Seyretme Wayne’in Dünyası 2022 gibi zaman makinesine binmek bu aynı anda ileri ve geri gidiyor. Tek yönlü olarak, 1990’ların başlarının mükemmel bir enstantane fotoğrafı. Müziği, kıyafetleri, referansları, tavrı, hepsi hayal edebileceğiniz gibi 1992. Yine de, diğer yöne bakıldığında, izleyicilerin o zamanlar anlayamadığı şekillerde zamanının ötesinde. Ne olduğunun o kadar farkında ki, bir bütün olarak sinema ve pop kültürü konusunda o kadar bilgili ki, şöyle ki kendinden referanslı filmlerin habercisi gibi geliyor. Çığlık veya Deadpool yıllar sonra ortaya çıkacaktı. Sonra, tüm bunlara ek olarak, her zaman olduğu gibi şimdi de komik bir şekilde komik olmaya devam ediyor.
14 Şubat 1992’de yayınlandı, Wayne’in Dünyası bu ay 30 yaşına giriyor ve Paramount’u kutlamak için yayınladı (ve io9 gönderdi) yepyeni bir sınırlı sayıda Blu-ray çelik kitap. Çelik kitap güzel, ekstra özellikler kıt olsa da, gerçek mücevher takdir ediliyor Wayne’in Dünyası yepyeni bir şekilde. İlk kez piyasaya sürüldüğünde gördüm ve 12 yaşında bir çocuk olarak çok temel düzeyde sevdim. Komik şakalar, güzel kızlar, aptal adamlar, havalı rock müzik, Wayne’in Dünyası. Bu benim Queen ile tanışmamdı ve şaka olarak ürün yerleştirme ve artan komedi aşkımın bir uzantısı, Cumartesi gecesi canlı, ve üzerinde olan aktörler. O zamanlar için bir filmdi ve o zaman geçiş dönemiydi.
Ancak şimdi yönetmen Penelope Spheeris ve ekibinin nasıl yapıldığını görüyorum. Wayne’in Dünyası içine bir pencere 1990’ların kültürü. Filmin açılışını yapın. Film, Wayne ve Garth’ta olduğu gibi açılmıyor. SNL skeçler yapar. 1980’lerin iki ikonik yıldızıyla açılıyor (Brat Pack şöhretinden Rob Lowe ve Herhangi bir şey söyle) Tamamen 90’lara ait ürünlerle dolu reklamlarla dolu TV izlemek: Chia Pet, Clapper ve video oyun salonları. bu 80’ler yıldızlar kelimenin tam anlamıyla 90’larda kanal sörfü yapıyor Wayne Campbell (Mike Myers) ve Garth Algar’ı (Dana Carvey) burada bulurlar.
Wayne ve Garth sanatının tam olarak kaç yaşında olduğunu asla bilemeyiz, ancak 25 civarında olduğunu düşünüyoruz, bu da 1960’ların sonlarında doğdukları anlamına geliyor. O zaman referanslarının 90’lar – onlar 60’lar ve 70’lerve film onlarla dolu: Laverne ve Shirley, Yıldız SavaşlarıLed Zeppelin, Kraliçe, Görev: İmkansız, Alamet, Büyülenmiş, vb. Wayne ve Garth, gençliklerinin pop kültürünü modern dünyaya açılan pencereleri olarak kullanırlar ve bu, filmi bu çağda sağlamlaştırmanın mükemmel bir yolu olur. Asla önce veya sonra, tam olarak görünen ve ses çıkaran karakterler olmayacak bunun gibi, bu belirli şeyler hakkında konuşmak. Şimdi burada ve sonra gitti. Onlar 90’ların genç yetişkinleris. Tüm varlığı tükettikleri popüler kültüre sarılmış bir neslin başlangıcı: video oyunları, internet vb. Bu onların başlangıcı. Wayne ve Garth bizim başlangıç hikayemiz.
Sonuç olarak ne oldu? gibi filmler alırsın Çığlık, eş değiştirenler, Ucuz Roman, Deadpool. Filmleri seven insanlar tarafından yapılan filmler, filmler hakkındadır ve sinema için derin bir ön bilgi birikimi gerektirir. onlardan tam olarak zevk almak için. Heck, bu bile uzayabilir Marvel Sinematik Evreni gibi bir şeyayrıntılı çizgi roman bağlantılarının aynı anda Spider-Man oynayan üç aktör gibi mantıksız takımları haklı çıkardığı ya da üç-20’nin devamı niteliğindeki saatlik film ondan önceki filmler. Seyirci inanılmaz derecede sinema okuryazarı olmadıkça ve 1992’ye kadar çok az karakter Wayne ve Garth kadar sinema okuryazarlığı olmadıkça böyle senaryolar işe yaramaz. Buna, filmin çoklu müzikal aralarını, devam eden ve bazen çılgınca ayrıntılı dördüncü duvarın kırılmasını ve karakterins’ her şeyin açık bir farkındalığı ve Wayne’in Dünyası film olduğunun farkında olan filmler hakkında bir film.
Hangisi söylenemez Wayne’in Dünyası bunlardan herhangi birini icat etti. Film yapımcıları sinemanın başlangıcından beri film yapımcılarını soyuyorlar. Filmlerle ilgili filmler her zaman etrafta olmuştur, dördüncü duvarı kırdığı gibi. (Mel Brooks geliyor aklıma tüm bunlara iyi bir örnek olarak.) Ama yol Wayne’in Dünyası sadece bunları yapmakla kalmadı, aynı zamanda ne zaman onları yaptı, artık sanatçılar olarak büyük ölçüde aynı teknikleri kullanan film yapımcıları ve hayranları nesli önemli hissediyor. Biçimlendirici hissettiriyor. Bu, birçok kez izlediğim bir filmden almayı asla beklemediğim bir şeydi, temelde satır satır alıntı yapabilirim.
Çünkü Myers, Spheeris ve diğer herkesin filmi böyle okumasına imkan yok. Bu sadece, kurumsal Amerika’da sınırları beklenmedik şekillerde zorlamak isteyen birkaç darbenin olduğu komik bir film. Bu yüzden daha koyu mizahtan bazılarını, daha güncel referanslardan bazılarını elde edersiniz (Robert Patrick gibi sonlandırıcı 2 rol), ve komik, belirsiz üçlü son Hatta bir orta kredi ve kredi sonrası sahnesi bile var. Biraz deneysel, alışılmışın dışında ve gerçekten özel bir şeyin işareti.
Şarap gibi, harika şeyler gibi Wayne’in Dünyası sadece yaşlandıkça daha iyi olur. Film, neredeyse her şeyi yapmasına ve yine de tamamen mantıklı olmasına izin veren coşkulu bir özgüvene sahip. Sınırsız farklı bir bakış açısına sahip ve ancak şimdi, 30 yıllık nostalji sayesinde, bu bakış açısının sadece geçmişe ve bugüne ait olmadığını anlıyoruz. O da geleceğe aitti.
Yeni Wayne’in Dünyası Blu-ray artık kullanılabilir.
Rastgele düşünceler
- Rağmen Wayne’in Dünyası bazı klişeler ve nesnelleştirmeler açısından çok 1992, dürüst olmak gerekirse, bu sorunları kendi zamanına göre ne kadar iyi ele aldığına şaşırdım. Örneğin, Çinli kadının filmde yaptığı ikinci şeyin “kung fu dövüşü” olarak tanımlanması ilk başta rahatsız edici görünebilir. Ancak Tia Carrere’nin canlandırdığı Cassandra bunun üzerine çıkıyor. O bir lider. Bir rol modeli. Sadece hayallerinin peşinden giden bağımsız bir kadın. O, Wayne’in sevgisinin nesnesidir ama asla kendisinin bir nesnesi değildir. Başka bir örnek de, erkek karakterlerin başka bir adamın “Seni seviyorum” demesiyle ertelendiği kasten garip birkaç an var. Bunlar “eşcinsel şakalar” mı? Evet. Tarihli ve tuhaf hissediyorlar mı? Evet. Film sonunda garip ve yanlış olduklarını kabul ederek onları kabul ediyor mu? Evet. Otuz yıl, filme kültürel olarak zarar görmedi, ancak diğerlerinden daha iyi.
- Bu güne kadar bile, filmin ana hikayesi tam olarak bana uymuyor, ne kadar sevsem de seviyorum. Esasen, Rob Lowe’un karakteri Benjamin, bunlarla ilgilenemeyecek kadar önemli hissediyor. Onu 80’lerin poster çocuğu olarak düşünmen gerekiyor. açgözlülük. Ancak bu klişe nadiren bastırır. Bu yüzden, yarışmayı kazanmak için kablolu erişim şovuyla görünüşte rastgele iki adamı sömürdüğünü görmek için.yerel bir arcade zinciri sahibinin eylemi sadece hesaplamaz. Nuh’un Oyun Salonu gerçekten bu kadar önemli mi? Onun belli ki büyük bir reklamveren ama sadece Chicago bölgesi. Sadece çok küçük bir zaman hissediyor. Ama yine de, yerel reklamcılık 1992’de kesinlikle daha yaygındı ve her şeyin iki kablolu erişim sunucusunu dahil etmek için nispeten küçük bir zaman olması gerekiyordu. Belki sadece Lowe’un eşleşmeyen görünümü ve performansı. Hangisinden bahsetmişken…
- Tekrar izledikten sonra, Benjamin filmde göründüğü kadar kötü adam değil. Kabul ediyorum, bu 12 yaşındaki benim için yapıldığında belki de 42 yaşındaki ben konuşuyorum. ama Wayne ve Garth kendilerinden yararlanmaya tamamen izin verdiler. Benjamin’in onlara yaptığı her şey (Wayne’in kızını çalmaya çalışmak dışında ve bu bile oldukça barışçıl bir şekilde yapılır) sözleşmelerdedir. Sözleşmeler çifti iyice okumadan imzalar. Daha sonra sette mutlu bir şekilde olup bitenlerden habersiz yürürler. Bunların hepsi, birkaç dakikalık bir araştırma bile onlara her şeye daha iyi bir bakış açısı kazandıracakmış gibi geliyor. Yine, bu elbette mesele. Onlar masum. Ama yaşlılığın, olayları kötü adam tarafından daha net görmemi sağlaması biraz korkutucu.
RSS beslememizin nereye gittiğini merak ediyor musunuz? Yapabilirsiniz yenisini buradan al.