Bu hikaye ilk olarak tarafından yayınlandı Grist. Yapabilirsin haftalık bültenine buradan abone olun.
Yaklaşık 200 ülke, Pazartesi sabahı erken saatlerde biyoçeşitliliği korumak için bir dönüm noktası anlaşmasına vardı ve dünya çapında doğanın hızla bozulmasını durdurmak amacıyla arazi korumadan istilacı türlere ve pestisit kullanımına kadar uzanan 20’den fazla hedef için eylem sözü verdi.
Birleşmiş Milletler’in Kanada’nın Montreal kentindeki en son biyoçeşitlilik konferansında aracılık edilen küresel anlaşma kritik bir zamanda geliyor: BM raporu bitkilerin, hayvanların ve ekosistemlerin insan faaliyetlerinden dolayı “benzeri görülmemiş” bir oranda azaldığını ve on yıllar içinde yaklaşık 1 milyon türün neslinin tükenebileceğini buldu.
Kongrenin ana hedefi – 2030 yılına kadar gezegenin kara ve sularının yüzde 30’unu korumak – toplantının iki haftalık çalışması boyunca en fazla oturumu aldı. Hedef nereden geliyor? ünlü biyolog EO WilsonYok olma krizini tersine çevirmek için gezegenin yarısının bir kenara bırakılması gerektiğini savunan “doğa için” Kolombiya ve Amerika Birleşik Devletleri (Vatikan dışında uluslararası Biyolojik Çeşitlilik Sözleşmesi’nin resmi üyesi olmayan tek ülke) gibi bazı ülkeler, hedefin “30×30, ” kendi sınırları içinde. Ancak şimdi, ülkelerin yeni bir küresel paktları var. Kunming-Montreal Küresel Biyolojik Çeşitlilik Çerçevesibazılarının küresel ısınmayı 1,5 santigrat derece (2,7 Fahrenheit derece) ile sınırlandıran 2015 Paris Anlaşması ile karşılaştırdığı karayı ve denizi korumak için.
Dünya Kaynakları Enstitüsü Programlar Genel Müdürü Craig Hanson bir basın açıklamasında, “Dünyadaki hemen hemen her ülkenin biyolojik çeşitlilik kaybını durdurmayı ve tersine çevirmeyi kabul etmesi bir dönüm noktası” dedi. “Yine de anlaşma, ülkelerin onu uygulamaya yönelik siyasi iradeleri kadar güçlü ve ülkeler şimdi bu taahhütleri eyleme dönüştürme gibi acil bir görevle karşı karşıya.”
G/O Media komisyon alabilir
Uluslararası toplantıya öncülük eden Yerli gruplar, ifade edilen alarm 30 × 30’un üzerinde ve koruma adına arazi ve kaynakları kabile kontrolünden çıkarma potansiyeli. Kuzey Filipinler’den Kankanaey Igorot halkının bir üyesi ve Kuzey Filipinler’in baş müzakerecisi Jennifer Corpuz, “Korunan alanların hakim konsepti, ‘kale koruma’, yani insansız vahşi doğa manzarasına dayanan dışlayıcı alanlardır” dedi. Biyoçeşitlilik Uluslararası Yerli Forumu, uluslararası çevre toplantıları etrafında örgütlenen bir grup aktivist, akademisyen ve Yerli hükümetlerden ve STK’lardan temsilciler. Araştırmalar defalarca göstermiştir ki, yerli halklar biyoçeşitliliğin en iyi görevlileriyine de genellikle korunan alan genişlemesi tarafından engellendi ve beraberindeki tahliyeler ve geçim kısıtlamaları.
Corpuz, “Yeni bir çerçeve müzakeresini bu sorunları çözmek için bir fırsat olarak gördük” dedi. Son anlaşmanın dili “korunan alanlar sistemleri ve diğer etkili alan temelli koruma önlemleri, yerli halkları tanıyan [sic] ve geleneksel bölgeler,” ve Yerli haklarından da kitap boyunca birçok noktada sert bir dille bahsedilmektedir. pakt, Corpuz’a göre. Yerli gruplar bölgelerinin tanınmasını talep ederken ayrı bir yol olarak Corpuz, biyoçeşitliliği korumak için “dilin kabul edilecek kadar belirsiz olduğunu düşünüyoruz” dedi.
Biyoçeşitlilik müzakerelerinde veya Taraflar Konferansı veya COP15’teki en büyük anlaşmazlık noktası, dünyanın tür açısından en zengin bölgelerinde, çoğunlukla Küresel Güney’de koruma eylemini kimin finanse edeceğiydi. Gelişmekte olan ülkeler, zengin ülkelerden 100 milyar dolarlık bir fon talep etti. kurulan fona benzer BM’nin iklim değişikliğinin hafifletilmesi ve uyarlanması için iklim değişikliği sözleşmesi aracılığıyla. Delegeler geçen hafta grev düzenledi konunun üzerine Nihai anlaşma, zengin ülkelerin 2030 yılına kadar küçük ada uluslarına ve gelişmekte olan ülkelere yılda 30 milyar dolar sağlamasını gerektiriyor, ancak araştırmalar gösteriyor ki yılda 700 milyar dolara yakın türlerin azalmasını azaltmak için gereklidir. İtirazlar Pazartesi sabahı Demokratik Kongo Cumhuriyeti ve diğer Afrika ülkeleri, COP15 başkanı ve Çin’in ekoloji ve çevre bakanı Huang Runqiu konferansı bitirmek için tokmağı indirdiğinde yetersiz finansman nedeniyle geçersiz kılındı.
Nihai anlaşma, tarımda pestisit ve zehirli kimyasal kullanımından kaynaklanan riskleri yarıya indirme, istilacı türlerin giriş oranlarını yarıya indirme ve biyoçeşitliliğin yok edilmesiyle bağlantılı hükümet sübvansiyonlarını reforme etme taahhütleri dahil olmak üzere toplamda 23 hedef içeriyor.
Şirketlerin doğal dünya üzerindeki etkilerini ve türlerin yok olmasıyla bağlantılı mali risklerini açıklamasını gerektiren dil, sulanan metnin son versiyonunda. Gelişmekte olan ülkeler ve Yerli halklar ayrıca sormuştu ülkeler, ilaç ve diğer ürünleri yapmak için yağmur ormanları ve turbalıklar gibi biyolojik çeşitlilik açısından zengin ekosistemlerinden genetik kaynakları çıkardığında, menşe ülkelerin araştırmanın faydalarından adil bir pay aldığını. Bir mekanizma kurulmamışken, son metindeki dil, biyoverilerin alındığı topluluklara ve ülkelere fon sağlamanın bir yolunu oluşturmak için iki yıllık bir süreci ortaya koyuyor; Yerli topluluklar ana faydalanıcılar olmaya çağırıyor.
Ülkelerin, bazı gözlemcilerin ekonomik çıkarları ön planda tutmakla ve herhangi bir uygulama mekanizmasından yoksun olmakla eleştirdiği yeni hedeflerine ulaşmak için artık sekiz yılları var. Halihazırda, yüzde 30 hedefi küreseldir, tek tek ülkelere özgü değildir ve Paris Anlaşması’na benzer şekilde taahhütler gönüllü olacaktır. Hollanda’daki 2002 biyoçeşitlilik konferansında taraflar, 2010 yılına kadar tür kaybı oranını düşürme konusunda anlaştılar ve başarısız oldular. Biyoçeşitlilik hedef belirlemedeki son büyük dalga 2010’da Japonya’nın Aichi kentinde gerçekleşti ve toplantının hedeflerinden hiçbiri yerine getirilmedi 2020 son tarihine kadar. Geçmiş performans göz önüne alındığında, ülkelerin iddialı yeni taahhütlerini yerine getirip getirmeyeceklerini göreceğiz.