Gökbilimciler, gezegenin yarısının lavlarla kaplı olduğu düşünülen, alışılmadık derecede aşırı iklime sahip, Dünya büyüklüğünde bir ötegezegen keşfettiler. HD 63433 d gezegeni gelgit kilitlidir, yani bir tarafı her zaman yıldızına bakarken diğer yarısı daima uzaya bakar, bu da gezegenin iki yüzü arasında büyük bir sıcaklık farkı yaratır.

Yukarıda gösterilen Kepler-10 b gibi, ötegezegen HD 63433 d de yıldızının dar yörüngesinde bulunan küçük, kayalık bir gezegendir. HD 63433 d, yaşı 500 milyon yıldan daha genç olduğu doğrulanan en küçük ötegezegendir. NASA/Ames/JPL-Caltech/T. Pyle

NASA’nın TESS’i (Transiting Exoplanet Survey Satellite) keşfedildi HD 63433 d gezegeninin Dünya büyüklüğünde olduğu ve gezegenimizin çapının 1,1 katı olduğu ve yörüngesinde döndüğü yıldızın, Güneş’in %91’i kadar büyüklükte ve %99’u kadar kütlesiyle güneşimize benzediği ortaya çıktı. Ancak bu dış gezegeni Dünya’dan bu kadar farklı kılan şey, yıldızına son derece yakın olan yörüngesidir. Yıldızının yörüngesini sadece 4,2 günde tamamlıyor, bu da onu yıldızına Merkür’ün güneşe olduğundan sekiz kat daha yakın hale getiriyor.

Bu kadar yakın olduğundan, yıldıza bakan tarafta 2.294 Fahrenheit (1.257 santigrat derece) dereceye kadar ulaşabilen son derece yüksek yüzey sıcaklıklarına sahiptir. Bu o kadar sıcak ki oluşmuş olabilecek herhangi bir atmosferi yakıp yok etmiş olabilir. Aslında gün tarafı adı verilen güneşe bakan tarafın tamamı bir “lav yarım küresi” olabilir.

Gezegenin içinde bulunduğu sistem, güneş sistemimizden yaklaşık 10 kat daha genç olmasıyla da farklıdır. Gezegenin kendisi sadece 400 milyon yaşında. Sistemde iki gezegen daha var: HD 63433 b ve c; her ikisi de sırasıyla Dünya kütlesinin yaklaşık 5 katı ve 7 katı kadar daha büyük. Ayrıca sırasıyla 7 günlük ve 20 günlük yörüngelerle biraz daha uzakta yörüngede dönerler.

Yeni gezegen, dış gezegenleri ev sahibi yıldızlara bakarak tespit eden TESS kullanılarak keşfedildi. Güneş sistemimizin dışındaki gezegenler yıldızlardan çok daha küçük ve sönük olduğundan doğrudan tespit edilmeleri çok zordur. Bu nedenle TESS, geçiş yöntemi adı verilen, ev sahibi yıldızı gözlemleyen ve önünden bir gezegen geçtiğinde parlaklığında meydana gelen küçük bir düşüşü araştıran bir teknik kullanıyor. Bilim insanları, parlaklıktaki bu düşüşlerin ne sıklıkta meydana geldiğini ve ne kadar sürdüğünü gözlemleyerek bunlara neden olan gezegenler hakkında bilgi sahibi olabilirler.

Araştırma şu adreste yayınlandı: Astronomi Dergisi.








genel-19