Gözden kaçırılan inceleme: kötü adının ima ettiğinden daha iyi

Bunu sana söylediğimde bana inanmayacaksın ama unutulmuş oldukça iyi. Oyun uğursuz bir başlangıç ​​yaptı, birkaç kez ertelendi ve bazıları için kamuoyu mahkemesinde çınladı. ürkütücü diyalogaçıklanamaz bir ad, fahiş PC gereksinimleri ve bir Siyah kahramanı öne çıkarmak için ancak onun üzerinde çalışan hiçbir Siyah yazar yok. Tüm bunlara rağmen, Square Enix ve Luminous Productions, oynamaktan büyük keyif aldığım bir oyun sunmayı başardı ve sonunu ihtiyatlı bir şekilde gördüğüm en iyi oyunlardan biri olarak belirtiyorum. (Spoiler olduğu için buna daha sonra değineceğim.)

unutulmuş ilk 30 dakika içinde kancaları beni tuttu. Bir araba çalmaya teşebbüs ettiği için mahkemede doğum sırasında Hollanda Tüneli’nde kendi adını taşıyan bir battaniyeden başka bir şey olmadan terk edilen genç bir Siyah kadın olan Frey Holland’ın tanıtımıyla başlar. Bu, Frey’in üçüncü ağır suçu olduğundan, yargıç, tekrarlanan suçlar yasası, diğer adıyla üç vuruş yasası nedeniyle kitabı ona atmayı düşünür. Ancak neredeyse Noel olduğu ve yargıç, Frey’in ebeveynleri veya rehberliği olmadan hayatta kalma mücadelesine sempati duyduğu için, onun yerine kedisi Homer ile çömeldiği terk edilmiş daireye dönmesine izin verilir.

Frey hakkında beni gerçekten etkileyen şey, hikayesini bu kadar dikkat çekici yapan şey – kelime oyunu amaçlı değil – Ella Balinska’nın olağanüstü performansıydı. Siyah video oyunu karakterleri genellikle iki türe girer. Ya Siyahlar tarafından hiç seslendirilmiyorlar, diğer adıyla The Clementine Paradox ya da onlara o kadar abartılı basmakalıp diyaloglar veriliyor ki, bu sınırda saldırgan, namı diğer The Barret Wallace Rule. (Ayrıca Debra Wilson İstisnası olarak bilinen üçüncü bir yasa daha vardır çünkü Debra Wilson yaptığı her şeyde harikadır ve beni hem şaşırtmış hem de mutlu etmiştir. terk edilmiş.)

Ancak Frey’in sesinde, izleyiciye replikler söyleyen bir aktör değil, konuşan gerçek bir insan gibi gerçekçi görünmesini sağlayan bu ahenk ve ton vardı. Ayrıca oyunlarda gerçekten görmediğiniz, M dereceli olanlarda bile ve kesinlikle Frey kadar sık ​​olmayan çok sayıda F-bombası attı. Dürüst konuşan, saçma sapan bir karakter ve onu hemen sevdim.

New York’taki Hell’s Kitchen’daki bakımsız bir apartman dairesinde oturan bir yetim olmakla maddi olarak bağdaştırmasam da, ben olabilmek Frey’in gidecek hiçbir yeri olmayan, sevgisiz, desteksiz ve kolayca fark edilebilir seçenekleri olmayan sıkışmışlık duygusuyla ilgili. Bu yüzden bir el dezenfektanı firmasında çalışmaktan vazgeçtim. küresel bir salgının başlangıcında yaşamak için video oyunları hakkında yazmak – bilirsiniz, şu anda gezegendeki en güvenli ve güvenli iş unvanlarından biri. Komplo, Frey’in evini ve “yeniden başlama fonunu” kaybetmesine neden olduğunda ve kedisinden ve dışarı çıkma hayalinden vazgeçmek zorunda kaldığında neredeyse ağlayacaktım. Frey’e ve onun hikayesine yatırım yaptım ve nasıl olduğunu merak ettim. unutulmuş hepsini ortaya koyardı.

Ne zaman unutulmuş New York’tan Frey’in büyülü bir konuşma bileziğiyle ışınlandığı yer olan Athia’ya vardiyalarda, oyunun et ve patateslerine odaklanmak için duygusal yatırımımı bir kenara bıraktım ve coşkum biraz azaldı. anlatısal olarak, unutulmuş ilginç; mekanik ve teknik olarak, çok değil. Oyun, bir düzeyde teknik cila eksikmiş gibi bitmemiş hissediyor.

Ara sahneler, ani kararmalarla sona erer. Oynanış ve ara sahne arasındaki geçiş her zaman ani oldu, Frey durup ara sahne başlamadan çok uzun süre ayakta durdu ve tersine, bir ara sahne bittiğinde, kontrolü tekrar elime almam çok uzun sürdü.

Oyun sırasında bir karakteri kontrol etmekle onu bir ara sahnede kontrol etmemek arasındaki kusursuz geçişe o kadar alıştım ki, solmadan siyaha geçiş arkaik hissettirdi. Şu anda birinin sahip olabileceği teknik olarak en gelişmiş konsol olan PS5’te oynuyorum ve unutulmuş ıslak kağıt mendille bir arada tutulmuş gibi hissettim. (Garip…)

Bunun ötesinde, zamanla dişlerimin arasına sıkışmış bir patlamış mısır kabuğu gibi hissettiren birçok küçük teknik hıçkırık vardı. Acil diş hekimine gidecek kadar acil miydi? Hayır. Ama kesinlikle dikkati dağıtacak kadar can sıkıcıydı.

ben de anlamadım nasıl unutulmuş açık dünyada keşfi teşvik etti ama sonra ya o dünyanın bir kısmını kaçamadığım tuhaf kutu kanyonlara kapattı ya da dünyayı keşfedilecek bir şeyle doldurmayı ihmal etti. Athia, dağları, çayırları ve uğursuz görünen harabeleriyle güzeldir; Athia da neredeyse tamamen boş. Ancak Frey’in büyülü parkur yetenekleri, boş bir dünyada sonsuz koşuyu büyüleyici kılıyor.

Parkur, oyunun en iyi yönü ve bir video oyununda gördüğüm en iyi parkurlardan bazıları. Daha yüksek manzaralara ulaşmak için duvarlardan ve engellerden zıplayarak ve uçarak en çok eğlendim. Bunu savaşta kullanabilir ve çok iyi hissettirdi. iyi havada ters takla atarak bir düşmanı atlatmak, ardından güçlü bir ateş saldırısıyla kafasına çarpmak. Frey’in dövüştüğü düşmanların neredeyse onun kadar etkileyici olmaması ve hatta onun dövüşünün kalibresine değmemesi çok yazık.

Dövüşmek unutulmuş iki aşamada gerçekleşir:

1. Frey’in kontrol edebileceği dört elementten hangisinin rakibinize karşı güçlü olduğunu bulun.
2. Bir daire içinde koş, rakibini ölene kadar vur.

Elimde o kadar çok büyü vardı – ateş, su, toprak, elektrik – ve bu büyülerle rakiplerime zarar vermenin pek çok yolu vardı; mızraklar, oklar, kılıçlar, kayaları püskürten büyülü bitkiler, bir su hapishanesi ve havalı bir föşet gibi. düşmanı vücudunun her yerine vuran saldırı tipi. Ancak savaş karşılaşmalarımın çoğu, tek teknik karmaşıklıkları katıksız sayıları olan düşman sürüleriydi. Patronlar, iki saldırı ve çok fazla sağlıkla gerçekten büyük canavarlardan biraz daha fazlasıydı.

Savaş tek notaydı ve – daha da kötüsü – biraz işe yaramazdı. Frey büyüsünü ya geleneksel olarak canavarlarla savaşarak ya da görevleri tamamlayarak seviye atlayarak kazandığı mana ile güçlendirir. veya açık dünyada toplayarak. Seviye atlamak, seviye başına belki 12-14 mana kazandırır. Bu arada, sadece dolaşarak istediğim tüm manayı toplayabilirim. Parkurun çok eğlenceli olduğu göz önüne alındığında, tahmin edin hangisi için daha fazla çaba harcadım?

Büyük ölçüde boş olsa da, açık dünyanın avantajları vardır. Haritanızda işaretlenen zindanların, onlardan tam olarak ne bekleyebileceğinizi size söylemesi hoşuma gidiyor. Frey’in teçhizatı bir pelerin, bir kolye ve artırılmış kritik vuruş oranı ve benzerleri gibi özellikler kazandıran bazı gerçekten benzersiz ve güzel tırnak tasarımlarıdır. Yeni veya farklı bir şeye ihtiyacım olduğunu hissettiğimde, ihtiyacım olan parçayı düşüreceğini umarak zindandan zindanı yağmalamak yerine tam olarak istediğimi elde etmek için gidilecek bir sonraki yer için haritayı kontrol edebilirdim.

tamamlayabildim unutulmuşsağlıklı bir parkur ve yan sorgulamayla bile 17 saatteki hikayesi. Frey, Athia’ya indiğinde, delirmeden ve insanları öldürmeye ve Break adlı yozlaştırıcı bir hastalığı yaymaya başlamadan önce Athia’nın liderleri olan yardımsever cadılar olan dört Tanta’yı öldürmekle görevlendirilir. Frey, ilişkilendirilebilir bir şekilde, bununla kesinlikle hiçbir şey yapmak istemiyor; tek yapmak istediği eve gitmek. Tanıştığı insanların ısrarı ve koluna takılan sihirli konuşma bileziğiyle isteksizce Athia’nın kurtarıcısı olur.

Ama bir terslik var. Burada ifşa etmeyeceğim, ancak son savaşa götüren tüm aksiyon kesilmiş, uzatılmış, kısmen oynanabilir bir ara sahneyle değiştirilmiş gibi geldi. Son savaşın kendisi de harika değildi, oyunun “çok sağlıklı büyük adamla dövüş” standardının daha uzun bir uzantısı. Ama seçtiğim son (birden fazla var) harikaydı ve kişi olarak bana ve karakter olarak Frey’e tamamen uyuyordu. Bu sonla birlikte, tamamen ho-uğultu olan bir şey, muhtemelen benim yılın oyunu listeme girecek bir şeye dönüştü.

Şimdi dinle, biliyorum ki bu incelemeyi tamamen ele alarak, unutulmuş en iyi yatırım gibi görünmüyor. Square Enix’in oyunu tanıtmakta bocalamasının onu dijital raflardan uçurmayacağının da farkındayım. Ama burada iyi bir oyun var, biri hoşuma gitti ve umarım insanlar bir şans verir.

unutulmuş 24 Ocak’ta PC ve PS5’te çıkıyor.