Hubble Uzay Teleskobu’nu kullanan gökbilimciler, NASA’nın tehdit edici olmayan bir asteroidi saptırmak için son derece başarılı olan DART deneyinin hedefi olan Dimorphos’un yakınında yaklaşık 40 kaya parçası tespit ettiler. Bu tam olarak olumlu bir haber değil, çünkü gerçek bir tehlikeli asteroide çarpmanın Dünya’ya doğru ilerleyen muhtemelen tehlikeli kayalardan oluşan bir küme oluşturabileceğini öne sürüyor.
Bunu bir iyi haber, kötü haber türü bir şey olarak çerçeveleme eğilimindeyim. İyi haber, Hubble Uzay Teleskobu harika olmaya devam ediyor, kötü haber Dimorphos civarında yüzen 37 yeni yerinden çıkmış kayanın tespiti (çok net olmak gerekirse, bu kayalar yapamaz Dünya için bir tehdit oluşturur). Adil olmak gerekirse, NASA’nın öncü DART’ı (Çift Asteroid Yeniden Yönlendirme Testi) yalnızca tehlikeli asteroitlere karşı gezegen savunma stratejileri anlayışımızı geliştirmeye hizmet eden önemli bulgular üretmeye devam ettiğinden, bu büyük ölçüde olumlu bir haber.
İlgili makale: NASA’nın DART Asteroid-Smashing Misyonu Gezegen Savunmasının Rotasını Değiştirdi
Yeni araştırma bugün The Astrophysical Journal Letters’da yayınlanan bu nesnelerin keşfini ayrıntılarıyla anlatıyor. Bu kayalar, 26 Eylül 2022’de 1.340 kiloluk bir sondanın tehdit oluşturmayan asteroide çarptığı DART deneyinin bir sonucu olarak karanlık boşluğa uçtu. saatte 14.000 mile (saatte 22.530 kilometre) ulaşan hızlarda. Kinetik etkinin bir sonucu olarak, Dimorphos artık Didymos’un yörüngesinde dönüyor. daha büyük ortak—eskiden 32 dakika daha hızlı. İkili çift, Dünya’dan ortalama 7,5 milyon mil (12 milyon kilometre) uzaklıkta bulunur ve daha önce belirtildiği gibi, DART’tan önce veya sonra Dünya için bir tehdit oluşturmazlar.
NASA’nın testinin öne sürdüğü gibi, kinetik çarpma tertibatları gerçek anlaşma bize geldiğinde işe yarayabilir, ancak bu yeni kayaların varlığı bir komplikasyon sunuyor. Hubble olarak basın bülteni şuna dikkat çekiyor: “Bu, Dünya’ya yaklaşan bir asteroide çarpmanın, bizim yönümüze doğru gelen bir grup tehditkar kayayla sonuçlanabileceği anlamına gelebilir.” Ah.
Hubble verileri, çapları üç fit (1 metre) ile 23 fit (7 metre) arasında değişen en az 37 serbest kayanın varlığına işaret ediyor. Gezegen savunması açısından bakıldığında, bu biraz problem teşkil ediyor. 23 fit çapındaki asteroitler atmosferde parçalanırlar, ancak bileşimlerine, giriş açılarına ve diğer faktörlere bağlı olarak yüzeye çarpmak için de hayatta kalabilirler. Daha da önemlisi, bu boyutta bir asteroit önemli hasara neden olur. öyle miydi nüfuslu bölgelerin yakınında grev yapmak.
Şu anda Dimorphos’un yanında hareket eden kayalar, yaklaşık 6.214 mil (10.000 kilometre) genişliğindeki bir alana düzensiz bir şekilde dağılmış durumda. Çalışmaya göre, kaya yığınından 15 tanesinin çapı 13 fitten (4 metre) daha büyük. Didymos’tan yavaşça uzaklaşıyor gibi görünüyorlar, kabaca saatte yarım mil (saatte 804 metre) hızla uzaklaşıyorlar.
Çalışmanın ilk yazarı ve California-Los Angeles Üniversitesi’nde gezegen bilimcisi olan David Jewitt, basın açıklamasında “Bu muhteşem bir gözlem – beklediğimden çok daha iyi” dedi. “Çarpma hedefinden kütle ve enerji taşıyan bir kaya bulutu görüyoruz.” İlk kez, güneş sistemimizde şimdiye kadar gözlemlenen en sönük nesnelerden bazıları olan büyük kayaların fırlamasını içeren bir asteroit çarpmasının sonucunu görüyoruz, dedi ve bunun “sonunda ikili çiftin Güneş etrafındaki yörüngesi boyunca yayılacak olan çok yavaş genişleyen bir arı sürüsü” gibi olduğunu ekledi.
Dimorphos muhtemelen sözde “moloz yığını” bir asteroittir, yani katı bir uzay kayası değil, gevşek bir çakıl, toprak ve kaya yığınıdır. DART bu aycığı vurduğunda, etki, Dimorphos’un önemsiz yerçekimi kuvveti tarafından yerinde tutulan bu kayaları rahatsız ederek uzaya fırlatılmalarına neden oldu. İlginç bir şekilde, DART bu kayaları çarpma sonucu oluşturmadı; basitçe onları yerinden etti. Bilim adamları, Dimorphos’un yüzeyindeki kayaların yaklaşık %2’sinin, şu anda muhtemelen yaklaşık 160 fit çapında bir krater olan belirli bir alandan taşındığını tahmin ediyor.
Bu bulgu gökbilimciler için yeni bir bilmece oluşturuyor: DART’ın çarpışmasının bu malzemeyi yerinden oynatmasına neden olan kesin mekanizma neydi? Püskürtme dumanının bir parçası olabilir veya küçük asteroitte yankılanan sismik kuvvetlerin sonucu olabilir. Hubble teleskobuyla yapılacak daha ileri incelemeler, potansiyel olarak konuya yeni bir ışık tutabilir.
İlgili makale: NASA’nın DART’ı Artık Yok, Ancak Bu Gelecek Sondası İkinci Bir Bakış Yapmayı Umuyor
Gelecek yıl Didymos-Dimorphos sistemine yolculuk için fırlatılacak olan Hera için de aynı şey. Bir Avrupa Uzay Ajansı görevi olan Hera, Dimorphos’un yörünge yolundaki değişiklikleri ararken aynı zamanda bozulmuş aycığın hem yüzey hem de iç özellikleri hakkında veri toplayacak. Bu arada, NASA’nın Gezegensel Savunma Koordinasyon Ofisi, daha fazla bilgi edinmek için gelecekteki misyonları düşünürken, kinetik çarpma tertibatlarının etkinliği ve güvenliği hakkında bazı düşüncelere sahip.
Hayatınızda daha fazla uzay uçuşu için bizi takip edin twitter ve Gizmodo’nun adanmışlarına yer işareti koyun Uzay uçuşu sayfası.