Amerika Birleşik Devletleri’nin eski bir başkanının görevden ayrıldıktan sonra çözmesi gereken büyük sorunları vardır. Jimmy Carter konut üzerinde çalıştı. Bill Clinton, zamanının çoğunu HIV ve AIDS ile savaşmak için çalışarak geçirdi. Altı yıldır görevde olmayan Barack Obama, başkanlık sonrası dönemde oldukça sessiz bir dönem geçirdi. Ancak son haftalarda danışmanların söylediği bir soruna dikkat çekmeye başladı. onun için giderek daha önemli: dezenformasyon ve parçalanmış bilgi ekosistemimizle ilgili daha geniş sorunlar.
Başkan Donald Trump’ın görevden alınmasından sonraki aylarda, zaman zaman teknoloji ve siyasi basında her şeyi tüketen dezenformasyona odaklanmak gibi hissettiren şeyler arka planda kaybolmaya başladı. Bu değişim anlaşılabilir: Trump, dünyanın en önde gelen dezenformasyon yayıcısıydı ve Oval Ofis’e ve Twitter hesabına erişimini kaybettiğinde, medyanın aksi halde tüm günü koşarak geçireceğine dair düzinelerce yanlış iddia ortadan kayboldu. başlıklar.
Aynı zamanda, Trumpizm – özellikle seçimin Joe Biden için düzenlendiği şeklindeki yanlış iddiası – Amerikan yaşamında çirkin ve güçlü bir akım olarak kaldı. Biden’ın göreve başlamasından bir yıldan fazla bir süre sonra, Cumhuriyetçi politikacılar Büyük Yalan’ı tekrarlamaya devam ediyor ve bunu oy haklarını elinden almak için bir bahane olarak başarıyla kullanıyor. Ara sıra, bu tür dezenformasyon Amerikan basınının ana akımına bile sızıyor – bu hafta Michigan’daki bir gazetenin “Cumhuriyetçi Dışişleri Bakanı seçmen sahtekarlığıyla mücadele etmeyi planlıyor” normalleştirme Aksi halde seçimlerin çalınabileceği fikri.
Bir yandan, bilgi ortamımızın çürümesi açıkça görülüyor: tarihsel olarak tanıttıkları bilgilerin kalitesine neredeyse kayıtsız kalan teknoloji platformları; ülke genelinde, özellikle yerel ve bölgesel yayınlarda olmak üzere gazetecilik işlerinde bir düşüş; ve Amerikan demokrasisinin meşruiyetinden giderek daha fazla şüphe duyan kutuplaşmış bir yurttaşlık.
Öte yandan, dün yazdığım gibi, Sorunlarımızın temelinde bilgi kalitesinin tek başına olduğu fikri üzerinde aşırıya kaçmak kolay olabilir.. Matt Yglesias’ın yaptığı gibi, bunu ifade etmenin başka bir yolu Yavaş Sıkıcı bu hafta, dezenformasyon bazı oldukça seksi olmayan siyasi sorunları örtbas etmeye çalışan Demokratlar tarafından çok kolay bir günah keçisi olarak kullanılıyor. Yglesias buna “kendini aklayan bir başa çıkma” diyor ve bunun bir seçim çıkmazı olduğundan endişe ediyor:
Daha az eğitimli insanlar daha az bilgili ve daha az medya okuryazarı ve bu ideal değil. Ancak Demokratlar, korelasyonu doğru yönde okumalı ve değerlerine hitap etmeye çalışmalı, ulaşılamayacak kadar yanlış bilgilendirilmiş olarak yazmamalı.
Son iki hafta içinde, Obama’nın dezenformasyonun ele alınmasının aciliyeti için davasını açtığını görmek için iki şansım oldu. ilk oldu tarafından düzenlenen bir konferansta Jeffrey Goldberg ile ocak başı sohbeti Atlantik Okyanusu Şikago’da. Bu konuşmada Obama, Amerikan kurumlarının hava dalgalarını yalanlarla dolduranlara karşı ne kadar savunmasız olduğuna şaşırdığını söyledi. Ve bu yalanların demokrasiye varoluşsal bir tehdit oluşturduğundan endişe ediyor.
Goldberg’e “Bizim için inşa edilen gerçeklikten çıkmamız çok zor” dedi. “Ve bu konunun menfaatlerinin bu kadar önemli olmasının bir nedeni de budur, çünkü aslında, gerçeklere izin veren bir temel üzerinde anlaşmaya varamazsak, fikir yarışmasını nasıl kazandığımızı görmek benim için zor. işe yarayacak fikir pazarı.”
Perşembe günü, bu argümanın daha rafine versiyonunu duydum. Obama, Palo Alto’daki Stanford Üniversitesi’ni ziyaret etti ve bir saatlik bir açılış konuşması yaptı “Dijital Alemde Demokrasinin Zorlukları” başlıklı bir konferansta.
Tipik olarak, bir politikacı bu alana girdiğinde, neredeyse her zaman takip eden derin düşünceler ve yarı pişmiş çözümler için kendimi hazırlarım. Ancak Obama açıkça okudu – bugünkü konuşması, demokrasimizi onarmak için yalnızca dezenformasyonu ortadan kaldırmaya odaklanan bir yaklaşımın sınırlarına sahip çıkarken, çevrimiçi sorunlarımızın kapsamı ve önemi konusunda mükemmel bir hakimiyeti gösterdi.
Özellikle, hem Demokratlar hem de Cumhuriyetçiler arasında gözden düşmüş gibi görünen özgür ve açık bir internetin gücü ve potansiyelinden bahsederek eleştirisinden önce geldi. Ve sosyal platformların kendi yükselişini güçlendirmeye yardımcı olduğunu kabul etti.
“MySpace, Meetup ve Facebook gibi genç gönüllülerden oluşan bir ordunun örgütlenmesine, para toplamasına ve mesajımızı yaymasına izin veren web siteleri olmasaydı – ve burada kendimle çıkıyorum – asla başkan seçilemezdim. ”dedi. “Ve o zamandan beri, aktivistlerin sosyal platformları muhalefeti kaydetmek, adaletsizliğe ışık tutmak ve iklim değişikliği ve ırksal adalet gibi konularda insanları harekete geçirmek için nasıl kullandıklarına hepimiz tanık olduk.”
Sorunun, “yeni bilgi ekosistemimizin insanlığın en kötü dürtülerinden bazılarını turbo şarj etmesi” olduğunu söyledi. Bazıları kasıtlı, dedi, bazıları değil. Ancak nihayetinde toplum düzeyinde bir yanıt gerektirir. Aksi takdirde, Amerika’nın bir gün, bir otokratın iktidara geldiği, bilgi akışını engellediği ve yavaş yavaş demokrasimizi geri aldığı günümüz Rusya’sına daha çok benzemeye mahkum olabileceğini söyledi.
Obama, sosyal bölünmelerin Facebook ve Twitter’dan önce geldiğini kabul etti. Ve konuşmayı düzenleme çabaları, güçlü desteğini teyit ettiği Birinci Değişikliğe genellikle ters düşecektir.
Ancak Obama, tüm COVID-19 pandemisindeki belki de en acımasız istatistiğe atıfta bulunarak bir şeyler yapılması gerektiğini söyledi: yaklaşık 5 Amerikalıdan 1’i, aşının kendilerine zarar vereceği yanlış inancıyla aşılanmayı reddediyor. İnsanlar yanlış bilgi yüzünden ölüyor” dedi.
Bunun kısmen, platformların skandal ve öfkeyi teşvik etmek için tasarlanma biçiminden kaynaklandığını söyledi. Bunun nedeni kısmen, en uzağa ve en hızlı seyahat eden bilginin kalitesine çok az dikkat etmeleridir. Ve kısmen bunun nedeni, yasa koyucuların anlamlı düzenlemeler uygulamamış olmalarıdır.
Peki ne yapmalı? Bu sulara girmeyi göze alan çoğu insan gibi, Obama’nın en çok sorun yaşadığı yer burası. Fikirleri kötü olduğu için değil – Kongre’nin önerdiğini duyduklarımın çoğundan daha iyi – ama çok sınırlı oldukları için. Başkanın en pratik önerilerinin hepsinin uygulandığını hayal etmek ve hala küresel bir otokrasiye kaymayı nasıl tersine çevirebileceklerini merak etmek mümkün.
Yine de birkaç değerli öneride bulunuyor. Platformlar, algoritmik öneri sistemlerini daha ayrıntılı olarak tanımlamalıdır, böylece kimin en çok fayda sağladığını (ve kimin yapmadığını) anlayabiliriz. (“Bir et paketleme şirketinin sosisli sandviçlerimizi taze ve temiz tutmak için özel bir tekniği varsa, bu tekniğin ne olduğunu dünyaya açıklamak zorunda değiller” dedi. Ancak et müfettişine söylemeleri gerekiyor. ”)
Viral gönderilerin yayılmasını yavaşlatan “devre kesiciler” eklemeleri gerektiğini ve teyitçilere bunları gözden geçirme şansı vermeleri gerektiğini savundu. Daha anlamlı araştırmaları mümkün kılmak için akademisyenlere sistemlerine erişim sunmalıdırlar. Kâr amacı gütmeyen haber odalarını finanse etmeliler.
Ve Obama, teknoloji platformlarını düzenlememiz gerektiğini söylüyor. En azından, teknoloji şirketlerini çoğu durumda kullanıcılarının çevrimiçi yayınladıkları için yasal sorumluluktan muaf tutan yasa olan Bölüm 230’un reformunu düşünmekten kısaca bahsetti. (Keşke daha fazla şey söyleseydi, özellikle bu tür reformların Birinci Değişiklik incelemesinden nasıl geçeceği hakkında.)
Obama ayrıca platform çalışanlarını bu gibi değişiklikleri savunmaya ve yapılmazsa istifa etmeye çağırdı.
“Bu şirketlerin sadece para kazanmak ve partizanlığı artırmak dışında bir kuzey yıldızına ihtiyacı var” dedi. “Yaratmaya yardım ettikleri bir sorunu çözmek için ama aynı zamanda daha büyük bir şeyi temsil ediyorlar. Bu şirketlerin çalışanlarına göre… işleri doğru yöne taşıma gücüne sahipsiniz. Değişimi savunabilirsiniz. Bu yeniden tasarımın bir parçası olabilirsiniz – ya da ayaklarınızla oy verebilir ve doğru şeyi yapmaya çalışan şirketler için çalışabilirsiniz.”
Bir dizi sorun olarak, dezenformasyonun bazı gaddar seçim gerçekliklerinin akış aşağısında olduğundan endişelenmeye devam ediyorum. Eğer Cumhuriyetçiler ikna veya uzlaşma yoluyla seçmenlerin çoğunluğunu kazanmak zorunda değillerse ve oy haklarını kısıtlayarak basitçe kaba kuvvetle göreve gelebiliyorlarsa, Steve Bannon ve benzerleri neden bunu kolaylaştıran yanlış iddiaları yumuşatsınlar? Platformlar ve medya şirketleri, adil seçimlerin meşruiyetini tanımayan bir partiye nasıl etkili bir şekilde yanıt verebilir?
Güç hesaplanamaz olduğunda, güç kötüye kullanılır. Bunu platform düzeyinde nasıl çözdüğünü bilmiyorum.
Ancak platformlar şüphesiz bilgi ekosistemimizi geliştirmede dramatik bir rol oynayabilir. Bunu, kâr amacı gütmeyen veya kamu medyasına büyük miktarda fon sağlayarak yapabilirler. Haberleri gösterdikleri her yerde yüksek kaliteli bilgi kaynaklarını tanıtmak ve aşırı partizan satış noktalarını düşürmek için COVID yanıtlarının şablonunu kullanabilirler. Gerçeğe yetişmek için bir şans vermek için viral gönderilerin hızını yavaşlatabilirler.
“Trend konularını” sonlandırabilirler. Siyasi partileri kesen olumlu etkileşimleri ve topluluk oluşturmayı teşvik edebilirler. Burada ve dünyada bilgi operasyonları yürüten devlet düzeyindeki aktörler hakkında verileri yaymak için kamu-özel sektör ortaklıkları kurabilirler.
Veya daha kısa vadeli hedeflere odaklanmak için bu tehditleri büyük ölçüde görmezden gelebilirler: ürün yol haritasındaki bir sonraki kilometre taşı, bir sonraki üç aylık kazanç seti.
Yine de yaparlarsa, otokrasi tamamlandıktan sonra Rusya’daki internet platformlarının kaderini hatırlamaları iyi olur: Bir elektrik kesintisinde yanıp sönen ışıklar gibi birer birer ortadan kaybolmak.
Obama, “Her şeyi bir anda düzeltmeyeceğiz” dedi. “Demokrasi böyle işler. … Birliğimizi mükemmelleştirmeye devam ediyoruz.”
Tabii ki, bir konuşma yapmak bir şey ve bu fikirleri görmek başka bir şey. Hem platformlar hem de Kongre yıllardır büyük değişikliklere karşı dirençli durumda ve Obama’nın hâlâ başkan olsa bile hangi kolları kullanmak zorunda kalacağı belli değil.
Yine de, ara seçimlere girerken, iktidarı ele geçirmeyi haklı çıkarmak için yalanların ve aldatmacaların amaçlı kullanımı yeni bir bakışı hak ediyor. Obama, riskleri açıkça anlıyor. İnanabileceğimiz bir değişim anı varsa, o an şimdidir.