Günümüzde süper kahraman filmleri diğer Hollywood gişe rekorları kıran filmlerin çoğundan daha yaygındır. 1999’da durum böyle değildi. O zamanlar sadece çizgi roman filmleri az ve çok nadirdi, aynı zamanda iyi olanları daha da nadir ve bulmak daha zordu. O günden bugüne elbette çok şey değişti. Süper kahramanların yönlendirdiği sinematik evrenlerin tamamı doğdu, Hollywood’u ele geçirdi ve – Warner Bros.’un durumunda.’ DC Genişletilmiş Evren — meraya bile konuldu. Ancak değişmeyen şey şu ki Demir devHollywood’un şimdiye kadar ürettiği en iyi süper kahraman filmlerinden biri statüsünde.
Brad Bird’ün yönettiği ve ortak yazdığı, Demir dev İlk olarak Ağustos 1999’da gösterime girdiğinde anında ve yaygın övgü aldı, ancak bir gişe bombasıydı. Neyse ki zayıf finansal performansı, birçok çizgi roman hayranının kalbinde yavaş yavaş özel bir yer kazanmasını engellemedi. Film, gösterime girmesinden bu yana geçen yıllarda sıklıkla son 30 yılın en iyi Amerikan animasyon filmlerinden biri olarak anıldı ve birçok hayranı için rahatlatıcı yiyecek benzeri bir tercih haline geldi.
Bu, en azından kısmen, yalnızca ne kadar iyi olduğundan değil, Demir dev Soğuk Savaş dönemi çizgi roman olay örgüsünü anlatıyor ama aynı zamanda süper kahraman hikayelerinin kalıcı, çocuksu çekiciliğini ne kadar güzel tasvir ediyor ve araştırıyor. Süpermen ve Örümcek Adam gibi figürlerin kolektif kamusal bilincimizde neden bu kadar uzun süredir yer aldığını tam olarak anlayan bir film. Ne yazık ki çizgi roman filmlerinin popülaritesi o zamandan bu yana arttı. Demir dev25 yıl önce gösterime girdiğinde süper kahraman türü genel olarak filmin en iyi ve en saf fikrini unutmuş gibi görünüyor.
Amaç kötü adamları yumruklamak değil
Süper kahraman filmlerinin hepsi bu günlerde aynı şekilde bitiyor; yani kahramanları, her zaman birden fazla bloğu veya tüm şehri tamamen yerle bir eden devasa yıkıcı çatışmalarda kötü adamlarıyla savaşıyor. Sonunda kahramanlar kazanır ve onların yol boyunca yol almasına yardımcı oldukları yıkımın pek de umrunda olmaz. Dünya her zaman kurtarılmış olabilir, ancak görünen o ki neredeyse her Marvel ve DC filmi artık alaycı, distopik türden bir maliyet-fayda analiziyle meşgul. Ekranda gerçekten hiçbir sivil öldürülmediği sürece, pek çok süper kahraman filmi, genellikle abartılı iklimsel set parçalarının (çoğu bizimkine çok benzeyen) kurgusal dünyaları üzerindeki etkisi göz önüne alındığında mükemmel görünüyor.
Üçüncü perdesinde birkaç dakikalığına sanki Demir dev bu kinayeyi de benimseyecek. Filmin adı geçen devasa metalik, genç insan arkadaşı Hogarth Hughes’un (Eli Marienthal) ABD Ordusu tarafından yapılan sebepsiz bir saldırının parçası olarak öldürüldüğüne kısa süreliğine ikna olduktan sonra, her tehdidi ortadan kaldırabilecek kıyamet benzeri bir savaş makinesine dönüşüyor. bu onun yoluna geliyor. Bir an için öyle görünüyor Demir dev saf intikamın karanlık bir gösterisiyle bitecek ama sonra tam tersi oluyor. Hogarth’ın bilincini yitirdiği ortaya çıktı ve arkadaşının yanına koştuğunda kendini duygusuz, kırmızı gözlü bir kitle imha silahının tuttuğu lazer topunun namlusuna bakarken buldu.
‘Sen olmayı seçtiğin şeysin.’
Ancak Hogarth, karşılaştığı tehlikenin onu Dev’i kurtarmaya çalışmaktan alıkoymasına izin vermiyor. Hogarth, filmde daha önce tanık oldukları bir geyiğin ölümüne atıfta bulunarak Dev’e şunları söylüyor: “Öldürmek kötü. Silahlar öldürür, silah olmanıza gerek yok. Sen olmayı seçtiğin şeysin. Sen seçmek.” Konuşması, arkadaşını öfkenin körüklediği öfkesinden uyandırır. Filmin kötü adamı Kent Mansley (Christopher McDonald) adındaki faşist federal ajan, kendisine izinsiz bir nükleer saldırı emri verdiğinde, Dev, Hogarth’ın kasabasına ulaşıp içindeki herkesi öldürmeden önce uçup nükleer bombayla uzayda buluşmak zorunda kalır. . Havada süzülen Dev, Hogarth’ın birkaç dakika önce ona söylediklerini hatırlıyor. Genç çocuğun sesi kafasında çınlayarak ona şunu hatırlatıyor: “Sen olmayı seçtiğin kişisin.”
Dev, Mansley’in nükleer bombasına çarpıp onu uzayda patlamaya zorlamadan hemen önce kendi kendine “Süpermen” diyor; Hogarth’tan ve Rockwell, Maine’deki yurttaşlarından güvenli bir mesafe uzakta. Yani Dev, Soğuk Savaş’ın neredeyse deliliğe sürüklediği insan dünyasını ateşe vermekten kurtarmak için kendini feda ediyor. Kendi tarzında Süpermen olur.
Demir Dev’in nihai dersi
Pek çok modern süper kahraman filmi, kasıtlı olsun ya da olmasın, kahramanlığı görsel olarak şiddetle ilişkilendiriyor. Mümkün olan en büyük, en gösterişli zirveleri sunma arzusunda olan birçok film, süper kahramanların gerçekte neyi temsil etmesi ve yapması gerektiğini unutuyor. Onların hikayeleri sadece “kötü adamları” yenmekle ilgili değil. Demir dev bize bunu hatırlatıyor. Süper kahramanların yıkıma neden olmaması veya yıkıma karışmaması gerektiğini, bunu durdurmak için ellerinden geleni yaptığını ciddiyetle ifade eden bir film. Onların amacı dünyayı korumaktır, yok olmasına katkıda bulunmak değil. Başka nasıl Hogarth’ın Dev’e baktığı gibi çocukların hayranlık duyduğu figürler olabilirler ki?
Bu, süper kahraman türünün idealist ve umut dolu köklerinden ne kadar uzaklaştığının bir kanıtı olabilir. Demir dev‘in sonu sadece 25 yıl önce olduğu kadar güzel ve dokunaklı değil, aynı zamanda daha ilham verici ve yıkıcı görünüyor. Film, son anlarında kaos yerine barışı seçiyor ve bu onun için daha iyi.
Demir dev şu anda tüm büyük dijital platformlardan kiralanabiliyor.