Kingdom Hearts Yazı – Bölüm 2 – Kingdom Hearts RE:Chain Of Memories İncelemesi (Steam)

Herkese tekrar merhaba! Ben Todd Black ve “Summer of Kingdom Hearts” inceleme serisinin ikinci bölümüne hoş geldiniz! Kingdom Hearts Final Remix incelemem olan 1. Bölümü görmediyseniz, lütfen gidip ona bakın! Ya da devam etmeye hazırsanız, Kingdom Hearts RE:Chain Of Memories İncelememi göstermeme izin verin! Bu benim için özeldi çünkü Game Boy Advance’deki orijinal Chain of Memories şimdiye kadarki en sevdiğim oyunlardan biriydi, bu yüzden “yükseltilmiş” sürümün nasıl olduğunu merak ediyordum! Cevap: çoğunlukla iyi… ama onu geri tutan kusurları var.

Bunun girişini özetlemek gerekirse, Sora, Donald ve Goofy karanlığın kapısını mühürlediler ancak Riku ve Mickey’i “Işığa Açılan Kapı” aracılığıyla bulmaya çalışmak için yeni bir göreve çıktılar. Yolları üzerinde, Castle Oblivion adlı garip bir yere varırlar. Burada, Sora’yı “kendisi için en çok anlam ifade eden kişiyi bulmak” için kalenin derinliklerine inmeye cesaretlendiren eşit derecede garip cübbeli figürlerle karşılaşırlar. Ardından hafıza, gerçek, sizin için neyin önemli olduğu ve bir sözün önemini içeren derin bir anlatı gelir.

GBA versiyonunu oynayanlar, bunun kart savaş sistemi ve sprite grafiklerine sahip olan oyun olduğunu bilirler. “Yükseltilmiş” versiyon için, PS2 tarzı grafiklerde bir revizyon yaptık, ancak kart savaş sistemi ve her şeyin nasıl çalıştığı korundu. Sora temel bir Keyblade ile başlar ve daha önce sahip olduğu tüm yetenekleri kaybeder. Kalenin içindeki her “kart dünyasında” ilerledikçe, oyuncunun (yani sizin) istediği şekilde seviye atlayacak ve hem tanıdık hem de yeni düşmanlarla savaşmak için destesini, sağlığını ve el çabukluğunu artıracaktır.

Kingdom Hearts RE’de grafikler ve oyun açıkça önemli unsurlardır
Of Memories İncelemesi. Sprite grafiklerini özlüyorum, ancak GBA eskiden belirli şeyleri ancak bu kadar iyi işleyebiliyordu. Burada daha uzun ara sahneler ve animasyonlar elde ediyoruz. Ayrıca, GBA’de mümkün olmayan Organization XIII üyelerinin seslerini duyabiliyoruz. Oynanış açısından, daha önce hatırladığım şekilde çok uyuşuyor.

Keyblade’ler, çağırma kartları, sihir kartları, eşya kartları vb. dahil olmak üzere elde edebileceğiniz tüm kartlar nedeniyle oyun oynanışında eğlenceli bir yaratıcılık var. Destenizi gerçekten istediğiniz gibi oluşturabilir, ardından oyununuzu belirli komboları serbest bırakacak şekilde uyarlayabilirsiniz. Bunu, hangi tür odalara girdiğinizi değiştiren “Dünya Haritası” kartlarına eklediğinizde, oyun inanılmaz derecede özelleştirilebilir bir deneyim haline gelir. Sora’ya çok fazla can ve Kart Puanı vermeye odaklandım, böylece yüksek sayılı kartlarla dolu bir deste oluşturabilirken aynı zamanda çok fazla hasar alabildim. Benim için işe yaradı, ancak başka bir şekilde oynamayı deneyebilirsiniz, bu tamamen sorun değil!

Bir diğer önemli olumlu nokta ise orijinal oyundaki dünyaların çoğundan geçerken hikayelerin aynı olmaması. Sora’nın serisinde üç odadan geçerek bunları deneyimleyeceksiniz ve her biri anıları içeren değiştirilmiş bir bakış açısına odaklanıyor. Bunlar basit değişiklikler ama burada işe yarıyorlar ve asıl mesele de bu. Ayrıca, genel anlatım inanılmaz derecede ilgi çekici ve bunların hepsinin olacağını bilmeme rağmen hikayenin daha iyi grafikler ve seslendirmelerle yeniden yaratıldığını görmek harikaydı.

Oyunun tartışmasız en iyi kısmı, ki ben hala bunu seviyorum, Sora’nın serisini bitirdikten sonra Riku olabiliyorsunuz! Sora’nın bazı kısımlarını detaylandırmaya yardımcı olan, KH2’ye doğru ilerleyen ve Riku’ya parlaması için şans veren yeni bir hikaye elde ediyorsunuz. Doğrusu, oyunun ilk kısmı kadar sağlam değil, ancak gelecek oyunlarda karşılığını alacak iyi bir amaca hizmet etti.

Ayrıca, “Sora tarzı” oynamaktan “Riku tarzı” oynamaya geçmek eğlenceliydi. Riku, modunda kartlarını değiştiremiyor ve kelimenin tam anlamıyla kendisine dağıtılanlarla başa çıkmak zorunda. Zor olabilir, ancak Karanlık Aura’yı kullanan SİZ olduğunuzda ve tam tersi olmadığında da tatmin edicidir. Evet. Çok tatmin edici!

Ne yazık ki Kingdom Hearts RE’min olumsuz kısmına geldik
Of Memories İncelemesi. Küçükten başlayıp gerçekten sinir bozucu unsurlara doğru ilerleyeceğim. İlk olarak grafikler. Burada PS2 dönemi görsellerinin olması harika olsa da, daha önce de belirttiğim gibi, bunun bir bedeli var. Örneğin, yükseltilmiş görsel stilde olan ancak inanılmaz derecede pikselli olan çok sayıda sahne var. Bazı sahnelerin gerçekten kötü görünmesine izin vereceklerse neden yükseltme yaptıklarını merak ettiğim bir noktaya geldim. Ayrıca, ilk oyunda dudak senkronizasyonuyla ilgili yaşadığım bazı sorunlar yalnızca görüntüde değildi, aynı zamanda karakterlerin konuşurken ağızlarının bile hareket etmediği zamanlar vardı!

Oyun oynanışına geçersek, savaşlar özelleştirme açısından derin olabilir, ancak bunları geçmek tam bir angarya ve eziyet olabilir. Sora’nın serisinin son seviyesi, Heartless’ın bazılarının dayanıklılığı nedeniyle mümkün olduğunca “Trinity Limit”i spam’lememe neden oldu. Riku’nun oynanışında, kart dünyalarında asgari düzeyde hikaye var, bu da bazen sadece Riku’yu seviyelendirmek amacıyla SAYISIZ odadan geçtiğiniz anlamına geliyor. Dürüst olmak gerekirse? Bu daha anlamlı olacak şekilde ayarlanabilirdi.

Aynı derecede önemli olan, oyundaki kilitlenme sisteminin bozuk olması! Üst dünyada, oyuna başladığınızda hasar vermek için Heartless’a kilitlenemezsiniz. Doğrudan bir Heartless’a bakıyor olabilirim, saldırı düğmesine basabilirim ve Sora veya Riku ya çok yavaş tepki verir ya da tam da vurulabilir olan başka bir şeye vurur. Sonra, savaşta, kilitlenme bazen bakmadığınız bir düşmanı hedef alır, bu da beni çok sinirlendirir.

Tartışmasız en kötü yanı ve bu GBA’den aktarılmış, her iki oyunda da katlanılması gereken DİK zorluk eğrilerinin olması. Sora’nın hikayesinde, Vexen ve Dark Riku etraftaki en zor boss’lar ve ne kadar zor oldukları yüzünden öfkeyle pes etmeye hazır olduğum bir seviyede. Sonra, sonunda onları yendiğimde, diğer herkes çocuk oyuncağıydı! Marluxia, onlarla karşılaştırıldığında hiç çaba gerektirmeyen üç bölümlük bir boss dövüşüydü. Riku’ya gelince, “belirli bir desteye sahip olmamak” akıllıca olsa da, özellikle düşmanların sürekli olarak sizden daha iyi kartlara sahip olduğu ve kazanmak için çok belirli şekillerde uyum sağlamanız gereken Wonderland gibi yerlerde sıkıcı ve sinir bozucu hale geldi.

Başka küçük can sıkıcı şeyler de vardı. Örneğin, Sora’nın serisinde hazine odaları yaparken, bazen sahip olmadığınız kartların yer aldığı hileler oluyordu veya bunlar o kadar karmaşıktı ki kullanmaya değmezdi. Sonra, özel eşyalar içermesi gereken özel hazine odaları vardı ve yine de, bunlar bazen Seviye 1’de temel kartlar veya nadir kartlardı ve kullanmaya değmezdi.

Bunun gerçek bir “geliştirilmiş sürüm” olması gerekiyordu ve yine de gerektiği kadar ileri gitmediler ve bu da belli oluyor.

Yine de, Kingdom Hearts RE’mi tamamlarken
Of Memories İncelemesi, Bu başlıkla ilgili hala güzel anılarım var (kasıtlı bir kelime oyunu). Bu oyunu yeni bir ışıkta oynayabildiğim için çok mutluyum ve bu yeni ışığın çoğu hala iyi! Ona eşlik eden karanlık da öyle. GBA versiyonunun hala birçok nedenden dolayı daha iyi olduğunu düşünüyorum, ancak onu hiç deneyimlememiş olanlar bundan keyif alacaklardır.

“Kingdom Hearts Yazı” serimizin bir sonraki oyunu ne? 358/2 Gün! (Eğer nedenini merak ediyorsanız, bu tam olarak ana menüdeki setin bir sonraki oyunu).