA’da depolanan gerçek verilerin okunmasını sağlamayı amaçlamaktadır.
DNA depolama teknolojisi zaten mevcut ve görünüşe göre 1 KB değerinde DNA depolama alanını 1.100 dolara bile satın alabilirsiniz. DNA Veri Depolama İttifakının vaat ettiği şey, gerçek DNA depolama teknolojisinin kendisi kadar önemli olabilecek standardizasyondur. Teorik olarak DNA verilerini okumak ve yazmak için standart bir format, endüstrinin DNA depolamanın benimsenmesine engel oluşturacak kadar parçalanmasını önleyecektir.
DNA, moleküler boyutu nedeniyle veri depolama için potansiyel olarak çekici bir ortam olarak görülüyor. Ek olarak, dört baz molekülden (adenin, timin, guanin ve sitozin) yapılmış olması, DNA’nın veri depolamada ikili bazlı depolamaya göre daha verimli olduğu anlamına gelebilir.
DNA yalnızca depolama amacıyla denenmiyor, aynı zamanda potansiyel olarak işlemci olarak da kullanılabiliyor. En prestijli bilim dergilerinden biri olan Nature’a gönderilen bir araştırma makalesi, DNA’nın CPU benzeri bir işlemci yapmak için kullanılabileceğini söylüyor. Başka bir deney, aynı zamanda depolama kapasitesine sahip bir DNA işlemcisi yaratmayı başardı.