NASA’nın Güneş Dinamikleri Gözlemevi, 13 Temmuz 2024’te sağdaki parlak flaş olarak görülen bir güneş parlamasının bu görüntüsünü yakaladı. Görüntü, parlamalardaki aşırı sıcak malzemeyi vurgulayan ve turkuaz rengine boyanmış aşırı ultraviyole ışığın bir alt kümesini gösteriyor. Kaynak: NASA/SDO
13 Temmuz 2024’te güneş güçlü bir X1.2 sınıfı radyasyon yaydı Güneş patlamasısaat 22:34’te en yüksek yoğunluğuna ulaştı EDTTarafından ele geçirildi NASA‘S Güneş Dinamikleri GözlemeviGüneş’i sürekli izleyen.
Güneş parlamaları, güneş lekeleriyle ilişkili manyetik enerjinin salınmasından kaynaklanan yoğun radyasyon patlamalarıdır. Parlamalar, güneş sistemimizin en büyük patlayıcı olaylarıdır ve güneşte parlak alanlar olarak görülürler. Enerjileri dakikalar içinde Dünya’ya ulaşabilir ve elektromanyetik alanda bozulmalara neden olabilir.
Güneş parlamalarının sınıflandırılması, uydular tarafından gözlemlenen X-ışını dalga boylarındaki parlaklıklarına dayanır. Bu sınıflar A, B, C, M ve X olarak etiketlenir; A en küçük, X ise en yoğun olandır. Her sınıfın enerji çıktısı bir öncekinden on kat daha fazladır. Her harf sınıfının içinde, parlamanın gücü hakkında daha fazla ayrıntı sağlayan 1’den 9’a kadar daha ince bir ölçek vardır. Örneğin, bir X1 parlaması sınıfının en düşüğüdür ancak yine de bir M1 parlamasından on kat daha güçlüdür.
X sınıfı parlamalar, gezegen çapında radyo kesintilerine ve uzun süreli radyasyon fırtınalarına neden olabilen büyük olaylardır. Güneş parlamalarını izlemek ve anlamak, uydu iletişimleri, navigasyon sistemleri ve elektrik şebekeleri üzerindeki etkilerini öngörmek ve azaltmak için çok önemlidir.
Güneş Dinamikleri Gözlemevi’nin bu animasyonu, Güneş’e doğru bakarken Dünya’nın üstünde gösteriyor. SDO, Güneş’in Dünya ve Yakın Dünya uzayı üzerindeki etkisini anlamamıza yardımcı olmak için tasarlanmıştır; güneş atmosferini küçük uzay ve zaman ölçeklerinde ve aynı anda birçok dalga boyunda inceleyerek. Kaynak: NASA/Goddard Uzay Uçuş Merkezi Kavramsal Görüntü Laboratuvarı
NASA’nın Güneş Dinamikleri Gözlemevi (SDO), Güneş’i gözlemlemeye ve bilim insanlarının Dünya ve Dünya’ya yakın uzay üzerindeki etkisini anlamalarına yardımcı olmaya adanmış bir görevdir. 11 Şubat 2010’da fırlatılan SDO, NASA’nın Yaşamla Yıldız (LWS) programının bir parçasıdır ve bu programın amacı, yaşamı ve toplumu doğrudan etkileyen Güneş-Dünya sisteminin bağlantılı yönlerini ele almak için gerekli bilimsel anlayışı geliştirmektir.
SDO’nun birincil hedefi, güneş atmosferini küçük uzay ve zaman ölçeklerinde ve aynı anda birçok dalga boyunda incelemektir. Gözlemevi, Dünya’nın çevresindeki değişkenliği yönlendiren güneş dinamiklerinin daha eksiksiz anlaşılmasına yol açan gözlemler sağlayan bir dizi araçla donatılmıştır. Bu araçlar arasında, yüzeydeki değişiklikleri iç değişikliklere bağlamak için güneş atmosferinin görüntülerini birden fazla dalga boyunda yakalayan Atmosferik Görüntüleme Düzeneği (AIA) bulunur. Heliosismik ve Manyetik Görüntüleyici (HMI), güneş manyetik alanlarını haritalar ve heliosismoloji kullanarak güneşin opak yüzeyinin altına bakar. Aşırı Ultraviyole Değişkenlik Deneyi (EVE), uzay havasının temel bir itici gücü olan güneşin ultraviyole çıktısını ölçer.
SDO, Güneş’i sürekli olarak yüksek çözünürlükte ve birden fazla dalga boyunda gözlemleyerek, güneş parlamaları, koronal kütle atımları (CME’ler) ve Dünya üzerinde derin etkilere sahip olabilecek diğer fenomenler gibi güneş aktivitelerine dair içgörüler sağlar. Bu devam eden izleme, Güneş’in karmaşık ve dinamik davranışına dair anlayışımızı ilerletmek için çok önemlidir.