Mahkeme kararıyla satılan ayak bileği monitörleri her yıl ABD’de yüz milyonlarca dolar getiriyor. Kolluk kuvvetleri, cihazları her gün yüz binden fazla insanı izlemek için kullanıyor ve bu sayı hızla artıyor. Amerikan ceza adaletinde önemli bir rol oynarlar. Yine de böylesine önemli bir teknoloji için, beklenmedik bir yerden başladılar: 1970’lerden kalma bir Örümcek Adam gazetesi çizgi romanı.
İnanılmaz örümcek adam Stan Lee ve John Romia’nın çizgi romanı 1970’lerin sonlarında ülke çapında gazetelerde yayınlandı. Ağustos 1977’den Eylül’e kadar süren bir hikaye, Örümcek Adam’a bir izleme cihazı bağlayan kötü Kingpin’i içeriyordu. Bir yargıcın zihnine tohum ektiği için Örümcek Adam’ı suçlayabilirsiniz.
New Mexico, Bernalillo İlçesinden Yargıç Jack Love diziyi gördü ve daha sonra kredi Örümcek Adam düşük seviyeli suçlular için bir izleme cihazı üretme konusunda bir mühendise yaklaşması için ona ilham vererek. Suçluların konum izleme cihazları takmasını zorunlu kılmak için kürsünün yetkisini kullanan ilk yargıçlardan biri oldu. Ortak olduğu Colorado mühendisi Michael Goss, ayak bileği monitörünü “elektronik kelepçe” olarak adlandırmayı severdi. Daha sonra cihazına – resmi adı Goss-Link – “altın madeni” gerçi kendi şirketi çıldıracaktı.
Yargıç Love, Goss-Link’i bir deney olarak takan ve nasıl çalıştığını görmek için ayak bileği monitörünü kendi bacağına takan ilk kişiydi. Tarafından sendikasyon bir gazete makalesi 1983 yılında UPI yargıçtan deneyim hakkında alıntı yapar.
G/O Media komisyon alabilir
Love, o sırada cihazı duşta giydiğini bile iddia ederek, “Beni çok, çok kısa bir tasmaya bağladı” dedi.
Nasıl çalıştı? Goss-Link, kabaca bir sigara paketi büyüklüğündeydi ve ev telefonuna bağlı bir alıcıyla iletişim kuruyordu. Cihaz, her 60 saniyede bir alıcıya bir sinyal gönderdi; alıcı, bu sinyallerden biri sırasında cihazın menzil dışında olduğu tespit edilirse, merkezi bir bilgisayarı çevirebiliyordu. Bu durumda, kapsama alanı dışında olmak, ev telefonunuzdan yaklaşık 150 fit uzaktaydı.
1983 tarihli bir gazete haberi, Love’ın mantığına ışık tutuyor. He, cihazın “sarhoş sürüşten hüküm giymiş, geceleri arabalarından veya barlarından uzak durması gereken kişiler için ideal” olacağını belirtiyor.
Love, izleme cihazlarını en az üç sanığa atadı, hepsi bir iş bırakma programında her gün akşam 7’den sabah 7’ye kadar “evde sokağa çıkma yasağı” altındaydı ve ilk adam 1983 yılının Nisan ayında bir Goss-Link ile donatılmıştı. 2008 yılında yayınlanan makale Suçlu Rehabilitasyon Dergisi. Bu adam karşılıksız çek yazdığı için hapse atılmıştı ve evde bir bebeği vardı, bu yüzden Yargıç Love deneyi onunla başlatmaya karar verdi. İsmi açıklanmayan adamın 30 günlük cezasını ayak bileği monitörü takarak tamamladığı ancak iki ay sonra hırsızlıktan tutuklandığı bildirildi.
Yargıç Love’ın davasındaki ikinci adam, Vietnam Savaşı gazisiydi ve çalıntı mal alarak şartlı tahliyesini ihlal etmişti. O adam bilekliği takarken sokağa çıkma yasağına sadık kaldı, ancak görünüşe göre beşinci gününde, şartlı tahliyesini ihlal ederek sarhoş geldi. Hapishaneye geri gönderildi.
Goss-Link ile donatılan üçüncü adam, ikinci kez bir DUI için alındı. 30 günlük sokağa çıkma yasağını ayak bileği monitörüyle bitirdi ve bir daha suçlanıp suçlanmadığı bilinmiyor. Suçlu Rehabilitasyon Dergisi.
Nihayetinde, New Mexico Yüksek Mahkemesi, Yargıç Love’ın pilot programını, sadece üç kişinin ayak bileği monitörlerini almasından sonra durdurdu – aşırı müdahaleci ve distopik olarak kabul edildiğinden değil. Bunun nedeni, Yargıç Love’ın, Bernalillo İlçesi 2. Yargı Bölgesindeki diğer yargıçlara danışmadan birimler için Goss ile bir sözleşme imzalamasıydı. Diğer yargıçlar, Love’ın Goss ile olan sözleşmesinin devletin Kamu Satın Alma Yasasını ihlal ettiğini savundu ve eyalet Yüksek Mahkemesi kabul etti.
Love, “Bence başarılı bir saha testiydi” dedi. yıllar sonra. “Sistemde ve ekipmanda hatalar, gremlinler ve aksaklıklar vardı. Ancak, Wright kardeşlerin yerden kalkması gibiydi.”
Bu, yargıç fikrinin ülke çapında yayılmasını engellemedi. en azından bir düzine şirket 1983 ve 1988 yılları arasında ABD’de ortaya çıktı ve mahkumlar için farklı elektronik izleme versiyonları sundu. 14 eyaletteki yaklaşık 20 eyalet ve ilçe, 1980’lerde teknolojiyi denedi ve bir araştırmaya göre, konsepti yavaş yavaş ana akım haline getirdi. bildiri 1988 yılında Kongre için
Goss, Yargıç Love’ın fikrini ilk kez sunduğu ancak geri çevrildiği Honeywell’deki işinden ayrılacak ve Goss-Link üzerinde tam zamanlı olarak çalışmaya başlayacaktı. Bir bankadan aldığı 10.000 dolarlık krediyle, NIMCOS, Ulusal Hapsedilme İzleme ve Kontrol Hizmetleri adlı bir şirket kurdu ve cihazın yapımına yardım etmesi için James Guttmann adında bir adam getirdi.
Goss-Link ilk olarak 1983’te piyasaya çıktı ve Goss’un fikri Love ile ortaya çıkardıktan sonra sattığı ilk belediyelerden biri, o yıl 15 birim sipariş eden Lake County, Illionis oldu. Goss ayak bileği monitörünü ticarileştirmekle kalmadı, bugün de devam eden kullanım maliyetini mahkumun üzerine koyma fikrini ortaya attı.
olarak Chicago Tribünü 1 Ağustos 1983 tarihli bir başyazıda açıklanan mucit, Illinois cezaevlerindeki aşırı kalabalığı düzeltmenin mükemmel bir yolu olarak yeni elektronik izleme cihazını tanıttı:
Birimin tasarımcısı Mike Goss, günde yaklaşık 5 dolar olan maliyetinin, hüküm verirken uygulanan para cezasının bir parçası olarak suçlunun iş kazancından ödenebileceğini söyledi.
Bugün, ABD’de kefaletle serbest bırakılan insanlar, kendi elektronik izleme maliyetleri için genellikle her ay yüzlerce dolar ödüyorlar. ProPublica. Yakın tarihli bir araştırmaya göre, mahkumların serbest bırakma programına katılmak için 2.275 dolardan fazla para ödemek zorunda kaldığı Minnesota, Ramsey County gibi bazı yargı bölgeleri birkaç bin dolar talep edebilir. George Washington Hukuk Fakültesi.
13 Ekim 1985 tarihli gazete. Zaman dergisi, ayak bileği monitörünün süper kahramanlık kökenlerinden kısaca bahseden, ancak aynı zamanda cihazın ne kadar popüler hale geldiğine de değinen “Örümcek Adamın Ağı: Hapishaneye Elektronik Bir Alternatif” başlıklı bir makaleye bile yer verdi. Florida’daki Palm Beach County’den Kenton County, Kentucky’ye kadar, makale, nafaka konusunda geride kalan veya saldırıdan hüküm giymiş insanların nasıl ayak bileği monitörleriyle donatıldığını açıkladı. Korkunç bir örnekte, makale, diğer mahpusların hastalığa yakalanma korkusuyla AIDS hastalarında ayak bileği monitörlerinin nasıl kullanıldığını anlattı.
İtibaren Zaman dergi:
Bu fikir, en son bir AIDS kurbanını karantinaya almak için bile kullanıldı. Suçlanan bir fahişe, yeni cihazlardan biriyle donatıldı ve geçen hafta annesinin nezaretinde mahkemeye çıkmayı bekliyordu. Eyaletinde teknolojinin kullanımını savunan Florida Yargıcı Edward Garrison, “Gerçek ya da hayali bulaşma nedeniyle onu hapisten çıkarmamız gerekiyordu” diyor.
Yargıç Love, ayak bileği monitörlerini Amerikalıları takip etmenin bir yolu olarak hayal eden ilk kişi değildi. Sosyal bilimciler elektronik monitörlerle deneyler yapıyorlardı. 1960’ların başlarında, ancak henüz mahkumlar üzerinde pratik bir şekilde kullanılmadılar. Örümcek Adam, izleme cihazını Kingpin’den almadan önce bile, fikrin çekiş kazanması 1970’lere kadar değildi.
Ocak 1971 sayısında Havacılık ve Elektronik Sistemlerde IEEE İşlemleri, Ulusal Güvenlik Ajansı’nda Joseph Meyer adlı bir mühendis bu cihazları kullanma fikrini ortaya attı. gibi kuru bir isimle Havacılık ve Elektronik Sistemlerde IEEE İşlemleriAncak bu fikrin Joe Blow American’a ulaşmadığını tahmin edebilirsiniz. Ancak fikir, teknik dergilerin dışında, örneğin dergideki kısa bir makale gibi, biraz yer buldu. Monmouth OracleIllinois’de küçük bir öğrenci gazetesi olan George Orwell’in romanının yanlış olduğu konusunda uyaran solcu bir haberdi. 1984 insanların düşündüğünden daha yakındı.
itibaren kehanet3 Kasım 1971 baskısı:
Meyer tarafından önerilen transponderler, kefalet veya şartlı tahliye koşulu olarak “abonelere” eklenecek. Her abone, polis çağrı kutuları gibi şehir etrafında konuşlandırılmış bir alıcı-verici ağı aracılığıyla bir bilgisayara dakikada birkaç kez iletilen bir kodla tanımlanacaktı.
Bilgisayar, abonenin konumunu kaydedecek ve herhangi bir “bölgesel veya sokağa çıkma yasağı kısıtlaması” olup olmadığını kontrol ederek “normal programı” ile karşılaştıracaktır. Abone hattın dışındaysa, bilgisayar transpondere aboneyi ihlali konusunda “uyarması” talimatını verir.
IEEE’deki makale, teknolojinin nasıl çalışacağına dair bir grafik içeriyordu.
Sonunda, ayak bileği monitörüyle zengin olanlar ne Joseph Meyer ne de Michael Goss değildi. Goss’un şirketi 1984’te parası tükendi ve onu ayakta tutmak için başka bir kredi sağlayamadı, bunun yerine daha büyük bir elektronik şirketine satış yaptı. Ama o bir endüstrinin yaratılmasına yardım etti. büyür her geçen yıl ile.
Pew Charitable Trust tarafından 2015 yılında yapılan bir araştırmaya göre, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki en az 131.000 kişi, herhangi bir günde hareketlerini izleyen mahkeme kararıyla ayak bileği bilezikleri takıyor. Özel müteahhitlerin Kuzey Amerika’daki sistemden yılda en az 823 milyon dolar kazandığı büyük bir iş. yalnız.
Bugün, ayak bileği monitörlerinin arkasındaki teknoloji çok daha karmaşık hale geldi. Elektronik izleme tipik olarak eskimiş sabit telefon sistemi yerine GPS kullanır ve suçlunun yalnızca evlerinin 150 fitlik yarıçapının dışında olduklarını değil, dünyanın neresinde olabileceğini tam olarak belirleyebilir. Bir hapishane araştırma kuruluşu, Kuzey Amerika’da herhangi bir günde ayak bileği monitörü takan insan sayısının artacağını tahmin ediyor. 282.000 2025 yılına kadar.