Çarşamba gecesi ücretsiz eğlence arıyorsanız, başınızı geriye doğru eğin. Doğanın sunduğu en muhteşem ışık gösterilerinden birine tanık olma şansınız var.
Geçtiğimiz Pazar günü, 21 Temmuz’da, Güneş’in yüzeyinde koronal kütle atımı (CME) adı verilen büyük bir patlama meydana geldi. Bu, Güneş’in yüzeyindeki güçlü manyetik alanlar kırılma noktasına kadar gerildiğinde gerçekleşir. Sonunda kırılırlar ve uzaya muazzam miktarda güneş parçacığı fırlatırlar, bunlardan bazıları Dünya’ya doğru yönelebilir.
Çarşamba günü, bu parçacıkların gelmesi bekleniyor. Ancak endişelenmeyin, insanlar için tehlikeli değiller. Bunun yerine, ABD’nin onları düzenli olarak göremeyen bölgelerinde canlı auroralara yol açabilecek bir zincirleme reaksiyon başlatacaklar. Ulusal Okyanus ve Atmosfer İdaresi’ne göre, auroralar şunlar olabilir: görünür 24 Temmuz Çarşamba akşamı New York’tan Idaho’ya kadar kuzey ve orta batı eyaletlerinde.
Kuzey Işıkları gibi auroraların parlak, dönen ışıkları, güneş parçacıklarının atmosferdeki oksijen ve nitrojenle çarpışmasıyla oluşur. Moleküller çarpışmadan heyecanlanır, ancak topladıkları enerjiyi kaybettikçe parlamaya başlarlar. Güneş’in yüzeyinde, Pazar günkü CME gibi özellikle güçlü patlamalar olduğunda, Dünya’ya alışılmadık miktarda parçacık fırlatılır ve bu da alışılmadık yerlerde auroralara neden olur.
Pazar günkü güneş fırtınası, örneğin, bomba ile karşılaştırıldığında çok büyük görünebilir. Oppenheimeraslında güneş fırtınaları arasında oldukça küçüktü. NOAA bunu G2 olarak derecelendirdi, ikinci en zayıf çeşitlilikİnsanlar için tehlikeli olmasa da fırtınanın etkileri bazı teknolojiler için hafif bir tehdit oluşturuyor. Zira dünyanın bazı bölgelerinde HF radyo sinyallerini etkileyebilir ve uydular gibi uzay araçlarının hasarı önlemek için bazı düzeltici manevralar yapmasını gerektirebilir.
Gelen fırtına, buna kıyasla sönük kalıyor Mayıs ayında G4 olarak derecelendirilen bir başka güneş fırtınası daha yaşandıikinci en güçlü tür. O unutulmaz bölüm sırasında, beş ayrı CME kısa bir süre içinde meydana geldi ve Dünya’nın genişliğinin yaklaşık 16 katı olan bir güneş lekesi sayesinde enerjilerini ve parçacıklarını bir araya getirdi. Ortaya çıkan auroralar güneyde Alabama’ya kadar görülebiliyordu.