Karıncaları emirlerini yerine getirmeleri için zombileştiren parazit solucanlar, sandığımızdan çok daha akıllı olabilir. Son zamanlarda yapılan araştırmalar, bu parazitlerin karıncaları yalnızca çimenlere tırmanmaya zorlamakla kalmayıp, aynı zamanda hava çok ısındığında aşağı inmeye de zorladığını buldu; tüm bunlar, karmaşık yaşam döngülerini sürdürmek için daha büyük hayvanlar tarafından yenilme yönündeki sinsi stratejilerinin bir parçası. .
Parazitler, lanset karaciğer kelebeği olarak bilinen bir tür yassı kurttur (Dicrocoelium dendriticum). Bu solucanlar esas olarak yaşamlarını yetişkin olarak ineklerin veya diğer otlayan geviş getiren hayvanların içinde geçirirler. Uzun yolculuk oraya gitmek için.
İneklerin dışkıladığı solucan yumurtaları çimenlere düşecek ve orada salyangozlar tarafından yenilecek. Solucanlar bir sonraki larva aşamasına salyangozun içinde ulaşır ve aseksüel olarak binlerce kişiye daha ürerler. Salyangozlar istilaya, istilacıların etrafında, sümüksü mukus topları şeklinde öksürülen sert kistler oluşturarak tepki verirler. Bu sümük topları daha sonra solucan larvalarıyla birlikte farkında olmadan karıncalar tarafından yenir.
Karıncanın içine girdikten sonra larvalar girmek hayatlarının bir sonraki aşaması. Çoğu, güvenli bir şekilde kozalanmış bir şekilde karıncanın midesine göç edecek, ancak bir tanesi beyne ulaşacak ve onu kaçıracak. İstila edilen karınca yakındaki bir çim bıçağının tepesine tırmanmaya ve onu sıkıştırmaya zorlanır, bu da gezici geviş getiren hayvanların istemeden karıncayı ve onun kurtlu parazitlerini yemesi için kolay bir fırsat sağlar. Üç kez tüketilen bu solucanlar nihayet son konakçılarının içinde yetişkinliğe ulaşır, karaciğere iner, beslenir, çiftleşir ve bu korkunç döngüyü yeniden başlatacak yumurtaları bırakır (gerçek beyin kurdu, kardeşleri için kendini feda eder ve bu süreçten sağ çıkamaz). yolculuğun son ayağı).
Lanset karaciğer kelebeğinin yaşam döngüsünün temel ayrıntıları bilinmesine rağmen, bilim adamlarının bu karmaşık süreç hakkında anlamadığı çok şey var. Bu nedenle Kopenhag Üniversitesi Bitki ve Çevre Bilimleri Bölümü’nden bir araştırmacı ekibi daha yakından incelemeye karar verdi. Bir yıl boyunca Danimarka’nın Roskilde yakınlarındaki Bidstrup Ormanlarında 1000’den fazla enfekte karıncayı birbirini takip etmeyen 13 gün boyunca incelediler ve daha iyi gözlem için 172 karıncadan oluşan bir alt kümesi titizlikle etiketlediler.
Ekip, nem ve günün saati gibi çeşitli faktörlerin enfekte karıncaların davranışlarını etkileyebileceğini öne sürdü. Ancak en büyük etkiye sahip görünen şeyin sıcaklık olduğu görüldü. Nispeten serin günlerde, karıncalar hemen hemen tüm zaman boyunca çimlere yapışık halde kaldılar. Ancak havalar ısınınca karıncalar aşağıya indiler ve görünüşe göre normal işlerine devam ettiler. Bu, karıncaların çoğunlukla geceleri ve sabahları solucanlar tarafından kuklalandığı anlamına geliyordu.
“Serin sabah ve akşam saatlerinde sığırlar veya geyikler otladığında karıncaları çimlerin üzerinde yukarıya çıkarmak ve ardından güneşin ölümcül ışınlarından kaçınmak için tekrar aşağıya indirmek oldukça akıllıca bir davranış. Keşfimiz, başlangıçta inandığımızdan daha karmaşık bir paraziti ortaya çıkarıyor” dedi Kopenhag Üniversitesi’nde doçent olan çalışma yazarı Brian Lund Fredensborg. ifade. “Karıncaların zombi anahtarını bulduğumuz konusunda şakalaştık.”
Bulgular, yayınlanan Yazarlar, geçen ay Behavioral Ecology dergisinde yayınlanan bir makalenin genel olarak parazitler hakkında ne kadar az şey bildiğimizi vurguladığını söylüyor. Ve bu şansların bir karıncanın beynini zombileştirmek için kullandığı spesifik mekanizmaları ortaya çıkarmak için daha fazla araştırma yapılması gerekecek.
Neyse ki bu şans eseri zombiye dönüşme konusunda endişelenmenize gerek yok. İnsanlar bunu yapar ara sıra istilaya uğramak bazen karaciğere ve safra kanallarına ciddi zararlar verebilir. Ancak bu enfeksiyonlar nadirdir ve insanlar solucanın yalnızca tesadüfi birincil konakçısıdır.