Bu çalışmanın bir parçası olmamakla birlikte, mikroskopla çekilmiş bu fotoğraf, ABD uzay ajansı NASA’nın 2004’teki Stardust görevinden gelen küçük kuyruklu yıldız enkaz parçacıklarının çarpma yollarını ve gövdelerini gösteriyor. Aerojel, parçacıkları bu süreçte yok etmeden yavaşlatmaya yardımcı oluyor. Kredi bilgileri: NASA/JPL
Asteroit çarpmalarının neden olduğu büyük kozmik çarpışmaların ardından, etkilenen gezegenin malzemesinin bir kısmı kozmosa fırlatılabilir. Dışarı atılan bu madde çok büyük mesafeler kat edebilir ve inanılmaz derecede uzun süreler kalabilir. Varsayımsal olarak, bu fırlatılan malzeme, mikrobiyal fosiller gibi menşe gezegeninden doğrudan veya dolaylı yaşam kanıtları içerebilir. Potansiyel yaşam belirtileri taşıyan bu dünya dışı malzeme, yakın gelecekte veya belki de şu anda tespit yeteneklerimiz dahilinde olabilir.
Vakum ve toz terimleri, can sıkıcı ev işlerinin görüntülerini çağrıştırabilir. Ancak astronomi alanında bu kelimeler tamamen farklı anlamlar kazanmaktadır. Vakum, uzayın uçsuz bucaksız boşluğunu ifade ederken, toz, boşlukta asılı duran dağınık katı parçacıkları ifade eder. Bu kozmik toz, bazı gökbilimciler için uzaktaki gök cisimlerini görmelerini engelleyerek bir baş belası olabilirken, diğerleri için çok önemli bir kaynak görevi görebilir. Ana gezegenimizin sınırlarının ötesine geçmeye hiç gerek kalmadan uzak fenomenler hakkında içgörü kazanmalarını sağlar.
Tokyo Üniversitesi Astronomi Bölümü’nden Profesör Tomonori Totani’nin uzay tozu hakkında bilim kurgu gibi görünebilecek ama aslında üzerinde ciddi şekilde düşünülmesi gereken bir fikri var.
Totani, “Potansiyel yaşam belirtileri için diğer dünyalardan atılan iyi korunmuş tahılları incelemeyi öneriyorum” dedi. “Güneş sistemimizin dışında yaşam arayışı, tipik olarak, akıllı yaşamı işaret eden ancak herhangi bir teknolojik öncesi yaşamı engelleyen iletişim işaretleri arayışı anlamına gelir. Ya da arama, hayata işaret edebilecek atmosferik imzalar içindir, ancak doğrudan doğrulama olmadan, her zaman yaşam gerektirmeyen bir açıklama olabilir. Bununla birlikte, toz taneciklerinde yaşam belirtileri varsa, sadece emin olmakla kalmayıp, yakında da öğrenebiliriz.”
Bu gezegenler arası toz parçasının erken güneş sisteminin bir parçası olduğu düşünülüyor ve atmosferimizde bulundu, bu da hafif parçacıkların sürtünmeden fazla ısı üretmedikleri için atmosferik girişte hayatta kalabileceğini gösteriyor. Kredi bilgileri: NASA
Temel fikir, büyük asteroit çarpmalarının yer malzemesini uzaya fırlatabilmesidir. Yakın zamanda ölen ve hatta fosilleşmiş mikroorganizmaların bu püskürmedeki bazı kayalık materyallerde bulunma olasılığı vardır. Bu malzemenin boyutu, uzayda bir kez farklı davranan farklı boyutlardaki parçalarla büyük ölçüde değişecektir. Bazı büyük parçalar geri düşebilir veya yerel bir gezegen veya yıldızın etrafında kalıcı yörüngelere girebilir. Ve bazı çok daha küçük parçalar, doğrulanabilir herhangi bir yaşam belirtisi içeremeyecek kadar küçük olabilir. Ancak 1 mikrometre (milimetrenin binde biri) bölgesindeki taneler, yalnızca tek hücreli bir organizmanın bir örneğini barındırmakla kalmaz, aynı zamanda ev sahibi güneş sisteminden tamamen kaçabilirler ve doğru koşullar altında, belki de risk bile alabilirler. bizim için
Totani, “Makalem, bu senaryonun farklı yönleriyle ilgili mevcut verileri kullanarak bu fikri araştırıyor” dedi. “İlgili mesafeler ve zamanlar çok büyük olabilir ve her ikisi de başka bir dünyadan yaşam belirtileri içeren herhangi bir fışkırmanın bize ulaşma şansını azaltır. Buna, uzayda ısı veya radyasyon nedeniyle küçük nesneleri yok edebilen olayların sayısını ekleyin ve şans daha da azalır. Buna rağmen, her yıl bu türden yaklaşık 100.000 tanenin Dünya’ya inebileceğini hesaplıyorum. İşin içinde pek çok bilinmeyen olduğu göz önüne alındığında, bu tahmin çok yüksek veya çok düşük olabilir, ancak onu keşfetmenin yolları zaten var, bu yüzden değerli bir arayış gibi görünüyor.
Antarktika buzu gibi yerlerde veya deniz tabanının altında korunmuş, Dünya’da ve bol miktarda bu tür tahıllar olabilir. Bu yerlerdeki uzay tozu nispeten kolay bir şekilde geri alınabilir, ancak güneş dışı materyali kendi güneş sistemimizden kaynaklanan materyalden ayırt etmek hala karmaşık bir konudur. Bununla birlikte, arama uzayın kendisine genişletilirse, aerojel adı verilen ultra hafif malzemeleri kullanarak vakumdaki tozu yakalayan görevler zaten var.
Totani, “Umarım farklı alanlardaki araştırmacılar bu fikirle ilgilenir ve bu yeni güneş dışı yaşam arayışının fizibilitesini daha ayrıntılı olarak incelemeye başlar” dedi.
Referans: “Yeryüzünde yaşam bolluğunun bir sondası olarak karasal ötegezegenlerden fırlatılan katı tanecikler Samanyolu” yazan Tomonori Totani, 22 Mart 2023, Uluslararası Astrobiyoloji Dergisi.
DOI: 10.1017/S147355042300006X
Çalışma KAKENHI (MEXT hibesi) tarafından finanse edilmiştir.