Para Suzanne Schulting, 2023 no fue un año fácil porque su cuerpo ya no cooperaba. La estrella del atletismo corto de 26 años vivió durante meses como una «persona normal», pero casi ha vuelto a estar en plena forma. «De vez en cuando pensaba: ¿todo irá bien?».
Uit een jaar vol waardevolle lessen zal Schulting een opmerking van Ireen Wüst misschien wel het langst onthouden. «Over een jaar of tien, als je terugkijkt op je carrière, ben jij trotser op de keuze die je afgelopen zomer hebt gemaakt dan op al je gouden medailles bij elkaar», zei de succesvolste Nederlandse olympiër tijdens een gesprekje in Heerenveen.
«Ik keek Ireen aan en dacht: oké, dat is een prima uitspraak», vertelt Schulting vrijdagmiddag met een glimlach in de perszaal van Thialf. «Ik zal nooit vergeten dat ze dat tegen me gezegd heeft.»
De Friezin praat drie dagen voor het einde van 2023 een half uur lang openhartig over haar zware jaar. Over de maanden waarin ze amper mocht trainen en over haar twijfels. «Maar het is absoluut niet alleen maar ellende geweest», benadrukt ze. «Zo zit ik ook helemaal niet in elkaar. Ik heb veel leuke dingen mogen doen en was meestal gewoon vrolijk.»
«Alleen mocht ik na tien jaar opeens niet meer doen wat ik het allerliefste doe: zes dagen per week schaatsen. Dat ging niet omdat ik geen energie in mijn lichaam had. Dát was niet leuk.»
¿De dónde vino el cansancio de Schulting?
Schulting sabía que la tendencia alcista tenía que detenerse en algún momento. «En los últimos años he pensado a veces: llegará un momento en que las cosas saldrán mal. Entonces casi no habrá otra opción», afirma el tres veces campeón olímpico y diez veces campeón del mundo. Con una sonrisa: «Pero esto fue muy extremo».
Las primeras señales llegaron la temporada pasada. Schulting seguía siendo la patinadora de velocidad en pista corta más exitosa del mundo, pero a menudo se sentía cansada y menos poderosa de lo que estaba acostumbrada. «Pensé que era por el programa de entrenamiento de Niels (el nuevo seleccionador nacional Niels Kerstholt, ed.). No pensé ni por un segundo que podría estar arriba. Porque siempre estaba chocando contra todo».
Eso ya no fue posible en la Copa del Mundo celebrada en marzo en Seúl, la capital de Corea del Sur. Schulting estuvo a punto de ganar el oro en los 1.500 metros, pero después del torneo dijo que el tanque estaba vacío.
Una prueba de bicicleta en mayo demostró que la situación era más grave que la simple fatiga tras una temporada difícil. Schulting se encontraba en las primeras etapas de sobreentrenamiento, lo que significaba que su cuerpo no se recuperaba adecuadamente del esfuerzo. Además, también había sido infectada con el citomegalovirus (CMV), que pertenece a la misma familia que el virus que causa la mononucleosis.
Schulting tuvo que seguir un estricto proceso de recuperación
La noticia supuso un gran revés para Schulting. «Fui bastante ingenuo. Debería haber sabido que no obtendría buenos resultados en esa prueba, pero el golpe fue duro. Había vuelto a empezar a andar en bicicleta y suponía que podría unirme a los entrenamientos de la selección nacional. Pero ahora me dijeron: ‘Suus, eso no va a suceder. Realmente tienes que esperar mucho más’. Eso fue muy frustrante».
También era inevitable. Schulting había exigido demasiado de su cuerpo durante años. «Un ejemplo: siempre me gustó andar en bicicleta con los chicos. Pero a menudo esto significaba que siempre iba demasiado pesado en bicicleta. Y en un momento determinado el cubo se desborda».
La única solución era un proceso de recuperación, supervisado de cerca por el preparador físico Richard Louman y el científico deportivo Berber Bergsma. Determinaron que Schulting primero debía descansar mucho.
«Entrenar poco y sólo a baja intensidad», afirma Schulting. «Eso significó que de repente tuve que aprender a ser una ‘persona normal’, con una vida normal. ¿Cómo haces eso si no has sabido nada más desde tu juventud aparte de que el patinaje es fundamental?»
Acostumbrarse a las cosas empezó en vacaciones. Normalmente, Schulting siempre comprueba primero dónde está el gimnasio más cercano y cuáles son las mejores rutas ciclistas. «No tenías que hacer eso ahora. Eso fue extraño y me entristeció un poco». error. No fue el verano más fácil».
Schulting vertrouwt op Kerstholt
Suzanne Schulting moest vorig seizoen duidelijk wennen aan de schema’s van de nieuwe bondscoach Niels Kerstholt, nadat ze daarvoor alleen met Jeroen Otter had gewerkt. Inmiddels is haar band met Kerstholt een stuk beter.
«Ik merk dat ik steeds meer vertrouwen in hem begin te krijgen. Ik wil heel graag met Niels richting de Spelen van 2026. En daar samen goud halen. En niet op één afstand, maar op meerdere afstanden.»
¿Cuándo hará Schulting su regreso?
Muy de vez en cuando, Schulting dudaba de que alguna vez regresaría a su antiguo nivel. «Pero eso no estaba constantemente en mi cabeza. La cuestión es que tenía que tener mucha paciencia. Y si hay algo que no tengo, es paciencia».
Esas dudas ya se han acabado. Hace un mes, una nueva prueba en bicicleta mostró que Schulting está al 90 por ciento de sus capacidades. Como resultado, vuelve a tener un programa de entrenamiento casi completo. “Creo que mi novio Sam está muy contento con cómo me siento ahora”, dice riendo. «Porque soy una Suzanne más feliz y feliz que hace unos meses».
Sin embargo, Schulting no quiere apresurarse ni forzar nada. Es por eso que se saltará el Campeonato Europeo en Gdansk, Polonia (del 12 al 14 de enero) y aspira a regresar a la Copa del Mundo en Dresde (del 9 al 11 de febrero). El gran objetivo es el Campeonato Mundial de Rotterdam (del 15 al 17 de marzo).
Schulting no sabe si podrá volver a competir por los títulos esta temporada. Pero sí sabe que todavía considera que ser un atleta de alto nivel es lo mejor, aunque a veces hay valles profundos. «Si algún día dejo de hacerlo, todavía me quedan muchos años para ser una persona normal», dice con una sonrisa. «Ahora disfruto mucho de la vida deportiva de alto nivel. Creo que esto es lo mejor que existe».
Kan Schulting beter dan ooit worden?
Suzanne Schulting heeft er alle vertrouwen in dat ze weer de beste shorttrackster ter wereld kan worden. «Ergens ben ik ervan overtuigd dat ik nog beter kan worden. Waarom? Dat is een gevoel. En ik denk dat ik als mens completer ben geworden. Ik kan beter relativeren.»