Hayran kurgu ile olan ilişkim bir İngilizce ödevi olarak başladı. 12 yaşındayken, kaplan ailem beni her boş anımı yerel bir dershanede geçirmeye zorladı. Temmuz ayında bir Cuma gecesi saat 18:00 civarındaydı. Hiçbirimiz akşam yemeği yememiştik ve İngilizce hocamız bizi kaybettiğini biliyordu. Bayan L dudaklarını büzerek okuma gözlüğünün üzerinden bize baktı ve “Hafta sonu için göreviniz William Shakespeare’in kitabına bir sayfalık alternatif bir son yazmak. Romeo ve Juliet”
O zaman, hayran kurgu yazmamızın söylendiğini bilmiyordum, ama aynı ortam böyle doğdu. Grinin Elli Tonu onlarca yıl süren suçlu bir zevk haline geldi.
Normalde, tabağıma yığılmış fazladan ödev cram okulu içerdim. Ama her ne sebeple olursa olsun, Romeo ve Juliet ödev, akademik olarak kızarmış beynimde bir şeyleri ateşledi. Dershane okulları, siz uykunuzda ikinci dereceden polinomları hesaba katana kadar kaba kuvvet matematik ve kelime bilgisi alıştırmaları etrafında döner. 20 sayfalık ev ödevi paketlerinin hiçbiri bizden “ya olursa…” diye düşünmemizi istemedi.
Ya Juliet, Romeo’nun cesedinin tacizci ailesinden kaçması ve Ophelia’nın kaçındığı rahibe manastırına gitmesi gerektiğinin bir işareti olduğuna karar verirse? Pazar gecesi geç saatlere kadar tek sayfalık başyapıtımı yazmaya, düzenlemeye, yeniden yazmaya ve yeniden düzenlemeye devam ettim. Ailemde çift F-‘ye eşdeğer olan bir B+ aldı. Cezalıydım ama ruhumda derin ve ilkel bir şey değişmişti.
Kabul etmek utanç verici, ama o yazın çoğunu takıntılı geçirdim. Gundam Kanadı. Cartoon Network’ün Toonami’sinin sağlıklı bir diyetiyle büyütüldüm ve zayıf bir preteen olmaktan başka bir savunmam yok. Yorucu ödev yükümü protesto etmek için, ailem uykuya daldıktan sonra oturma odama gizlice girdim ve dua ettim. 56K modemin çatırtısı onları uyandırmazdı. Google patlamaya başlamıştı ve bu beni dosdoğru dünyanın azgın dünyasına yönlendirdi. Gundam Kanadı hayran kurgu. İnterneti ilk kez ödev veya AOL oyunları dışında bir şey için kullandım.
Yüzde doksan dokuzu bana kalp krizi geçirdi. Hayranların küratörlüğünde kütüphanelere göz atarken domates kırmızısı yüzümü parmaklarımın arkasına sakladım. Yine de skandal olduğum için aynı derecede heyecanlandım. Burada binlerce insan bilgisayardan “Ya olursa?” diye sormak için ulaştı. Evet, soruların çoğu şuydu: “Bir ve iki kahramanlar mümkün olan en dengesiz şekilde kemikleşirse ne olur?” Ama böyle küstah bir soru sormaya cesaretleri vardı. ve Bunun hakkında ızdırap verici ayrıntılarla yazın. Herkese açık.
Burada binlerce insan bilgisayardan “Ya olursa?” diye sormak için ulaştı.
Endişeli bir preteen olarak, bu güven çekiciydi. Akıl almaz “ya olursa” soruları sorma ve onları keşfetme özgürlüğünü istedim. LiveJournal’da gece geç saatlere kadar uyanık kaldım, sevdikleri fandomlar etrafında topluluklar oluşturduğumdan daha akıllı insanlar olarak gizlendim ve bundan nasıl faydalanabileceğimi merak ettim. Sonuna kadar bağlantıdan sonra bağlantıya tıkladım hayran kurgu.net. Aniden, ailemin benim için planladığı dünyanın ötesinde bir dünyaya bir bakış sunan binlerce hikayeyle dolu ücretsiz bir kütüphaneye erişim kazandım. İnterneti ve yarattığı alt kültürleri bu kadar heyecanlandıran şeyin ne olduğunu ilk kez anladım.
Daha farkına varmadan, bir filmi, diziyi veya romanı her bitirdiğimde kendi “ya olsaydı” sorularımı sormaya başladım. Sonunda, bazı cevapları karalamak için kendime izin vermeye başladım.
İngilizce öğretmenlerim onaylamadı. Bu, yaratıcılığı ifade etmenin prestijsiz bir yoluydu. Gerçek deha, orijinal işten geldiğini ve yasal olarak şüpheli olasılıkları düşünmek yetenek kaybı olduğunu söylediler. (İronik olarak, bunu böyle öğrendim adil kullanım doktrini.)
Bıktığımı geri tükürmek istedim sadece ölü adamların sert nesirlerini okumak. İnternette şimdiye kadar gördüğüm en aşırıya kaçan hikayelerden bazılarını yazan dengesiz yazarlardan oluşan bir ordu olduğunu haykırmak istedim. Elbette, bazılarının dilbilgisi konusunda zayıf bir kavrayışa sahip kişiler tarafından yazıldığını söyleyebilirsiniz (bkz: Benim ölümsüzüma Harry Potter İnternette en kötüsü olarak kabul edilen fanfic ve kendi wiki’si var). Ama yerel kitapçılarımın raflarında buna benzer bir şey bulamadım. Tartışmak istedim, 2001’de, bu, beni queer insanların sonsuza dek mutlu olabileceği fikriyle tanıştıran birkaç çevrimiçi alandan biriydi. Ama henüz bunların hiçbirini söyleyecek kelimem yoktu, bu yüzden ağzımı sıkıca kapalı tuttum.
Buna rağmen, daha “meşru” okumalarımın üzerine kaba olmayan kurgularımı okumaya devam ettim.
Okuma Mumya hayran kurguları beni hiyeroglifleri okumak ve yazmak için yıl boyu süren sonuçsuz bir girişime yönlendirdi. Tarih mezunu bir öğrenci tarafından yazılmış 130.000 kelimelik bir alternatif evren kurgusunu okuyarak İç Savaş hakkında AP US History’den öğrendiğimden daha fazlasını öğrendim. Bu hikayedeki dipnotlar Vladimir Nabokov’unkilerle rekabet ediyordu. Soluk Ateş. Fransız argosunda klasizmi kesinlikle iki yıllık bir görevden sonra öğrendim. Sefiller hayran topluluğu. (Yazar Victor Hugo’nun romanda 100 sayfalık bir arasöz Fransız argosu hakkında?)
Hayran kurgu artık o kadar da tabu bir eğlence değil. Vahşi, ama ilk günlerinden beri hayran kurgu.net ve LiveJournal, ana akıma girdi. Grinin Elli Tonu bir alacakaranlık aynı zamanda bir filme dönüşen fanfic. Rainbow Rowell yazdı hayran kızhakkında megapopüler bir fanfic yazan bir üniversite öğrencisi hakkında beğenilen bir roman. Harry Potter-esque serisi. Bu daha sonra içine döndürüldü Sürdürmek ve asi oğulhikayeyi okuyacağınız inanılmaz bir meta devam serisi hayran kız kahraman yazıyor. bir bütün var Wattpad’den filme ardışık düzenWattpad’de bir milyar okuyucusu olan bir One Direction hayran kurgusu Netflix filmlerine dönüştü. Aşk Hipotezi Yakın zamanda TikTok’ta viral olan bir aşk romanı olan Ali Hazelwood tarafından bir film anlaşması var, olarak başladı Yıldız Savaşları hayran kurgusu. Var birkaç örnek daha.
Tür hala çok alayla karşılanıyor, ancak aynı zamanda 12 yaşımdayken imkansız hissettiren bir şekilde açıkça kutlanıyor. Gençken yaptığım kadar çok okumuyorum. fandom aldı benim için biraz fazla oradave yetişkin hayatı suçlu zevkler için daha az zaman bırakır. Ama eski alışkanlıklar zor ölür. En sevdiğim kurgularım için hala uyarılarım var ve bir hikayenin sonundan nefret edersem açtığım ilk site Kendi Arşivimiz. Biraz büyümüş olabilirim ama bu nefis tuhaf internet alt kültürü sayesinde kendime “ya yazma cesaretim olsaydı?” diye sormuyorum. artık değil.