Bir koşucu görürseniz, muhtemelen beyaz bir mahalledesiniz. Bu, New York City ve Baltimore gibi büyük şehirlerden gelen ve koşu yollarının Amerikan ayrımını yansıttığını gösteren Strava verilerine göre. Koşmak, çeşitli türlerde güvenlik algısını gerektirir, bir zorunluluk Siyah mahalleler uzun zamandır reddedildi.
Şubat 2020’de Ahmaud Arbery, ırkçı bir nefret suçunun kurbanı olan Georgia’da koşu yaparken öldürüldü. Geleneksel bir Siyah mahallesi olan Fancy Bluff’taki evinden Satilla Shores’ın beyaz yerleşim bölgesine kaçmıştı. Aylar sonra, yerel bölge savcısı davayı bir kenara bırakmaya çalıştıktan sonra, karşılaşmanın videosu yayınlandı ve George Floyd’un öldürülmesine tepki gösteren gösterilerle aynı zamana denk gelen dünya çapında protestolara yol açtı. Arbery’nin öldürülmesi üzerine duyulan keder, diğer yaratıcı çalışmaların yanı sıra, bir Pulitzer ödüllü makale Siyahların Amerika’da koşma deneyimi hakkında.
Yeni kitabından bir alıntıda Siyahken Koşmak: Bizim İçin Yapılmamış Bir Sporda Özgürlüğü BulmakStrava’nın danışma kurulunda yer alan yazar ve koşucu Alison Mariella Désir, oğlunun sağlığı ve eğitim fırsatları uğruna Bronx’tan Seattle’a gitmek için aldığı acılı kararını ayrıntılarıyla anlatıyor. Ailesiyle birlikte koşulardaki değişimi düşünürken, değişikliğin uzun vadede kendisine fayda sağlayacağını biliyor, ancak aynı zamanda ailesini her zaman yabancı gibi hissettirecek beyaz komşuların gözlerinin de farkında.
Yapacağımı asla hayal etmediğim bir şey yaptım: Bronx’taki yedi yüz metrekarelik dairemi topladım ve ailemle birlikte Seattle’da yeni bir yaşam için ülkenin dört bir yanına taşındım. Birdenbire, annem ve babamın, otuz yılı aşkın bir süre önce, kardeşim ve benim için daha iyi bir yuva yaratmak amacıyla neden aynı zor kararı Harlem’den ayrılmak üzere aldıklarını anladım.
Kouri’ye hamileyken, Bronx’taki apartmanımız, toplumdaki birçok kişiyi evlerini terk etmeye zorlayan ve muhtemelen önümüzdeki birkaç yıl içinde mahalleyi yeniden şekillendirecek olan soylulaştırmanın bir ürünüydü. Bir aile olarak koşuya çıktığımızda, Randall’s Island’a gitmek için kırık camlardan ve çöplerden kaçınarak, uygun kaldırımları olmayan sokaklarda sık sık koştuk. Bir kez orada, güzel 480 dönümlük yeşil vaha bize anlık bir soluk verdi; yani park, Covid-19 salgını nedeniyle kaybedilen yüzlerce ceset barındıran frigorifik kamyonlara ev sahipliği yapana kadar.
G/O Media komisyon alabilir
Caddenin karşısında, bir polis karakolu, topluluk üyelerine gerçek yardım sağlamaktan çok, yıldırma yolunda görünüyor. Bir keresinde, Haziran 2020’deki barışçıl bir protesto sırasında polis iki yüzden fazla kişiyi agresif bir şekilde tutukladı, bazılarını coplarla dövdü ve birçok fiziksel ve zihinsel yaralı bıraktı. Park Avenue’da görmediğiniz uygulamaları “güvenli” tutmak için SkyWatch kulelerinin yanı sıra topluluğun her yerine polisler yerleştirildi. Bu anlarda olabildiğince koşucu gibi görünmeye özen gösterdim. Amir yanımda ve Kouri bebek arabasındayken, Amir’e yüksek sesle konuşmayı kesmesini ve şaka yapmamasını fısıldadım. Onlara bir sebep vermek istemiyoruz.
Bronx, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki en yüksek astım oranlarından birine sahiptir ve New York Eyaletinde hem “sağlık faktörleri” (hava kalitesi, sağlık hizmetlerine erişim, tütün kullanımı) hem de “sağlık sonuçları” (yaşam kalitesi, hastalık süresi) açısından en düşük sıradadır. hayat). Bronx’taki insanların yaşam beklentisi yetmiş beş, Yukarı Doğu Yakası’nda yaşayan insanların seksen beş yıllık yaşam beklentisinden on yıl daha az.
Düşük gelirli bölgelerdeki okulların çoğu spor ve eğlence programları için fondan yoksun olduğundan, oğlumu onu öldürmek için tasarlanmış bir yerde büyütmeyi veya oğlumu eğitiminin veya spordaki fırsatlarının tehlikeye atılacağı bir alanda yetiştirmeyi haklı çıkaramam. . (New York City’de Eğitim Bakanlığı aleyhine açılan 2021 tarihli bir dava, Siyahi ve Latin öğrencilerin diğer ırklardan öğrencilere kıyasla ortalama on daha az spor takımına sahip liselere gittiklerini belirledi.) Oğlum için en iyisini isteseydim, biz Beyaz bir alana taşınmak zorundayım.
Hareketten birkaç ay sonra, koşucuysanız yaşamak için en iyi yerleri listeleyen bir yayın yayınında bir makaleye rastladım. Makalenin yorum yapmadığı, ancak demografide açıkça görüldüğü şey, bu yerlerin zengin ve ezici bir çoğunlukla beyaz olduğuydu. Ortalama ev fiyatı 400.000 dolar aralığındaydı ve sakinlerin yüzde 70 ila 90’ı beyaz insanlardı. Anlık tepkim, bunun tesadüfen olmadığını düşünmek oldu. Irkçılık, şehrin “iyi” kısımlarını (okuyun: beyaz) ve şehrin “kötü” kısımlarını (okuyun: Siyah) yarattı. Beyaz insanlar sadece koşmaya elverişli yerlerde yaşamadılar ve Siyah insanlar “diğer” alanları seçmedi.
Bu listelerde koşmanın altında yatan yapısal ırkçılığı gördüm – insanların kolayca koşabileceği ezici çoğunlukla beyaz, zengin topluluklar ile koşmanın daha az güvenli ve daha az pratik olduğu yetersiz kaynaklara sahip renkli topluluklar arasındaki uçurum.
Koşmak için iyi bir yeriniz varsa, daha fazla insan koşacak ve veriler bunu doğruluyor. Harlem ve Brooklyn’de önceden yeniden çizilmiş bölgelerin haritalarını, Strava ısı haritası verilerinden bu alanlar için aktivite seviyeleriyle karşılaştırdım – dünya çapında milyonlarca kullanıcının aktivite seviyelerini “ısı” olarak kaydeden haritalar. Daha önce kırmızı çizgili Harlem ve Brooklyn bölgeleri neredeyse karanlıktı ve çok az aktivite olduğunu veya hiç aktivite olmadığını gösterirken, Manhattan aydınlandı ve yüksek seviyede aktivite gösterdi.
2019 Runner’s World’deki makale örnek olarak Baltimore’u kullanarak verilerin daha derinine indi. En çok koşucunun olduğu bölüm, şehrin “beyaz L”si olarak bilinen, kuzeyde, şehrin ana koridoru boyunca güneye giden ve doğuya İç Liman ve gezinti yoluna dönen bir bölgeydi. Beyaz L, şaşırtıcı olmayan bir şekilde, büyük miktarda şehir kaynağı alır ve lüks daireleri ve lüks yemek mekanlarını burada bulabilirsiniz. Buna karşılık, Patapsco Nehri boyunca ve ilçe sınırlarına doğru uzanan alanlarda koşu ve bisiklet aktivitesi çok azdır veya hiç yoktur. Bu alanlar, boş sıra evler, yüksek yoksulluk oranları ve Runner’s World muhabirinin belirttiği gibi, “kuşakların umutsuzluğu” ile karakterize edilen “Siyah kelebek” olarak adlandırılan mahalleleri oluşturur.
“Beyaz L” ve “Siyah kelebek” görüntüsü, koşmak için gerekli olanın açık bir temsilidir. Koşucu, güvenli konutu, antrenman yapmak için güvenli bir yeri, çalışan altyapısı (parklar, patikalar, patikalar, bakımlı kaldırımlar) temiz havası ve koşması için fiziksel, duygusal ve psikolojik güvenliği olan kişidir. Ve bu ayrıcalıklara sahip insanların çoğu, tıpkı koşu patlaması sırasında olduğu gibi beyaz. Basitçe söylemek gerekirse: Posta kodunuz yalnızca sağlığınızı, uzun ömürlülüğünüzü, güvenliğinizi ve rahatınızı belirlemekle kalmaz, aynı zamanda kimin kolayca kaçma özgürlüğüne sahip olduğunu da belirler.
Gatorade için TRUE Global Intelligence tarafından yürütülen 2021 araştırması, Siyah katılımcıların yüzde 40’ının koşmak ve bisiklete binme gibi dayanıklılık sporlarına girmek için bir engel olarak koşmak için güvenli bir yer gösterdiğini buldu.
Beyaz olmayanların yaklaşık yarısı, eğitim için güvenli bir yerin yanı sıra nefret suçu korkusunu da bariyer olarak belirtti.
Taşınma kararı zordu ama çoğunlukla pratikti. Beyaz bir alana gitmek, sırtımıza bir hedef koyardı. Sonsuza kadar yabancı, gözetlenen ve potansiyel suçlular olarak görülen beyaz bakışlar hep bizi takip ederdik. Ama daha yeşil bir alan, daha temiz bir hava ve hatta belki bir arka bahçe kazanırdık.
İtibaren Siyahken Koşmak: Bizim İçin Yapılmamış Bir Sporda Özgürlüğü Bulmak Penguin Random House LLC’nin bir bölümü olan Penguin Publishing Group’un bir baskısı olan Portfolio’nun izniyle Alison Mariella Désir tarafından. Telif hakkı © 2022.