Güneş aktivitesini inceleyen bilim insanları, sadece altı yıl uzakta olmasına ve mevcut döngünün halen devam etmesine rağmen, gelecek 11 yıllık güneş döngüsünün başlangıcının ilk işaretlerini keşfettiler. Mevcut döngünün, yıldızımızın manyetik alanının “döndüğü” ve kutuplarının yer değiştirdiği 2025 yılının ortalarında zirveye veya “güneş maksimumuna” ulaşması bekleniyor. Bu olayın öncesinde güneş aktivitesi artar, güneş lekelerinin, güneş patlamalarının ve koronal kütle püskürmelerinin (CME’ler) sayısı artar.
Mevcut döngü henüz zirveye ulaşmamış olsa da, bir sonraki döngü şimdiden etkinliğini gösteriyor. Bir sonraki güneş döngüsünün başlangıcına dair işaretler, Birmingham Üniversitesi’nden araştırmacılar tarafından kaydedilen bir “yıldız depremi” (Güneş’in iç kısmından seken ses dalgaları) şeklinde tespit edildi. Takım lideri Rachel Howe şunları söyledi: “Bu modelin yaklaşık altı yıl içinde başlaması planlanan 26. döngüde tekrarlanacağına dair ilk ipucunu görmek heyecan verici.”
Howe ve meslektaşları, bu aşırı aktif güneş döngüsünün işaretlerini tespit etmek için heliosismoloji adı verilen ve yıldız depremlerini ölçen bir teknik kullandılar. Sismologların gezegenin iç yapısını belirlemek için Dünya’daki sismik dalgaları kullanması gibi, heliosismologlar da aynısını ses dalgaları ve Güneş ile yapabilirler. Heliosismoloji aynı zamanda Güneş’in nasıl döndüğünü belirlememize de olanak tanır. Yıldızımız katı bir cisim gibi dönmediğinden, Güneş’in farklı katmanlarının farklı hızlarda hareket ettiği “diferansiyel dönüş” adı verilen bir dönüş biçimi sergiliyor.
Bu, bazıları daha hızlı dönen, görünür bir “güneş yalpalamaları” modeli yaratır. Güneş döngüsü sırasında bu şeritler Güneş’in kutuplarına ve ekvatoruna doğru ve geriye doğru hareket eder. Daha hızlı dönen kayışlar genellikle bir sonraki güneş aktivitesi başladığında ortaya çıkar. Bilim insanları, analiz ettikleri dönme bandı verilerinde 26. döngünün ortaya çıkmaya başladığına dair zayıf işaretler buldular.
Howe, yaklaşık 25 yıldır Güneş’in rotasyonundaki değişiklikleri izliyor ve bilim adamlarının 23. Döngüye ait verilerin yalnızca bir kısmına sahip olduğu sırada araştırmasına başlıyor. Hızlı hareket eden materyali ve Güneş’in ekvatoruna doğru hareket eden güneş lekelerini belirlediler; bu model, Güneş’te de tekrarlandı. 24. döngü ve 25. döngünün büyümesi sırasında da benzer şekilde. Howe şimdi aynı modelin 26. döngüden önce tekrarlandığını görüyor.
NASA’nın Güneş Dinamiği Gözlemevi (SDO), 2010 yılından bu yana Güneş’i gözlemliyor ve bilim adamlarının güneş salınım sinyallerini incelemesine yardımcı olmak için yerleşik Heliosismik ve Manyetik Görüntüleyici (HMI) tarayıcısını kullanarak heliosismik veriler topluyor. Ayrıca araştırmacılar, Güneş ve Heliosferik Gözlemevi’ndeki (SOHO) Michelson Doppler Görüntüleyici (MDI) sayesinde 1995 yılına kadar uzanan benzer verilere sahipler.
Howe, “Umarım daha fazla veriyle, bu akışların güneş döngüsünü şekillendiren plazma ve manyetik alanların karmaşık dansında oynadığı rolü daha iyi anlayabiliriz” dedi.