Bilim adamları, NASA’nın zararsız bir asteroidi saptırmak için şaşırtıcı derecede başarılı olan DART testinin sonuçlarını incelemeye devam ediyor. Son bulguların öne sürdüğü gibi, çarpışmadan sonra Dimorphos’tan fışkıran enkaz patlamasının yarattığı geri tepme önemliydi ve uzay aracının asteroid üzerindeki etkisini daha da artırdı.
NASA’nın buzdolabı büyüklüğündeki uzay aracı ezilmiş 26 Eylül’de 535 fit uzunluğundaki (163 metre) Dimorphos’a, daha büyük ortağının etrafındaki yörüngesini kısaltmak, Didymos, 33 dakika farkla. Bu, fizibilitesini gösteren birkaç düzine ayağa eşittir. tehdit eden asteroitleri saptırmanın bir yolu olarak kinetik çarpanları kullanmak.
Testin çarpıcı bir yan etkisi, devasa ve karmaşık tüyler çarpışmadan sonra asteroitten yayılan. Dünya’dan 7 milyon mil (11 milyon kilometre) uzaklıkta bulunan Didymos-Dimorphos sistemi, deneyin ardından uzun bir kuyruk bile çıkardı. Double Asteroid Redirection Test’in kısaltması olan DART, Dimorphos üzerinde derin bir etkiye sahipti ve şaşırtıcı miktarda enkaz ya da gezegen bilim adamlarının tabiriyle “ejecta”yı tekmeledi.
Dimorphos, öğrendiğimiz gibi, yoğun, sıkıca paketlenmiş kayalık bir gövde olmasının aksine, moloz yığını bir asteroittir. Bu şüphesiz aşırı miktarda fırlatılan enkaza katkıda bulundu, ancak bilim adamları asteroidin çarpma sonucu ne kadar enkaz döktüğünden tam olarak emin değillerdi. Ön hazırlık bulgular Amerikan Jeofizik Birliği’nin Chicago’daki Sonbahar Toplantısında Perşembe günü sunulan bu ve DART misyonunun diğer yönlerine yeni bir ışık tutuyor.
G/O Media komisyon alabilir
DART soruşturma ekibi lideri Andy Rivkin’in toplantıda açıkladığı gibi, DART yalnızca tonlarca fışkırtmayı başlatmakla kalmadı, aynı zamanda asteroidi istenen yöne itmeye yarayan bir geri tepme etkisini de tetikledi. “Paranın karşılığını fazlasıyla aldık” söylenmiş BBC haberleri.
Aslında, Dimorphos daha kompakt bir gövde olsaydı, muhtemelen aynı düzeyde geri tepme olmazdı. Toplantıda konuşan Johns Hopkins Üniversitesi Uygulamalı Fizik Laboratuvarı’ndan DART misyon bilimcisi Andy Cheng, “Malzemeyi hedeften fırlatırsanız, o zaman bir geri tepme gücünüz olur” dedi. Ortaya çıkan geri tepme, bir balonu bırakmaya benzer; hava dışarı fırlarken balonu ters yönde iter. Dimorphos örneğinde, fışkırtma akışı balondan çıkan hava görevini gördü ve bu da aynı şekilde asteroidi ters yöne itti.
Gezegen bilim adamları, ne kadar enkazın yer değiştirdiği konusunda bir fikir edinmeye başlıyor. Saatte 14.000 mil (22.500 km/saat) hızla hareket eden DART, 2 milyon libreden fazla malzemeyi boşluğa dökmeye yetecek kadar kuvvetle vurdu. NASA bir raporda, bunun yaklaşık altı veya yedi vagonu doldurmak için yeterli olduğunu söyledi. ifade. Rivkin toplantıda, bu tahminin aslında düşük tarafta olabileceğini ve gerçek rakamın muhtemelen 10 kat daha yüksek olabileceğini söyledi.
Bilim adamları, DART’ın “beta” olarak bilinen momentum faktörüne 3,6 değerini atadılar; bu, Dimorphos’a aktarılan momentumun, ejekta tüyü üretmeyen bir çarpma olayından 3,6 kat daha büyük olduğu anlamına gelir. Cheng gazetecilere, “Bu geri tepme kuvvetinin sonucu, hedefe daha fazla ivme kazandırmanız ve sonunda daha büyük bir sapma ile sonuçlanmanızdır” dedi. “Dünyayı kurtarmaya çalışıyorsanız, bu büyük bir fark yaratır.”
Bu iyi bir nokta, çünkü bu değerler yasal olarak tehlikeli bir asteroidi saptırmak için gerçek bir görevin parametrelerini belirleyecektir. Cheng ve meslektaşları şimdi bu sonuçları, bir nesnenin yoğunluğunun, bileşiminin, gözenekliliğinin ve diğer parametrelerin daha derin bir şekilde anlaşılmasını gerektirecek bir görev olan diğer asteroitlerin beta değerlerini çıkarmak için kullanacaklar. Bilim adamları ayrıca, DART’ın ilk vuruşunun asteroidi ne ölçüde hareket ettirdiğini ve hareketinin ne kadarının geri tepme nedeniyle gerçekleştiğini bulmayı umuyorlar.
Hoparlörler aynı zamanda başka bir şekil de ürettiler; çarpmanın ardından oluşan kuyruğun uzunluğu veya fışkırtma tüyü. Rivkin’e göre Dimorophos, 18.600 mil (30.000 km) uzunluğunda bir kuyruk çıkardı.
DART’ın program bilimcisi ve toplantının sunucularından biri olan Tom Statler yaptığı açıklamada, “Asteroide çarpmak sadece başlangıçtı,” dedi. “Şimdi gözlemleri, bu cisimlerin neden yapıldığını ve nasıl oluştuklarını incelemek için kullanıyoruz – ve ayrıca bir asteroit önümüze çıkarsa gezegenimizi nasıl savunacağımızı.”