MACS0416_Y1’deki bulutsuların ALMA gözlemleri. (Solda) Toz kırmızıyla, oksijen yeşille ve Hubble Uzay Teleskobu tarafından görüntülenen yıldız ışığı maviyle gösteriliyor. Kredi: ALMA (ESO/NAOJ/NRAO), Y. Tamura ve diğerleri, NASA/ESA Hubble Uzay Teleskobu. (Sağ) Tek başına gösterilen ALMA toz emisyonları. Orta bölgede dikey olarak uzatılmış eliptik bir boşluk, olası bir süper-kabarcık görülebilir. Kredi: ALMA (ESO/NAOJ/NRAO), Y. Tamura ve diğerleri

Atacama Büyük Milimetre/milimetre-altı Dizisini (ALMA) kullanan yeni gözlemler, 13,2 milyar ışıkyılı uzaklıktaki bir galakside yıldız oluşum bölgelerini ve olası bir yıldız ölüm bölgesini çevredeki bulutsudan ayırt etti. Bu, bu tür yapıların gözlemlendiği en uzak noktadır.

Nagoya Üniversitesi’nden astronom Yoichi Tamura liderliğindeki bir ekip, Eridanus takımyıldızında 13,2 milyar ışıkyılı uzaklıkta bulunan MACS0416_Y1’i yüksek çözünürlüklü gözlemlemeye çalıştı. Aynı ekip tarafından bu galaksinin önceki gözlemleri, yıldızlararası bulutsuların iki bileşeni olan hem oksijen hem de toz tarafından yayılan radyo dalgalarını tespit etmişti. Toz ve oksijen dağılımına ilişkin ayrıntılı gözlemler, yıldızların bulutsularda nasıl doğup öldükleri hakkında ipuçları sağlayabilir, ancak gözlemler, bulutsuların yapısını görmek için gereken çözünürlükten yoksundu.

Bu kez ekip ALMA ile 28 saat boyunca gözlem yaparak MACS0416_Y1’i yakınlaştırdı. Sonuçlar, toz sinyali bölgelerinin ve oksijen emisyon bölgelerinin karmaşık bir şekilde iç içe geçtiğini ve birbirinden kaçındığını gösterdi; bu da, bulutsularda yeni oluşan yıldızların çevreleyen gazı iyonlaştırdığı süreci akla getiriyor.

Ayrıca ekip, tozun hakim olduğu bölgelerde yaklaşık 1.000 ışıkyılı kapsayan devasa bir boşluk buldu. Birçok yeni, büyük kütleli ve kısa ömürlü yıldız birlikte doğduğunda, ortaya çıkan ardışık süpernova patlamaları, bulutsularda çok büyük “süper kabarcıklar” yaratır. Keşfedilen boşluk gerçekten de böyle bir süper-kabarcık olabilir.

Bu gözlem sonuçları, “az = 8.31 Galaksinin 300 pc Çözünürlüklü Görüntüleme: Çalkantılı İyonize Gaz ve Büyük Patlamadan 600 Milyon Yıl Sonra Potansiyel Yıldız Geri Bildirimi” başlığıyla yayınlandı. Astrofizik Dergisi.

Tsukuba Üniversitesi’nden Takuya Hashimoto, gözlem performansını şöyle anlatıyor: “Fuji Dağı’nın zirvesinde birbirinden 3 santimetre uzaklıkta bulunan iki ateşböceğinin yaydığı son derece zayıf ışığı Tokyo’dan görüldüğü gibi yakalayıp, bu ikisini birbirinden ayırt edebilmeye karşılık geliyor. ateşböcekleri.”

Bulutsulardaki gazın hareketiyle ilgili ölçümler, birçok yıldızın büyük kütleli kümeler halinde bir arada oluşabileceği bir ortama işaret ediyor. Ekip lideri Tamura, “Gelecekte, James Webb Uzay Teleskobu ve planlanan Aşırı Büyük Teleskoplar gibi araçlar kullanılarak bu yıldız kümelerinin yüksek çözünürlüklü gözlemlerini yaparak daha ayrıntılı bilgiler elde edilebilir.”

Daha fazla bilgi:
Yoichi Tamura ve diğerleri, az = 8.31 Galaksinin 300 adet Çözünürlüklü Görüntüsü: Çalkantılı İyonize Gaz ve Büyük Patlamadan 600 Milyon Yıl Sonra Potansiyel Yıldız Geri Bildirimi, Astrofizik Dergisi (2023). DOI: 10.3847/1538-4357/acd637

Japonya Ulusal Astronomik Gözlemevi tarafından sağlanmıştır


Alıntı: Şimdiye kadarki en uzak gökadada (2023, 14 Temmuz) gözlemlenen yıldız beşikleri ve mezarları, 16 Temmuz 2023 tarihinde https://phys.org/news/2023-07-stellar-cradles-graves-farthest-galaxy.html adresinden alındı.

Bu belge telif haklarına tabidir. Kişisel çalışma veya araştırma amaçlı adil ticaret dışında, yazılı izin olmaksızın hiçbir bölüm çoğaltılamaz. İçerik sadece bilgilendirme amaçlıdır.



uzay-1