Sahip olduğum ilk telefon Motorola Razr’dı. Razr’ın düğmeleri, bir mobil cihazı süslemek için şimdiye kadarki en iyilerden bazıları. Tuş takımı, parıldayan bir alüminyum levhadan lazerle oyulmuş ve basıldığında, parlak mavi bir parıltıyla tutuşuyor. baktı bilim kurgu geleceği gibi.
Ama basmaktan korktuğum bir düğme vardı. Bir Razr’a sahip olduğum tüm yıllar boyunca, ona bir veya iki kereden fazla dokunduğumu söyleyemem ve asla bilerek: internet düğmesi.
Tuş takımının sol üst tarafında yer alan internet düğmesi mavi bir küre ile süslenmişti ve Razr’ın yerleşik internet tarayıcısını açıyordu. Sorun, elbette, 2007’nin hareketli günlerinde, ilk cep telefonu aldığımda, veri için ödeme yapmamamdı. Bu, düğmeye basmanın korkunç fazlalık ücretleriyle vurulmanın bir reçetesi olduğu anlamına geliyordu.
Şimdi, AT&T, Google’ın ilkel mobil sitesini yanlışlıkla yüklemek için değerli kilobaytlarca veriyi kullanma suçu için gerçekten benden (ve buna bağlı olarak, ailemin paylaşılan cep telefonu planından) yüzlerce dolar tahsil eder miydi? Açıkçası hiçbir fikrim yok. Ancak, kısa mesajlar ve arama dakikaları gibi şeyler, operatör tarafından zaten yoğun bir şekilde düzenlenirken – fazla kullanımlar için yüksek ücretlere yol açar – hiç şansım yoktu.
Ne yazık ki, Razr’ın temel tasarımı, bu niyetlerin genellikle tartışmalı olduğu anlamına geliyordu. internet düğmesi vardı fazla uygun bir şekilde yerleştirilmiş, yeşil “çağrıyı cevapla düğmesinin” hemen yanında ve yön tuşlarının hemen bitişiğinde yer alıyor. Basitçe web tarayıcısına ve yaklaşan ücretlerine geçerek, yanlışlıkla basmak çok kolaydı. İnternet düğmesiyle ilgili anılarım, herhangi bir veriyi tüketmeden önce umutsuz bir çıkış girişiminde bulunan telefonu kapatma veya menü düğmelerinin çılgınca ezilmesinin ardından tesadüfi fırçalar.
Razr’ın internet düğmesi ilham vericiydi. Razr, özellikli telefonun nihai ifadesi olarak görüldüğünde, şimdi hatırlamak zor. Sadece birkaç yıl sonra iPhone ve Android telefonların piyasaya sürülmesiyle, akıllı telefonlar devralmadan önceki dönemin son ve yükselen zirvesiydi. O zaman 2004 yılında piyasaya sürüldü, 500 dolara mal oldu ile iki yıllık sözleşme; Orijinal iPhone’un “giriş seviyesi” modelinin 2007’de piyasaya çıktığında alacağı fiyatla aynı fiyat.
Razr, gelecekten koparılmış lüks bir telefondu. vardı O zamanlar sahip olduğumuz hücresel ve teknolojik altyapı Razr’ın emellerine hazır olmasa bile e-posta ve internet gibi özellikler sunmak.
İnternete bağlı cihazların masa bahisleri olduğu ve bir akıllı telefonda hücresel veriye sahip olmanın verildiği, “akıllı telefon” durumundan kaçınmayı amaçlayan cihazların bile bir tür mobil veri sunduğu 2021’in yüce bakış açısından bakıldığında, neredeyse komik görünüyor. . Ancak Razr’ın 2000’lerin başındaki en parlak döneminde, flip telefonun sunduğu uyuşuk 2G internet en son teknolojiydi – ve ona basmaya cesaret edenlerin veri planlarına büyük bir bedel talep etti.
Motorola, en iyi niyetine rağmen, internet ve e-postanın da Razr’ın asıl çekiciliği olmadığını sonunda anladı. Ve cihazın sonraki sürümleri (V3m gibi), bu düğmeleri tamamen özel bir kamera kısayolu ve net bir düğme lehine atacaktı, bunların hiçbiri kullanmak için herhangi bir paraya mal olmadı.
Ve sonuçta son gülen Motorola olabilir: Şirket 2020’de Razr markasını yeniden canlandırdığında, kullanıcıların 2004’teki flip telefonun orijinal neon renkli arayüzünü taklit etmelerine izin veren bir Paskalya yumurtası ekledi. Ve üzerinde, dokunulduğunda, bugün sahip olduğumuz LTE ve Wi-Fi’nin tüm avantajlarıyla birlikte Google Chrome’u açacak olan bir internet düğmesi vardı.