Netflix’in Katil Çorbası suç, gerilim, panik, eksantriklik ve dramın mükemmel bileşenlerini sıcak bir kara komedi geriliminde bir araya getiriyor. İlk sahne, Tamil Nadu’nun yemyeşil tepelerle ve muhteşem bir nehirle bezeli ferahlatıcı kasabası Minjur’da açılıyor. Kasabanın karmaşık sokaklarından geçerek Dickinson Lane’in tepesindeki yakışıklı Shetty Villa’ya ulaşıyoruz. Doğrudan hikayeden yola çıkan kitap evi, bizi The Family Man’den Manoj Bajpayee ve Lust Stories 2’den Konkona Sen Sharma’nın canlandırdığı Shetty’lerle tanıştırıyor.
Duvarlar çok sayıda mutlu çift resmiyle dolu olsa da, bundan daha yanıltıcı olamaz. Bu sevgisiz evlilik, şovenist Prabhakar Shetty ile kocasına şaşı benzeyen eski masözü Umesh Pillai (aynı zamanda Bajpayee tarafından canlandırılıyor) ile yasadışı bir ilişki yaşayan tatminsiz karısı Swathi’yi bir araya getiriyor.
Swathi tek bir şeye odaklanmış durumda; restoranını açmak ve paayasıyla (paça çorbası) herkesin gözünü kamaştırmak istiyor. Kötü haber şu ki o berbat bir aşçı ve bazı nedenlerden dolayı mutfak becerilerinin felaket olduğunu henüz anlayamamış.
İlk bölümde Prabhakar, Swathi ve Umesh’i yakalar, öfkesini kaybeder ve onu öldürmeye çalışır; ancak evlilikleri boyunca onu aldatmaktadır. Yasak aşıklar nefsi müdafaa amacıyla ona vurunca Prabhakar bilincini kaybeder.
Tesadüfen, aynı gece, telefonuna daha önce Prabhakar’dan birkaç cevapsız çağrı gelen özel bir dedektifin ölümcül kazası, polisin olaya müdahale etmesine yol açarak ikili için durumu daha da karmaşık hale getirir. İşte o zaman Swathi, Umesh’i dünyanın önünde Prabhakar olarak göstermeye yönelik acımasız bir plan yapar.
Yedi bölümün geri kalanında, gösterinin her on dakikasında yeni bir tehdit ortaya çıkarken çiftin nasıl umutsuzca gerçeği saklamaya çalıştığını görüyoruz.
Her ne kadar ilk yarıda birçok gerilim öğesi bir araya toplanmış olsa da, ikinci yarıda olay örgüsü aslında kalınlaşıyor ve oldukça ciddi bir ton alıyor (kusura bakmayın, spoiler vermeden fazla bir şey açıklayamam; sadece çok fazla sürpriz var) olay örgüsü ve çok fazla insanın Newton’un elması gibi düşmesi).
Killer Soup incelemesi: Alt planlardan oluşan bir güveç
Nassar’ın karakteri dizide ilginç bir büyüme grafiğine sahip
Ana hikaye Umesh ve Swathi’nin dünyayı kandırmaya çalışmasını anlatırken, arka planda birçok alt olay örgüsü sunuluyor. Prabhakar’ın kabadayı ağabeyi (Sayaji Shinde), geniş çay arazisinin koruması altında yasadışı bir iş yürütüyor. Asi kızı (Anula Navlekar), babasının isteğine rağmen Fransa’da sanat eğitimi almak ister. Kamu hizmetleri sınavına hazırlanan aşırı hevesli bir adam olan yeni işe alınan polis memuru ASI Thuppali (Anbu Thasan), şüpheli bir şeyden şüphelenir ve vakayı kendi başına araştırmaya çalışırken, kıdemlisi (Nassar) ise sadece birkaç haftadır Emeklilikten çekinmek umursamıyor gibi görünüyor. Prabhakar’ın çalışanlarından biri (Kani Kusruti) söylediğinden daha fazla bilgiye sahip olabilir. Ayrıca, gizli çorba tarifini Swathi ile paylaşmaya hazır olmayan, biraz cadı bir kişiliğe sahip gürültücü ve pejmürde bir yemek pişirme öğretmeni (Vaishali Bisht) de var. Vay be!
Bu pek çok alt olay örgüsü arasında Nassar’ın müfettişi Hasan’ınkini en etkileyici buldum. Belirli bir olayın varlığının esasını nasıl değiştirdiği dikkat edilmesi gereken bir şeydir.
Katil Çorba incelemesi: Konkona’nın Karakteri katmanlar halinde ortaya çıkıyor
Konkona, Katil Çorba’da etkileyici bir iş çıkardı
Konkona Sen Sharma, pek çok duyguyu tabağa getiren Swathi’yi canlandırarak etkileyici bir iş çıkardı. Kocasının domuzuna bağımlı, bastırılmış bir kadının derisini sımsıkı giymiştir.
Neredeyse yirmi yıldır Prabhakar’ın duygusal olarak erişilemezliği onun içinde derin bir yalnızlık duygusu uyandırdı. Tüm odağını hayalindeki restorana kaydırdı; sanki hayatını sihirli bir şekilde iyileştirecekmiş gibi.
Swathi’nin önceki hayatını bu hayatla takas eden eski bir hemşire olduğu göz önüne alındığında, tatminsizlik, varoluşsal kriz ve pişmanlıklar Konkona tarafından dikkatle seçiliyor.
Ancak Swathi, onlarca yıldır ayaklar altına alındıktan sonra hayatının direksiyonuna geçerken, daha kendinden emin bir versiyon ortaya çıkıyor. Duygusal katmanları ilginç ve aşamalı olarak ortaya çıkıyor. Yeni avatarı artık dişlerinin arasından uzanabilir, duyarlılığını istediği zaman susturabilir ve hayalini yaşamaktan hiçbir şey alıkoyamaz. Karakterinde trigonometrik bir denklemden daha fazla karmaşıklık bulunan, kendisinin biraz çarpık bir versiyonunu ortaya çıkarıyor.
Killer Soup incelemesi: Manoj Bajpayee ikili rollerde şaşkına çevirdi
Manoj Bajpayee’nin Prabhakar Shetty karakteri zehirli erkeklik kokuyor
Manoj, Prabhakar’da kabadayılık, kırılgan erkek egosu, sürekli küfür ve kendisinden başka herhangi bir insana karşı basit bir ilgisizlik taşıyor. Cesur desenli kıyafetler ve altın takılarla ağır bir şekilde giyinmişti; bu muhtemelen ataerkillik soluyan korkunç bir adamın kilden yapılmış bir modeli olmayı fazlasıyla telafi ediyordu. Ancak, basit görünüşü Umesh ekrana gelir gelmez, belli bir çekingenlik ve tuhaflık havası hakim olur. Beden dili, ses tonu, ifadeler; her şey 360 derece dönüyor. Her iki karakteri de öyle mükemmel bir şekilde canlandırdı ki, ekranda tartışan iki adamın aynı kişi olduğu bir an için unutulabiliyor. Bajpayee iki zıt karakteri ikna edici bir şekilde tasvir etme konusunda mükemmel bir iş çıkardı ve Kuzey Hindistan, Amerika ve Tamil aksanlarını çok iyi kullandı.
Killer Soup incelemesi: Mizahın bir çeşnisi, heyecan verici bir alt tonla harmanlanıyor
Katil Çorbası da birçok komik sahne sunuyor
Gösterinin ana tonu gerilim olsa da, Killer Soup aynı zamanda bol miktarda komedi molası da veriyor. İster otopsi doktoru, kötü kokulu bir cesedin başında leziz yemeğini keyifle yiyor, ister Umesh arada bir komik geri dönüşler yapıyor olsun, dizi bir veya iki kıkırdamayı garanti ediyor.
Killer Soup incelemesi: Şiirsel referanslarla dolu
Web dizisi, art arda izleme seansım boyunca öne çıkan çeşitli şiir parçalarını Google’da aramamı sağladı. Müfettiş Thupalli’ye ait (Sayısız çabalarıma rağmen Amazon’da bulamadığım) “Stoacı Yüreğe Şiirler” adlı kitap ana karakterdir. Bir bakıma hikayedeki olayların birebir anlatımı olan bir şiir koleksiyonu gibi görünüyor. Örneğin, Thuppali vakayı daha derinlemesine incelemeye karar verdiğinde, Rober Frost’un “Uyumadan Önce Gidilecek Miles” şarkısı arka planda çok güzel bir şekilde çalıyor. Hatta şiirlerin akıllıca tasarlanmış bir hazine avının ipuçlarına benzediği bile söylenebilir. Bu ilginç bir hikaye anlatma tarzı gibi görünse de, eğer ezbere bir şair değilseniz, sık sık şiirsel ipuçları biraz güçlük gibi gelebilir, sizi hayal kırıklığına uğratabilir ve hatta bilgisiz bırakabilir.
Killer Soup incelemesi: Görsel açıdan büyüleyici bir şölen
Katil Çorba sinematografik açıdan harika çekimlerle dolup taşıyor
Katil Çorbası’nı dizinin sinematografi ve sahne donanımı yerleştirmeleri açısından harika bir iş çıkardığını kabul etmeden incelemek mümkün değil. Dizide o kadar çok görsel (ve hatta işitsel) metafor var; eğer dikkatli değilseniz bir veya ikisini kaçırabilirsiniz. Ekranda izlediğiniz her şey özenle yerleştirilmiştir ve daha sonra ortaya çıkacak bir öneme sahiptir.
Gösteri çok güzel çekilmiş. Bir sahnede, Prabhakar ve Swathi kraliyet çifti gibi uzanıyorlar, kıyafetleri dönüşümlü olarak arka plandaki perdeler ve halılarla eşleşiyor ve dikkatle hesaplanmış bir tablo hissi veriyor. İkisinin kucaklaştığı ve bir paspasın yan tarafta rahatça durduğu kan silen bir sahne bile etkileyici görünüyordu.
Dizi ayrıca, Swathi’nin meşhur paaya’sını denemediği zamanlarda bile, sekiz bölüm boyunca bol miktarda yiyecek gösteriminin olmasını sağladı (sonuçta “çorba”yı öldürüyor, değil mi?) Örneğin polisle yapılan toplantıların çoğu kantinde, masanın üzerinde çay fincanları veya ketçap şişeleri ile yapılıyor. Swathi’nin duygusal bir çalkantı yaşadığı ve manyak bir şekilde temizlik yapıp yemek pişirdiği bir sahne var. Onun dolup taşan duygularını temsil eden kaynayan çay tabağı özel bir görünüm yaratıyor.
Heena Vara baştan çıkarıcı yemek stiliyle harika bir iş çıkardı. Dizinin sinematografik bölümünden bir sürü favorim daha var ama ne yazık ki her biri bir spoiler ile geliyor!
Killer Soup incelemesi: Hikaye anlatımının müzik notaları
Anula Navlekar, Killer Soup’tan bir kare
Belki sadece bana öyle geliyor ama Benedict Taylor ve Naren Chandavarkar’ın arka plan müziğiyle yaptıklarını gerçekten ilginç buldum. Swati ne zaman kendi hayal dünyasından uzaklaşsa ya da hayalini yaşamaya daha yakın hissetse, bir çocuk masalından alınan oldukça neşeli bir müzik tonu, Swathi’nin rüyasının onun için ne kadar rahatlatıcı olduğunu ele veriyor. Gerçeklik kesintiye uğradıkça, arka plan müziği sarsıntılı bir geçiş yapıyor. Film aynı zamanda Nina Simone’un 1962 tarihli “Nereye koşacaksın?” şarkısını da ödünç alıyor. Birkaç karakterin yarattıkları korkunç karmaşadan kaçmaya çalıştığı sahnelerden biri için.
Katil Çorba incelemesi: Karar
Killer Soup, bundan sonra ne gibi yeni gelişmelerin ortaya çıkabileceğini tahmin etmenizi sağlayacak ilgi çekici bir kara komedi gerilim filmi. Konkona ve Manoj Bajpayee harika bir iş çıkardılar ve karakterlerinin en küçük duygusal nüanslarını bile mükemmel bir şekilde ekrana taşıdılar. Yardımcı oyuncular da rollerinin hakkını tam anlamıyla vermişler. Yönetmen Abhishek Chaubey, karakterlerin hiçbirinin düz bir duygusal grafiğe sahip olmamasını ve karmaşık bir duygu yelpazesinin onları beklemesini sağladı. Son olarak, Katil Çorba ile nefesinizi tutmak, gülmek, hayranlık duymak ve başınızı kaşımak zorunda kalacaksınız.
CES 2024 merkezimizde Gadgets 360’ta Tüketici Elektroniği Fuarı’ndan en son gelişmeleri yakalayın.