Zirveye ulaşmak için ne kadar ileri gidersiniz? En iyi arkadaşını arkadan bıçaklamak anlamına gelse bile ne gerekiyorsa yapar mısın? Müzik endüstrisinin çirkinliği yeni korku filminde hayat buluyor, Yırtık Kalpler. En iyi arkadaşlar Leigh (Alexxis Lemire) ve Jordan (Abby Quinn), sektördeki büyük çıkışlarını arayan bir country müzik ikilisidir. Kızlar, gözlerden uzak malikanesinde müzik ikonu Harper Dutch’ın (Katey Sagal) yardımını aradıklarında, işin acımasız doğasını öğrenirken yavaş yavaş birbirlerine düşerler.
Brea Grant tarafından yönetilen ve Rachel Koller Croft tarafından yazılan, Yırtık Kalpler kadınların eğlence endüstrisinde karşılaşma eğiliminde oldukları korkulara ışık tutan, country müzik dönüşü olan gergin bir psikolojik gerilim filmi. Digital Trends ile yaptığı konuşmada Grant, karmaşık kahramanlar hakkındaki hikayelere olan sevgisinden, üç kadın başrolü seçme sürecinden, orijinal müziğin arka planından ve eğlence endüstrisinde kadınları birbirine düşürmedeki sorundan bahsetti.
Not: Bu röportaj uzunluk ve netlik için düzenlenmiştir.
Dijital Eğilimler: Karmaşık kadınlar hakkında hikayeler anlatmayı sevdiğinizi okudum. Sizi bu tür hikayelere çeken nedir?
Brea Grant: Sanırım uzun zamandır janr filmlerinde çok fazla kadın gördük. Ama bence onlar kahraman olsalar da, başroldeler ya da başka bir şey, o kadar karmaşık değiller. Son kızın mecazını kullanmaktan nefret ediyorum, ama çoğu zaman, bilirsin, bakiredir. Yanlış bir şey yapmadı. O masum. Ve bence, bir şeyler yapmış ve kusurları olan kadınlar hakkında çok daha ilginç bir şey var. Sanırım yıllardır kusurlu erkekler hakkında hikayeler anlatıyoruz. Hikayelerimizde çok fazla kusurlu erkek var ve bence aynısını kadınlar için yapmaya başlamanın zamanı geldi. Sadece çok daha ilginç olduğunu düşünüyorum.
Senaryoyu okuduğunuzda, en başından beri dikkatinizi çeken ne oldu?
Country müzik sahnesinde hiç korku hakkında bir film gördünüz mü? [laughter] Çok fazla korku senaryosu, çok fazla tür senaryosu okudum ve bunun sevdiğim bir ayarı vardı. Sadece bu dünyada gerçekleşmiş olması daha önce hiç görmediğim bir şeydi. Bununla ilgili çok fazla film yok, nokta. Demek istediğim, bazı dramalar var. Bazı müzikaller falan var. Ama çoğunlukla country müzik dünyasında o kadar set yok. O dünyada kesinlikle bir korku filmi olmadı.
Üç başrolü nasıl seçtiniz? Şarkı da söyleyebilecek aktrisler mi arıyorsunuz?
Evet tamamen. İlk başta korkutucuydu çünkü gerçekten şarkı söyleyebilmelerini istiyorum. Bunların bir kısmını canlı olarak yapabilmek istiyorum. Herkese dublaj yapmak istemiyorum. Bunun mümkün olup olmayacağını bilmiyordum. Ama sonra kasetleri almaya başladım ve “Ah evet, LA ve New York ve Atlanta ve tüm bu şehirler şarkı söyleyebilen bu çok tirelilerle dolu. Nashville’de de bazı kasetlerim var. Tüm bu şehirlerde bulunan yetenek miktarı söz konusu olduğunda, zenginlik utanç vericidir.
Abby ve Alexxis onların şarkı söylediği kasetleri gönderdi. Alexxis’in çalışmalarına aşinaydım. O adlı bir filmde Yarısı, hiç görmediyseniz kesinlikle harika. Alexxis’in çok güzel bir sesi var. O profesyonel bir şarkıcı değil. Eğitimi yok, ama o sadece harika bir ses. Ve Abby harika bir gitarist ve şarkıcı ve aynı zamanda bu inanılmaz sese sahip. Sadece birlikte olma fikrini sevdim.
Katey için en başından beri listemdeydi. Her türlü şeyi yaparken gördüğümüz birini istedim. Onun komedi oynadığını ve drama yaptığını gördük. Ama onu bir korku filmi yaparken görmek gerçekten harika olmaz mıydı? Ve şarkı söyleyebilir. O sadece bu ağırlığa sahip ve bu karakteri yapabileceğini ve onunla aşırıya kaçmadan adaletini yapabileceğini hissettim, ama [someone to] hepimizi içeri çek. İnsanların hemen “Ah, evet, bu kadını izlemek ve bu kadının ne yapacağını görmek istiyorum” dediği birine ihtiyacım vardı.
Katey, ekrandayken başka yöne bakmanın çok zor olduğu bir manyetik güce sahip gibi görünüyor.
O da gerçek hayatta böyle. Sette yürüdü ve herkes bir nevi sessizdi ve ben de “Oh tamam. Katey içeri girdiği için herkes birdenbire davranmaya başladı.”
Müzik bu filmin çok büyük bir parçası. Şarkıları seçerken nasıl bir yol izlediniz? Orijinal şarkılar yazmaları için sanatçılar getirdiniz mi?
Bu yüzden senaryoyu yazan Rachel, şarkı sözleri olacağını düşündüğü bu şarkılara sözler yazdı, ki bu inanılmazdı. Normalde sıfırdan başlayacakmışız gibi hissediyorum ama Alan adında bir müzik yapımcısı getirdik. [Ett] ve sözleri okudu ve “Sanırım bu işi yapabilirim” dedi. Sonra o ve ben şarkıların nasıl olacağını yaratmak için birlikte çalıştık çünkü hepsinin çok farklı hissetmesini istedim. olanlar Yırtık Kalpler yapıyorlardı, neredeyse pop müzikle sınırlanmış hissetmeliydiler. Pop country gibiler. Ana akıma girmeye çalışıyorlar, oysa Dutchess Sisters’ın yaptıkları 90’lar ülkesi gibi olmalı. Hatta onlardan biraz daha yaşlı hissetmelerini istedim. Sonra Caleb’in şarkıları için ne yazık ki filme gidemedi. Bunlar biraz daha “kardeş ülke” gibi hissetmeli.
bu yüzden onu gönderdim [Alan] örnekler ve bunun hakkında çok konuştuk. Sonra bu şarkıları yazıp düzenledi ve bana gönderdi, ben de ona notlar verdim. Bunu yapmak için yaklaşık bir haftamız vardı. Demek istediğim, bu filmdeki geri dönüş süresi süper hızlıydı. Biz de öyle yaptık ve sonra Abby ve Alexxis New Orleans’a geldi. Şarkılarını kaydettirmek için onları bir günlüğüne stüdyoya koyduk, diğerleri başka bir yerde kaydedildi. Ama evet, süper eğlenceli olan hızlı bir geri dönüş süreciydi. “Tamam, sadece bağırsağınla git. Bunu çok fazla düşünemeyiz.” Şarkılar, burada taklit etmeye çalıştığımız şarkılar gibi olmalı.
Biri filmde daha büyük temalar dış güçlerin bu iki kızı birbirine düşürmeye çalıştığı fikri. Filmin başlarında Caleb, Jordan’a bir kişinin genellikle bir grupta nasıl başarılı olduğunu anlatıyor. Ayrıca, Leigh’in menajeri/erkek arkadaşı Leigh’e tek başına daha iyi olabileceğini söyler. Kadınları birbirine düşürme fikrini baştan kurmak önemli miydi?
İnsanların çekip gitmediğinden emin olmak istediğim temalardan birine çarpıyorsunuz çünkü bence Harper bir noktada “Kadınlar birbiriyle kavga ettiğinde hepimiz kaybederiz” gibi bir şey söylüyor. Ve bunun eğlence endüstrisinin yapma eğiliminde olduğunu hissediyorum. Sadece aynı işlere hazır olmak gibi değil, aynı zamanda “Ah, her sette bir kadın var ya da bir filmde bir kadın başrol var” gibi kadınları birbirine düşürme eğiliminde. Sadece tekrar tekrar olduğunu hissediyorum ve görüyorum.
Bunu ekranda ve onları nasıl etkilediğini göstermek istedim çünkü onlara karşı çok fazla yargıda bulunmamızı istemiyorum. Duruma düştüklerini ve o durumda karakterlerinin yapacağı şeyi yaptıklarını görmemizi istedim. Tüm bu bilgiler kendilerine verildiği için buna karşı çıkarlarsa bu kadınların ne yapacakları. Başarılı olmanın tek yolunun bu olduğunu düşünüyorlar ve bu yüzden yapmaları gerekeni yapıyorlar.
Yırtık Kalpler bir korku filmi olarak faturalandırılıyor, ancak bu karakterler yalnızca geri çökmek üzere inşa edildiğinden neredeyse bir trajedi gibi. Filmi de böyle izlediniz mi merak ettim.
Bunu sevdim. Belirli bir türde olmayan filmler yapma eğilimindeyim. İyi ya da kötü, filmlerimin pek çok şeyden tür öğelerine sahip olmasını seviyorum. Örneğin, bunun içinde bazı eylemler var. Kesinlikle bazı korku unsurları var. Çok fazla gerilim unsuru var. çok ipucu aldım sefalet, bence bir korku filmi ama yavaş ilerleyen bir korku filmi. Ben de filmlerimle eğlenmeyi çok seviyorum. Sanırım türü gerçekten tanımlamak benim için zor. Belki bir noktada insanlar “Oh, bu bir Brea Grant filmi” gibi olacak.
Seyircinin bu filmi izledikten sonra çekip gitmesini istediğiniz en büyük paket nedir?
Her şeyden önce, insanların her zaman eğlenmesini isterim. Filmlerle ilgili hedefim her zaman bu. İnsanların iyi vakit geçirmelerini, muhtemelen daha önce hiç görmedikleri bir şeyi görmelerini istiyorum. Ama sonra, aslında insanların karakterlere sempati duymasını istiyorum. Onlara sempati duyuyorum. Gerçekten evet gibi hissettim, belki de yapılmaması gereken şeyler yaptılar. Ama insanların yolculuklarında yanlarında olmasını istiyorum.
Yırtık Kalpler 20 Mayıs’tan itibaren dijital olarak kullanılabilir.