Bulmacalar, ilk günden beri Destiny’nin ayrılmaz bir parçası oldu, ancak Destiny 2: The Witch Queen’in hikaye kampanyası, silahların önemini azaltmadan, onlara her zamankinden daha fazla vurgu yaptı. Cadı Kraliçe kampanyası, Destiny 2’nin hikaye odaklı tek oyunculu bir oyun gibi hissetmeye en yakın olduğu, silah savaşını bu lezzetli Void 3.0 karakter yapıları ve savaşsız oyun ile dengeliyor. Tek başına Efsanevi senaryoda mücadele etmek ve genellikle çok oyunculu etkinliklerde görülen bulmacaları deneyimlemek canlandırıcıydı. Beynimi ve yeni silahlarımı kullanmak, kampanya deneyimini yükseltti ve Bungie’nin, oyuncuların oyun dünyasıyla yalnızca düşmanları vurmaktan fazlasını içeren yollarla etkileşime girmesine izin vermek için daha fazla fırsat araması gerektiğini kanıtlıyor.
Kader bilgisi, en iyi silah sesi olmadan anlatılabilecek tonlarca başka hikayeye ayrılır. Bulmacalar, Egzotik görevlerde, baskınlarda, zindanlarda veya Destiny topluluğunun çözmek için bir araya geldiği sayısız alternatif gerçeklik oyununda (ARG’ler) olsun, Destiny’nin temel bir bileşenidir; Kodu kırmanın verdiği tatmin, birçokları için Destiny’i deneyimlemenin en keyifli kısmıdır. Genellikle oyun sonu içeriği için ayrılan bu mekanikler, kampanya hikayesiyle çok iyi uyum sağladı çünkü Destiny sonunda savaş dışı mekaniği her şeyin merkezine yerleştirdi.
Ritüel görevinde olduğu gibi, bulmacayı yanlış bir şekilde tamamlamanın Savathun’un beceriksizliğimize gülmesine neden olduğu ve düşmanların bölgeyi sular altında bıraktığı anlar, heyecan verici bir atmosfer yarattı çünkü odadan geçmek için sadece düşman ordularına ateş etmiyordum. Destiny’de daha fazlasını görmemiz gereken bu bulmaca ve savaş dengesi. Oyuncuların normalde düşmanların arasından hızla geçtiği bir oyunda hikayenin ritmini kontrol ediyor, bizi çevremizden haberdar olmaya itiyor ve sadece düşmandan korkmamız söylenmek yerine bu düşmanın tehdidini hissetmemizi sağlıyordu.
Daha fazla bulmacayı entegre ederek, The Witch Queen hikayesini geliştirir ve Savathun’un hilesine ve hatta Karanlık aracılığıyla hafızaya erişme konseptine oynar. Ancak Bungie’nin bu noktaya gelmesi biraz zaman aldı çünkü oyun sonu içeriğinin dışındaki bulmacalar her zaman iyi gitmedi. 2018’deki Season of the Forge’daki Niobe Labs bulmacası, oyuncuların oyun içi bir bulmacayı tamamlamak için Black Armory silahlarını kullanmasını gerektiriyordu. Pek çok hayran, karmaşık kodların şifresini çözme konusunda yetenekli olmayan çoğu oyuncuyu bunun dışladığını ve yalnızca bu bulmaca yarışına katılanların ilgileneceğini düşündü – hatta bazı oyuncular Bungie’nin bu yöntemlerle deneme yapmaması gerektiğini söyleyecek kadar ileri gitti. oyun içi çünkü Destiny’nin bir nişancı olması gerekiyordu. Destiny’de bilmeceleri çözmeyi, labirentlerde gezinmeyi, sembollerin gizli anlamlarını ortaya çıkarmayı ve hepsinden daha zorlu olanı, uçsuz bucaksız uçurumlardan atlamayı içeren çok sayıda bulmaca yaşadık. Bulmacalar, birinci şahıs nişancı oyunlarında birbirini dışlayan şeyler değildir ve Destiny bunun en iyi örneğidir. Ve kritik olarak, bu mekanikler, Techeun yeteneklerini veya Hive runik büyüsünü içersinler, genellikle hikayeyle ilgilidir. Anlaşılır bir şekilde, Niobe Labs gibi oyun içi bulmacalar dışlayıcı hissettirmiş olabilir, ancak The Witch Queen kampanyası, herhangi bir oyuncunun Bungie’nin ARG’lerinden birini çözüyormuşsunuz gibi bir infografik açmaya gerek kalmadan çözebileceği bulmacalara sahipti.
The Witch Queen, hikayeyi Deepsight aracılığıyla ulaşılabilir bulmacalarla ilerletmek için çeşitli savaş dışı mekanikler kullandı. Sefer sonrasında, Altar of Reflection misyonları bulmacalar ve savaşlar kullanır ve görevleri biraz bilgiyle tamamlar – ve bu bulmacalar bu görevlerin tekrar oynanabilirliğini de etkilemez.
The Witch Queen’deki bulmacaların uygulanması o kadar başarılı ki, Kanıt Kurulu tarafından gösterildiği gibi, bazı alanlarda bulunmamaları her zamankinden daha fazla göze çarpıyor. Konsept göz önüne alındığında, bulmacalar, gizem çözme ve Deepsight yoluyla hikayenin psişik-dedektif rolünü sürdürmeyi bekliyordum – ama bunun yerine ihtiyacım olan silahları kazanmak için altı oyunculu Wellspring etkinliğinin sayısız çalışmasıyla karşılandım. ilerlemek için. Düz eski bir görev oynamam gerekseydi, eziyete aldırmazdım, ancak bu, bu DLC’de yapılan ilerlemelerden çok uzaktı, bu da görünüşte bir soruşturma olması gereken bir görev dizisi için özellikle hayal kırıklığı yaratıyor – olgun bölge bulmacalar için.
Kanıt Kurulu’ndan gelen çoklu mini görevler, Ikora’nın Gizli istihbarat grubunun araştırmasını ilerletmeyi (ve oyuncuları bir Egzotik Glaive ile ödüllendirmeyi) amaçlıyor, ancak anlatılan hikayeyle ilgisi olmayan görevlere odaklanıyorlar. Kuruldaki raporların günlüğe kaydedilmesi, bir şekilde Scorn veya Şampiyonları öldürerek elde ettiğimiz bulgular hakkında birden fazla cümle okumamıza neden oluyor. Kampanya boyunca bu tür gizemleri çözmek için gizli aracımız olarak kullanılan Deepsight’ın önemi, Kanıt Kurulu görevlerinde en aza indirildi ve bu ilginç bulmaca mekaniklerinin savaşın yanında parlamasına izin verilmemesi çok yazık.
Çok oyunculu bir birinci şahıs nişancı oyununda böyle yoğun bir hikaye anlatmak, Bungie’nin potansiyel olarak gereksiz savaşlardan uzaklaşmasını ve oyuncuları oyun sonu etkinliklerinin dışında daha fazla bulmaca ve mekanikle meşgul etmesini gerektirir. Sezonlar, yeni PvE savaş modları sunarken Destiny 2’nin hikayesini sürdürmek konusunda harika bir iş çıkarıyor ve Bungie’nin Destiny 2’yi kötü uzaylılara karşı savaştığınız bir oyundan daha fazlası haline getirmeye çalıştığını gördük. Hala ganimetleri, silahları ve yuvarlanmalarını, hislerini ve benzersiz yeteneklerini önemsiyoruz – ancak Destiny’nin hikayesinin şu anda olduğu yerde, oyunda silah oyunlarından daha fazlasının olması gerekiyor. The Witch Queen iyi bir başlangıçtı ve savaş dışı oyun oynamanın ve ek mekaniklerin en az atış yapmak kadar ilgi çekici olabileceğini kanıtladı.