Üçüncü ve tartışmasız en iyi Splinter Cell oyunu olan Chaos Theory’de her zaman aklımda kalan bir an var. Baş aşağı duruyorum, simsiyah neopren giymiş çok ince bir şiş-kızarmış domuz gibi aşağıda yanan bir ateşin üzerinden geçmek için tavandaki bir boru boyunca yalpalayarak ilerliyorum. Borunun yarısına geldiğimde, bir salak önümde kapıdan kafasını uzatıyor; iki saniyelik saf bir içgüdü fırtınasında, bacaklarımdan tamamen baş aşağı asılı duran ellerimle pipoyu bıraktım, susturuculu tabancamı çektim, tek bir atış yaptım – plip – ve adam önümde bir yığın halinde buruşuyor.
Bu Misyon: İmkansız anı unutulmaz kılan şey, yaklaşık %90 oranında gizlilik içeren bir oyundaki nadir oluşudur. Sam Fisher, yukarıda bahsedilen ters vuruş, dar koridorlarda iki ayak üzerinde durmasını sağlayan ayrık zıplama ve bir Half-Life midyesi gibi tavandan sarkarken düşmanları yakalama yeteneği gibi etkileyici akrobatik becerilere sahip, ancak kendilerini hissediyorlar. özel çünkü onları çok nadiren kullanıyor. Fisher, daha sonraki Splinter Cell gezilerinde jimnastikçi becerilerini sürekli olarak gösteriyor.
Kaos Teorisi, gizli oyunların altın çağının hemen sonunda geldi; az çok Thief: The Dark Project ile 1998’de başlayan ve muhtemelen 2006’da Hitman: Blood Money ile biten bir oyun. 2005 yılında piyasaya sürülen Chaos Theory, aksiyon ve patlamalara yönelik yükselen trendin dokunmadığı son Splinter Cell oyunuydu. Savaşı kasten garip; canınız çok az, koşup silah kullanamıyorsunuz ve ateş etmeden önce nişan almak için bir düğmeye basmanız gerekiyor.
Serideki görevleri daha az doğrusal gizli sanal alanlara açan ilk oyun olmasına rağmen, Kaos teorisi hala her görevde daha önce tanımladığım gibi senaryolu veya yarı yazılı anlar var. Bir görevde hangi yolu seçerseniz seçin, biraz size oyunun harika gerilim döngüsünden ara sıra kurtulmanızı sağlayacak benzersiz senaryo; bir muhafız ekibini yok etmek için birkaç namluyu patlatmak, bir düşmanı baş aşağı boğmak veya bir düşman ekibi odaya girerken bir havalandırma deliğine girmek olabilir.
Tom Clancy’nin Splinter Cell Kaos Teorisi Tom Clancy’nin Splinter Cell Kaos Teorisi $9.99 $8.91 Şimdi satın al Network N, uygun satışlardan bağlı kuruluş komisyonu kazanır.
Bu anlar, bugün hala gelişmiş görünen gizli sistemlerde olmasaydı parlamazlardı. Düşman kafalarının üzerinde uyanıklığı gösteren hiçbir işaret, görüş konisi veya duvarların ötesini görebilmeniz için röntgen görüşü yoktur. Bunun yerine, ne kadar gizli olduğunuzu gösteren bir ışık ölçeriniz ve sadece ne kadar gürültülü olduğunuzu değil, ne kadar gürültülü olduğunuzu da söyleyen bir ses ölçeriniz var. ortamdaki ortam sesiyle ilgili olarak.
Chaos Theory’nin en akıllı özelliklerinin çoğu gizlidir ve kahramanı gibi gölgelerden çalışır. Örneğin, düşmanların dikkatlerini dağıtmak için atılan bir nesneyi gördüklerinde, nesnenin geldiği yöne doğru gittiklerini asla fark etmeyebilirsiniz. itibaren aptallar gibi düştüğü yere odaklanmak yerine; ya da sokak lambasından bir bombanın kırmızı, açılıp kapanan parıltısına kadar her ışık kaynağının sizi aydınlatması ve potansiyel olarak konumunuzu ele vermesi.
Fisher, daha sonraki Splinter Cell gezilerinde jimnastikçi becerilerini sürekli olarak gösteriyor
Kullanıcı arayüzü geri alındı, ancak yüzeyin altında tonlarca karmaşıklık var. Bu, Ubisoft’un oyunları olabildiğince sorunsuz ve erişilebilir kılmak üzerine kurulu çağdaş formülünün hemen hemen tam tersi – bu iyi bir şey, ancak onu özelleştirme seçeneğine sahip olalım ve sadık bir şekilde yeniden canlandırmak için ekstra istemlerden bazılarını keselim. gizli büyüklerden biri.
Assassin’s Creed ve Far Cry hala gizlice oynuyor, ancak bu unsurlar yıllar içinde sulandı ve her iki serinin kimlikleri daha ana akım aksiyon odaklı bir savaşa doğru ilerliyor. Ubisoft’un bu oyunları popüler hayal gücünde nasıl çerçevelemek istediğini görmek için, patlamaları ve destansı savaşlarıyla Far Cry 6 ve Assassin’s Creed: Valhalla’nın fragmanlarına bakmanız yeterli.
Bunun yerine, büyük modern üçlü A gizli oyunların örnekleri olarak Dishonored ve Hitman gibi oyunları gösterebilirsiniz, ancak bunlar daha çok deney ve yaklaşım özgürlüğünde gelişir – burada kesinlikle görünmez olmak birçok seçenekten sadece biridir.
Chaos Theory’nin en iyi özellikleri gizlidir, kahramanı gibi gölgelerden çalışır
Yayıncılar arasında, aksiyon-macera oyunlarının tuzaklarından kaçınan ve bunun yerine oyuncuyu ses ve ışık spektrumlarının binlerce küçük değişkenden etkilendiği bir gölge banyosuna sokan tamamen gizli oyunlar yapma konusunda bir ihtiyat var.
Kaos Teorisi’nden bu yana, Splinter Cell’in kendisi bile ‘kendi tarzınıza göre oynayın’ sürüngenine teslim oldu ve sonraki girişlerde ‘Agresif Gizlilik’, parkur ve kalıcı düşman işaretleri gibi kavram ve yetenekleri tanıttı. Bunların hepsi bir reklama veya bir kutunun arkasına atabileceğiniz özelliklerdi, oysa Chaos Theory’nin en güçlü yanları daha az pazarlanabilirdi, ancak çok daha fazla teknik bir başarıydı.
Kolayca tanınabilen Tom Clancy tekno-gerilim tarzlarına rağmen, Splinter Cell’in ilk yılları, gizliliğe bağlılıkları açısından benzersiz ve benzersizdi. Ancak Ubisoft’un bu günlerde çektiği şey ‘benzersiz’ değil ve stüdyonun bu oyunları özel yapan şeyleri yeniden keşfetmek için yıllarca süren aşırı özellik kaymasını ve formüle dayalı tasarımı unutması gerekecek.
Yeni bir Splinter Cell’de çok fazla potansiyel var; Bu, bir oyunun gerçek bir oyun amacı için ışın izlemeyi ilk kez kullanması olabilir; bu, yüzeylerden yansıyan ışıklar, yansımalar vb. yoluyla Fisher’ın görünürlüğünü dinamik olarak etkiler. Ancak olağanüstü bir gizlilik deneyimi yaratmak için gereken bilgilerin çoğu, dizinin derin geçmişindedir. Ubisoft’un kazmak için yeterince cesur olması gerekiyor.
Tom Clancy’nin Splinter Cell Kaos Teorisi Tom Clancy’nin Splinter Cell Kaos Teorisi $9.99 $8.91 Şimdi satın al Network N, uygun satışlardan bağlı kuruluş komisyonu kazanır.