Elden Ring Dark Souls serisi ve Bloodborne gibi çok sevilen oyunların ardından geliştirici From Software tarafından hazırlanan, cezalandırıcı, gizemli oyunların hikayeli geleneğindeki en son oyun. Uzun zamandır bu oyunları sevmek istiyordum. Yayınları takip ettim, hassas hız koşularını izledim ve karmaşık düzey tasarımları hakkında incelemeler okudum. Ama bir şey tıklamadı.
Denemediğim için değil, kasvetli estetik, sıkıcı bir şekilde elitist topluluk (popüler bir video oyunu serisinden zevk almak bir kişilik değildir!) ve nispeten raylı oyun deneyiminin bir kombinasyonu beni erteledi. Elden Ring’in farklı olacağını, gezici keşif ve baştan çıkarıcı ezoterikliğin eşsiz karışımının sonunda dikkatimi çekeceğini umdum.
Şimdiye kadar teslim edildi ve sonra bazıları.
Not: Oyunun ilk iki veya üç bölgesi için olası küçük spoiler vardır.
Elden Ring birkaç hafta önce piyasaya çıktığından beri, yavaş yavaş inişli çıkışlı tepeleri ve ürkütücü bataklıkları arasında yolumu seçiyorum ve hikayeyi oraya buraya dürtmeye başladım. İlk birkaç saatten sonra oyuna bağlı kalacağıma ikna olmadığım için, hangi dersi seçeceğim konusunda saatlerce ıstırap çekmek yerine, karakter yaratıcısına alışılmadık bir şekilde çarptım, itirafçıya, bir tür gaddar rahibeye yerleştim. pyromancy için bir tutku.
Kırk artı saat sonra, dönüşümlü olarak, Elden Ring’in belirsiz sırlarını bozma ve oyunun uzun, yavaş yolculuğunun tadını çıkarma konusundaki dengesiz dürtüme direniyorum. Bu bir patlama.
Oynamanın birçok yolu
Uzun zamandır JRPG ve MMO oyuncusu olarak en sevdiğim oyunların büyük, renkli ortamları var. Hayat olduğu gibi yeterince kasvetli ve genellikle kasvetli, renksiz dünyalarda çok fazla zaman harcamakta tereddüt ediyorum. Elden Ring, From’ın diğer oyunlarının görsel stiliyle sürekliliği bozmaz, ancak dünya, baskıcı olmaktan çok güzel, geniş ve büyüktür (dev karıncalara rağmen, o karıncaları siktir et).
Oyun küflü ortaçağ zindanları ve sıkışık mayınlarla dolu, ancak herhangi bir zamanda dünyaya geri dönebilir ve güneşin batışını izleyebilirsiniz. Uçsuz bucaksız, genellikle hatırlatıcı açık dünya ile oyunun gergin, iç kısımları arasındaki yan yana, ikincisini, oyunlarda çok fazla zaman harcadığımda biraz seğirmeye meyilli olan benim gibi biri için sindirilebilir kılıyor. İçeride çift – bu iyi değil!
Elden Ring’i oynamayı düşündüyseniz ancak tereddütlüyseniz veya oyunun zor olmasıyla ün sizi vazgeçiriyorsa, bu zorluğu azaltmanın birçok yolu olduğunu bilin. Birincisi, küçük düşmanları öldürerek ve bir sonraki ejderha elli canavarı biraz daha yönetilebilir hale getirmek için yeterince aşırı seviye atlayarak kolayca uzaklaşabilirsiniz.
Duvara çarpıyorsan, etrafında salladığın devasa, paslı yıkım aletini yakınına savurmak yerine, menzilden sihirli ışınlar savurarak oyun tarzını da değiştirebilirsin. Ayrıca gizli, okçuluk, çeviklik odaklı yapılar, statü etkileri ve inanç yaratan silahlar da var – ejderha efsunları, iyileştirme büyüleri ve pek çok harika fayda seçeneği gibi şeyleri açan geleneksel büyüye bir tür paralel yol. Her şey başarısız olursa, eski okula gidebilir ve büyük bir kıçlı kılıç ve kalkan alıp bu işi yapabilirsiniz.
Başlangıçtaki mükemmel yapımdan daha azına (dex/inanç/hatalar) rağmen, bir oyun stili bulmak çok eğlenceli, bu süreçte birçok kez ezilecek, boynuzlanacak ve ölümüne büyü yapılacak olsanız bile. Dövüş sistemi o kadar derin ve çeşitli ki, herhangi bir şeyde iyi olmak yerine yeni silahlarla denemeye devam ediyorum. Bu süreç başlı başına bir oyundur.
Resim Kredisi: Bandai Namco/Yazılımdan
Oyuna tek elli bir kılıç, inanca dayalı sihir ve pasaklı, alışkanlık görünümlü bir zırh seti ile başladım. Saatler sonra, kendimi çoğunlukla X-Men’s Wolverine’in dini açıdan ateşli bir versiyonu gibi oynarken buluyorum, korkunç pençeler parlıyor. Yolun bir noktasında, herhangi bir bağlamda herkese tavsiye ettiğim bir katana ve etrafımdaki düşmanları buz kristalleriyle dondurmama izin veren soğuk bir balta aldım. Ve bu sadece yüzeyi çiziyor.
Monster Hunter gibi, son birkaç yıldır gerçekten düştüğüm bir seri, bu silahlardan herhangi biri arasında geçiş yapmak oyunun hissini tamamen değiştiriyor. Bu çok komik! Elden Ring aslında bir arada çok, çok oyun ve bu, ilk From Software oyununa dalmakta tereddüt eden herkes için bir nimet. Bu oyun için geliştiricinin sıkı bir hayranı olmanıza gerek yok ve özellikle denemeye istekliyseniz, sizin için tıklaması gereken rezil dövüşü.
Şahsen, oyun oynamak için yeterli zamanım yok. git gud. Tercih ederim git gud yeterince — hayat kısa ve bir sürü başka ilgi alanım var! Ne mutlu ki, Elden Ring benim gibi vasıfsız oyunculara, yeterince umursamadığımızda kolay modu açmak için tam bir araç seti sunuyor. Bu, uyuklayan bir ejderhayı soğukkanlılıkla öldürmek gibi belirsiz seviye atlama kısayollarından (Teşekkürler, YouTube! Üzgünüm, ejderha!), sizi kurtarmak için AI destekli hayalet dostları çağırmaya veya bir şeyleri yüzüne vurmak yerine menzilli sihirli saldırılara güvenmeye kadar her şeyi içerir.
Her şey başarısız olduğunda, başka bir insan oyuncu çağırabilir ve sadece size özgüven konusunda sert bir ders vermek için oyununuza girmediklerini umabilirsiniz. Tabii ki, ne kadar faydalı zorluk tüyosu açarsanız açın, bu hala zor bir oyundur ve onu oynamak, pek çok sıradan oyuncunun üstlenemeyeceği bir zaman taahhüdü olacaktır. Bu iyi!
Kredi: Bandai Namco/Yazılımdan
Çok açık bir dünya
Henüz oynamadıysanız, Elden Ring bir sonraki Skyrim’in tüm özelliklerine sahip Çok Büyük Bir Oyun, insanların on yıl boyunca tekrar dalmaya devam ettiği destansı ve yeterince ayrıntılı bir deneyim. Elden Ring ayrıca umduğunuz kadar açık bir oyundur, ancak onu özel yapan şey tek başına bu değildir. Bir zamanlar bir yenilik olan açık dünya oyunları bu noktada kurumsal bir formül haline geldi ve Ubisoft gibi şirketlerin birbiri ardına devasa, çerez kesici oyunlar üretmesine izin verdi. Uzun zamandır Assassin’s Creed oyuncusu olarak, bu oyunlar benim için eşofman gibidir – akılsız, asla özellikle zorlayıcı değil, eğlenceli, rahat dövüş ve ilginç olacak kadar keşif. Elden Ring çok farklı bir deneyim ve her iki oyun türünün de yeri var.
Yasaya göre, açık dünya oyunlarıyla ilgili herhangi bir konuşma, geniş, düşünceli bir şekilde tasarlanmış dünyalar için çıtayı yükselten 2017’nin Zelda mega hiti Breath of the Wild’a en az bir paragraf ayırmalıdır. Ve yasalara göre, herhangi bir oyuncu Hyrule’u keşfetmek ve her dakikasını sevmek için 100 saatten fazla harcamalıdır – benim görevim gereği yaptığım gibi. İnanılmaz olsa da, Breath of the Wild’ın siren şarkısı, haritanın uzak köşelerine seyahat ettiğimde ve her yükselen zirvenin tepesinde heyecan verici sırlar olmadığını anladığımda biraz duraksadı (genellikle sadece başka bir korok tohumu).
Resim Kredisi: Bandai Namco/Yazılımdan
Bu oyun ne kadar büyük, etkileşimli ve keyifli olursa olsun, Elden Ring’in perili manzarasını keşfetmek tamamen farklı bir seviyede. Yazılımdan, keşifleri cömertçe ödüllendirir, çok çeşitli garip etkileşimler, gizli hazineler, gizli bölgeler, güçlendirmeler ve tamamen isteğe bağlı patron dövüşleri sunarak, ötesine geçmeye yetecek kadar cesur kaşif için. Software’in insan dokunuşu burada tam olarak sergileniyor ve serpiştirilen her küçük sır, bir la Ubisoft gibi bir tişört topundan bir haritaya yol noktalarını patlatmak yerine, tam olarak o anın nasıl ortaya çıkacağını tasarlayan bir insan gibi geliyor.
Kırk saatten fazla bir süre sonra Elden Ring gerçek kapsamını ortaya çıkarmaya yeni başlıyor. Harita dışa doğru genişliyor, ancak araştırmak istediğim tuhaf küçük gizemleri ve gizlice girmek istediğim alanları hatırlayıp duruyorum, bu yüzden ileri gittiğim kadar geri gidiyorum. Oyun çok açık olduğundan ve tasarruf noktaları çok cömert olduğundan, Elden Ring’de saatlerinizi, daha önce imkansız olan patronları temizlemek veya haritanın en uzak noktalarındaki sırları araştırmak olsun, istediğiniz her şeyi yapmaya kolayca adayabilirsiniz.
Ya da hayaletimsi atımı düzlüklerde gezdirebilir ve güneşin ufkun altından kaymasını, bulutların çok güzel, uğursuz bir şerbet gibi belirmesini izleyebilirim. Okul otobüsü büyüklüğünde ateşli bir kılıç kullanan mekanize bir dev tarafından çiğnenebilirim, ama sorun değil. Geri dönüp hepsini tekrar yapabilirim – ya da başka bir şey yapabilirim.