A veces el fútbol es un tema secundario. La semana pasada, el entrenador de Deltasport, Arslan Can, brindó a un grupo de jóvenes turcos víctimas del terremoto una semana de ensueño. Con voz quebrada, explica lo que puede hacer por un niño un paseo en el autobús del Feyenoord y observar monos en Blijdorp. «Para eso lo hicimos».
Dit artikel is afkomstig uit het AD Rotterdams Dagblad. Elke dag verschijnt een selectie van de beste artikelen uit de kranten en tijdschriften op NU.nl. Daar lees je hier meer over.
4-3-3 of 5-3-2. Winnen of verliezen. Maar voetbal een zaak van leven of dood? Nee, het spelletje zal voor Arslan Can altijd een belangrijke bijzaak zijn. Eerder dit jaar zat hij verslagen voor de televisie en zag hij het leed na de beelden van de allesverwoestende aardbevingen in Turkije en Syrië.
Can moest en zou wat doen. Dat zit nu eenmaal in zijn aard. Mensen helpen, of hij dat nu langs de lijn als trainer doet, als pedagogisch medewerker op het Gemini college in Ridderkerk of in het dagelijks leven.
Via zijn school zette hij samen met collega’s een prachtige actie op touw. Hij haalde negen Turkse kinderen en vijf begeleiders naar Nederland en gaf hen een week om nooit te vergeten.
«We hebben een samenwerkingsverband met scholen door heel Europa. Met de school in Turkije hebben we een tijdje niks gedaan. Na de aardbeving dachten we: kunnen we niet iets betekenen voor kinderen daar? Ik heb broodjes köfte verkocht en de leerlingen hebben lege flessen ingezameld.»
Uiteindelijk haalden Can en zijn school ruim 12.000 euro op. Een deel van dat geld is gebruikt om negen kinderen naar Nederland te halen.
«Die kinderen hadden overigens allemaal hun ouders nog en het zijn ook niet de armste kinderen van het land. Maar het ging ons om de psychologie van die kinderen. We wilden ze een week in de watten leggen nadat ze in hun eigen land zoveel leed hadden meegemaakt», vertelt Can. «Even die aardbeving vergeten.»
Efteling en Blijdorp
De kinderen kregen een rondleiding in het Feyenoord Stadion, gingen naar Jump XL, bezochten de hoofdstad en maakten er een rondvaart over de grachten, gingen naar een klimpark, beleefden een andere wereld in de Efteling, maakten een ritje in de spelersbus van Feyenoord en keken aapjes in Blijdorp. En ook Cans Deltasport zette zich in voor de Turkse kinderen, namelijk met een barbecue-avond.
«Toen de kinderen teruggingen, zag ik de tranen in hun ogen staan. Dan denk ik: daar hebben we het voor gedaan.»
Can vertelt het met overslaande stem. Hij denkt al aan een volgende actie, voor de slachtoffers van de aardbeving in Marokko. En de situatie in de Gazastrook laat hem ook niet koud. «Wij hebben geluk dat we in Nederland wonen. Ik wil dat mensen beseffen dat het leven zomaar voorbij kan zijn.»
En die boodschap geeft Can ook mee in de kleedkamer bij Deltasport. «Dan zijn er jongens die op elkaar beginnen te zeiken. Ik heb ze gezegd dat de mensen in Turkije bijvoorbeeld ook alleen maar op elkaar aan het zeiken zijn. Ze geven elkaar en elkaars geloof de schuld voor die aardbeving. Laat die mensen ermee stoppen en naar oplossingen zoeken. Zoals wij dat als team ook moeten doen. Hoe ga je drie punten halen? Niet door met elkaar te bekvechten.»
Heybel
Can dirige Deltasport desde el verano pasado. ¿Qué encontró cuando asumió el cargo? Un desastre. Ton Pattinama acababa de salir con gran alboroto y casi todos los jugadores de la selección huyeron hacia la salida. «Pero estoy con un equipo completo en cada entrenamiento. Tenemos que tomar decisiones los sábados y, aunque hay gente lesionada, incluso tengo que dejar gente en casa. Tenemos muchos jugadores nuevos, incluido un chico que nunca ha estado en Antes había estado en un club de fútbol. Esa es nuestra situación, pero realmente disfruto trabajando con esto».
El sábado perdió 5-1 ante el FC Zoetermeer. «Las expectativas de la gente son muy altas después de todos estos descensos. Ganamos contra DHL y los aficionados inmediatamente pensaron que íbamos a ganarlo todo esta temporada. Pero, por supuesto, las cosas no funcionan así».