Şubat ayına ne kaldı? Jüpiter çıkışını yapar, Venüs en yüksek parlaklıkta ve yan taraftaki yıldız oluşturan bulut.
ayrılması ile Satürn ve Venüs son iki ayda, Jüpiter, Şubat ayında alacakaranlık gökyüzümüzde kalan tek parlak gezegen ve çıkış yolunda! Dev gezegen, Şubat ayında gün batımından sonra batı gökyüzünde alçakta tek başına duruyor. Ayın ortasında, Güneş’ten sadece bir saat sonra batıyor. Jüpiter Şubat ayının sonunda ayrıldığında, gün batımı sonrası gökyüzü, Satürn’ün gün batımı civarında doğuda yükselmeye başlayacağı Ağustos ayına kadar çıplak gözle gezegenlerden yoksun olacak. (Yine de Nisan ve Mayıs aylarında, ufkun üzerinde kısa bir süreliğine beliren Merkür’ü görebileceğiniz kısa bir dönem var.)
Jüpiter, Şubat ayında gün batımından sonra çıplak gözle görülebilen tek gezegendir. Kredi: NASA/JPL-Caltech
Parlak gezegenlerin olmadığı alacakaranlık gökyüzünü bulmak için dört yıl geriye, 2018 Martına gitmeniz gerekir. Bu yüzden Jüpiter’i gitmeden önce yakalayın. Ve Nisan’da bir sabah gezegeni olmasını bekleyin.
Sabah gökyüzünden bahsetmişken, Venüs gezegeni Şubat ayında, ayın ortasında, yılın en parlak döneminde olacak. ile yükselir Mars sabah saat 4 civarında ve gün doğumuna kadar güneydoğuda düşük seviyede görülüyor. Venüs, dünyasını tamamen kaplayan yüksek yansıtıcı bulutlar nedeniyle güneş sistemimizdeki tüm gezegenlerin en parlakıdır.
Venüs, 26 Şubat’ta Mars ve hilal şeklindeki Ay ile bir üçlü oluşturuyor. Kredi: NASA/JPL-Caltech
Fakat göklerimizdeki parlaklığı, Dünya’dan ne kadar uzak olduğuna ve bulunduğu evreye göre değişir. Venüs’ün Dünya’ya en yakın olduğu zaman değil, neredeyse en yakın olduğu zaman en parlak olduğu ve bize hala büyük, parlak bir hilal evresi gösterdiği ortaya çıktı.
Öyleyse en parlak gezegen olan hilal şeklindeki Venüs’ün tadını çıkarın. Ve 26 Şubat sabahı Venüs’ün Ay ve Mars ile bir üçlü oluşturmasına bakın.
Şubat ayı, gece gökyüzündeki en popüler ve iyi çalışılmış manzaralardan birinin tadını çıkarmak için mükemmel bir zamandır: Orion’daki Büyük Bulutsusu. Orion Bulutsusu, binlerce yıldızın doğduğu devasa bir gaz ve toz bulutudur. Aslında, yaklaşık 1.500 ışıkyılı uzaklıkta, güneş sistemimize en yakın büyük yıldız oluşum bölgesidir. Orion Bulutsusu’nun parlak, merkezi bölgesi, bir avuç aşırı büyük kütleli genç yıldızdan gelen yoğun morötesi ışık tarafından oyulmuş bulutta dev bir boşluktur.
Orion Bulutsusu’nun dürbün ve teleskoplar için kolay bir hedef olduğu Şubat akşamlarında, Orion’u tepenizde bulun. Kredi: NASA/JPL-Caltech
Orion Bulutsusu’nu bulmak Şubat gecelerinde kolaydır, çünkü Orion takımyıldızı akşam 8 veya 9 civarında güneyde yüksekte olacaktır. Bu yıldız dizisinin merkezinde biraz bulanık görünen bir yıldız var. Bulutsu budur. Göreceli olarak karanlık gökyüzü altında çıplak gözle görülebilir ve dürbünle hafif bir pus olarak kolayca görülebilir. Ve bir teleskopla, asla unutamayacağınız bir manzara.
Orion Bulutsusu’nun dürbün ve teleskoplar için kolay bir hedef olduğu Şubat akşamlarında, Orion’u tepenizde bulun. Kredi: NASA/JPL-Caltech
Orion Bulutsusu, bulutsuyu şekillendiren büyük, genç yıldızlardan tomurcuklanan yıldızların evleri olabilecek yoğun gaz sütunlarına kadar yıldız oluşumunun resimli bir kitabıdır. Parlak merkezi bölge, bulutsudaki en büyük dört yıldızın evidir. Yıldızlar, yamuk bir düzende düzenlendikleri için yamuk olarak adlandırılır. Bu yıldızlar tarafından serbest bırakılan ultraviyole ışık, bulutsuda bir boşluk oluşturuyor ve yüzlerce küçük yıldızın büyümesini engelliyor. Yamuk yıldızlarının yakınında yer alan yıldızlar, onları çevreleyen malzeme disklerine sahip olacak kadar genç yıldızlardır. Bu disklere gezegen öncesi diskler veya “proplydler” denir ve bu görüntüde açıkça görülemeyecek kadar küçüktürler. Diskler güneş enerjisi sistemlerinin yapı taşlarıdır.
NASA’nın Hubble Uzay Teleskobu, yeni doğan yıldızların ve gezegen sistemlerinin oluşumunu yakalar. Kredi: NASA/ESA/STScI/AURA/Hubble Miras Ekibi