Van Mossel pasó de ser una pequeña empresa de automóviles en Waalwijk a convertirse en uno de los mayores actores de Europa. Gracias al instinto comercial de Eric Berkhof. ¿Quién es este hombre que se da cuenta muy bien de que haría más felices a muchas personas si bajara el ritmo?
Dit artikel is afkomstig uit het Brabants Dagblad. Elke dag verschijnt een selectie van de beste artikelen uit de kranten en tijdschriften op NU.nl. Daar lees je hier meer over.
Amper negen jaar oud gaat de kleine Eric al regelmatig met zijn vader Drik mee langs garages en showrooms. Pa heeft in Tilburg een groothandel in auto’s en zijn zoon voelt op jonge leeftijd al dat hij ook die richting op wil. Niet eens zozeer vanwege de auto’s, maar vanwege de handel. «Pas sinds een jaar of vijf kan ik auto’s echt waarderen, vanuit mijn hart. Ik ben altijd vooral gek geweest op de business», zei Berkhof vorig jaar in een interview in De Ondernemer.
En daar is hij goed in. Zowel in auto’s (waarmee hij in ijl tempo is doorgestoten naar de vijf grootste bedrijven van Europa) als in paarden en onroerend goed. Voor iemand die zegt dat geld voor hem ‘geen drijfveer is maar slechts een middel’, verdient hij er ook verrekte veel mee. Met een geschat vermogen van 220 miljoen euro hoort Berkhof tot de 250 rijkste mensen van Nederland.
Spanje en Scandinavië volgende doelwitten
Zijn toverformule: in hoog tempo deals sluiten. Een overname bereidt deze controlfreak tot in de puntjes voor, maar van oeverloos onderhandelen houdt hij niet. Aftikken en weer door. Zo slokt hij de laatste jaren in de Benelux de ene na de andere autoverkoper, leasemaatschappij en schadeherstelbedrijf op. Zijn tentakels reiken inmiddels tot in Engeland, Frankrijk en Duitsland. De volgende doelwitten zijn Spanje en Scandinavië. Panden koopt hij om ze direct door te verkopen.
Als je te verliefd wordt op je product, verkoop je het niet meer. Dan ben je geen handelaar, maar een verzamelaar, is zijn overtuiging. Zo redeneert Berkhof ook bij zijn andere passie: paarden. «Ik heb er tweehonderd. Toch zijn er slechts twee waar ik echt gek op ben, de rest verkoop ik.»
Behalve handelen fokt hij samen met zijn vrouw merries, en traint en coacht hij springpaarden op hun eigen Margaretha Hoeve in het West-Brabantse Dinteloord. Zijn vrouw, zijn twee kinderen en zijn broer Kees werken ook in het autobedrijf.
Zijn vader is altijd zijn grote inspirator geweest. In zijn kielzog komt Berkhof als kind ook vaak bij het autobedrijf van Wim van Mossel in Waalwijk. Later, als broekie van 18, gaat hij daar stage lopen. Zo verkoopt hij zijn eerste auto nog voordat hij zijn rijbewijs heeft.
Gezegend met een vlotte babbel en een ongekende werklust gaat het daarna snel. Zes jaar na zijn stage krijgt hij de kans om het dan nog pietepeuterige bedrijf – toen 19 werknemers, nu ruim 6000 en zo’n 350 vestigingen – te kopen. Opvallende uitspraak 32 jaar later op de website thatslease.nl: «Met de kennis van nu had ik het waarschijnlijk nooit gedaan, maar het is wel de beste leerschool van mijn leven gebleken.»
Berkhof houdt niet van halfbakken
Voor paarden heeft hij dan even geen tijd, want perfectionist als hij is trekt Berkhof vier jaar uit om het autobedrijf, dat Wim van Mossel 68 jaar geleden verhuisde van Den Bosch naar Waalwijk, in kaart te brengen. Hij richt zich op zowel de particuliere als de zakelijke markt, ‘want op twee benen sta je veel sterker’. En hij begint een eigen leasebedrijf dat alle merken kan leveren. «Zo ben ik niet afhankelijk van anderen.»
Berkhof houdt niet van halfbakken, alles in zijn leven moet op topniveau. Dat matcht ook wel met zijn voorkeur voor sporters van de buitencategorie: Messi, Max Verstappen, Mohamed Ali, daar kan hij echt van genieten. Al draagt hij het bescheiden RKC Waalwijk en de plaatselijke handbaleredivisionist Tachos als geldschieter ook een warm hart toe.
Als zakenblad Quote hem vraagt naar zijn voornemens voor 2022 antwoordt Berkhof ‘héél hard blijven werken en als tegenwicht in beweging blijven’. «Veel zwemmen. En wandelen, maar dan ook goed, hè. Niet een loopje, maar stévig wandelen.»
Hij is net 60 geworden en wil als het even kan door tot zijn 70ste. Dan zou hij het soms wat rustiger aan moeten doen, mijmerde hij vorig jaar in De Ondernemer. «Daar zou ik echt een hoop mensen om me heen een stuk gelukkiger mee maken. Het zou in ieder geval beter zijn voor mijn gezondheid. Bedrijven leiden op dit niveau is topsport, dat vraagt veel van je lichaam en geest. Ik moet álles geven wat ik in me heb. Om mezelf te beschermen, zou ik dat eigenlijk een tandje minder moeten doen, maar dan word ik zo’n grijze duif. En tja, dat zit gewoon niet in mij.»