Birisi bir ürünün “yeni ve geliştirilmiş” olduğunu söylediğinde, buna biraz şüpheyle yaklaşmak akıllıca olacaktır. Ancak Mill’in yeniden tasarlanan gıda atığı kutusuyla buna inanabilirsiniz.
Daha önce olduğu gibi, çöp kutusu çok çeşitli gıda atıklarını kabul ediyor – istiridye kabukları gibi yalnızca bir avuç dolusu öğe yasak – ve bunları iri kahve telvesi gibi görünen bir kıvama gelinceye kadar öğütüyor ve kurutuyor. Bu topraklar bahçe toprağıyla karıştırılabilir, çimlere yayılabilir ve hatta başka bir yere geri gönderilebilir. DeğirmenDaha sonra bunu çiftçilere tavuk yemi olarak sunuyor. Çöp kutusunu kullanan bir hane, yılda yaklaşık yarım ton sera gazı emisyonunu azaltmayı bekleyebilir.
Peki farklı olan ne? Hemen her şey hakkında.
Eski çöp kutusunun söz verildiği gibi çalıştığı yerde her zaman istediğim kadar sessiz ya da hızlı olmuyordu, bazen yiyeceği kurutma ve öğütme döngüsünü tamamlamak neredeyse bir gün sürüyordu. Son birkaç haftayı test ederek geçirdiğim yeni modelde durum böyle değil. Her gece saat 22:00’de çöp kutum bir döngüye başlıyordu ve uyandığımda, tıpkı kurucu ortak Matt Rogers’ın bana söz verdiği gibi her zaman bitmişti. Dahası, önemli ölçüde daha sessizdir ve artık akşam TV izlemeyi engellemez.
İşte Mill’in bunu nasıl başardığı.
Mill’in ürün müdürü Kristen Virdone, tasarım özetinin basit olduğunu söyledi: Her döngünün kahvaltıdan önce tamamlanması gerekiyordu. Bu kılavuz ve bir yıllık veriyi ellerinde bulunduran ekip, araştırmaya başladı.
Dışarıdan bakıldığında yeni Değirmen kutusu o kadar da farklı görünmüyor. Görsel değişiklikler o kadar incelikli ki, otomobil üreticilerinin görünümü tazelemek için bir modelin farlarında değişiklik yapması gibi, onları fark etmek için çok dikkatli olmanız gerekiyor. Muhtemelen en büyük estetik değişiklik, durum ışıklarının artık ahşap damarlı plastik kapaktan parlamamasıdır; bu, biraz özlediğim şık, utangaç bir teknoloji.
Kapağın altında, kullanıcıların fark edeceği en büyük değişikliklerden biri, atığı öğüten helezonların artık yatay yerine dikey olmasıdır. Bu değişiklik, ekibin kepçenin tabanını yuvarlak yerine düz hale getirmesine olanak tanıdı ve bu da burguların temiz bir şekilde süpürmesini kolaylaştırdı. Ayrıca istenmeyen seslerin ortadan kaldırılmasına da yardımcı oldu. Daha önce, helezonlar yiyecek atıklarını kavisli taban boyunca sürükleyerek Mill ekibinin “perili ev sesleri” dediği şeyi yaratıyordu. (Bana her zaman gıcırdayan ve inleyen bir korsan gemisi gibi geldi.) Yeni konfigürasyon bu şeytanları kovdu.
Dikey düzenleme aynı zamanda tasarım ekibine, kullanıcıların kovayı boşaltırken zemini yerinden oynatmaya yardımcı olmak için üst kısımlara küçük kürekler ekleme fırsatı verdi.
Kovanın kendisi artık tamamen metalden yapılmıştır. Önceki modelde, ısıtma elemanından yiyecek atıklarına aktarılabilecek ısı miktarını azaltan ve kuruma sürelerini uzatan bazı plastik parçalar vardı. Zeminin kaymasına yardımcı olmak için kova PFAS/PFOA içermeyen seramik kaplamayla kaplanmıştır.
Virdone, döngü sürelerini daha da azaltmak için Mill ekibinin geçen yıl toplanan verilerle eğitilmiş makine öğrenimi algoritmalarını kullanabildiğini söyledi. Sonuç olarak yeni yazılım, her döngünün ne kadar süre çalışması gerektiği konusunda daha akıllıdır.
Mill’in iletişim şefi Suzy Sammons, her kutunun aynı önceki versiyonda olduğu gibi bir sensör takımına sahip olduğunu, ancak ekibin artık bir çileğin ağırlığı ile dört ahududu ağırlığını ayırt edebilecek kadar yeterli veriye sahip olduğunu söyledi. Biri hava girişinde ve diğeri çıkışta olmak üzere iki nem sensörü, silonun her kurutma döngüsünün tam olarak ne kadar süre çalışması gerektiğini anlamasına yardımcı olur.
Virdone, “Düşünürseniz, çöp kutularımıza gidebilecek sonsuz yiyecek kombinasyonu var” dedi. “Elimizde bir yıl geçirdikten sonra ve gerçek ailelerin gerçekten garip yiyecek kombinasyonları koymasıyla, burada olanın sınırlarını görmeye başlıyoruz.”
Virdone, TechCrunch’a fanların da tamamen yeniden tasarlandığını söyledi. Daha sessizdirler ve üniteden çıkan gürültü miktarını en aza indirecek şekilde çöp kutusu içindeki konumları yeniden düşünülmüştür. Toplamda, değişiklikler iyi sonuç verdi. Testlerim sırasında yeni ünitenin fan gürültüsü önemli ölçüde azaldı.
Yeni çöp kutusunda eksik olduğunu fark ettiğim tek şey, elektrikle çalıştırılan bir kapak. Eski modelde, ayak pedalına basmak, motora kapağı hızla kaldırması için sinyal veriyordu. Kullanımı garip bir şekilde tatmin ediciydi ve çocuklarım da onu sevdi. Yeni olan, basmakalıp bir mutfak çöp kutusu gibi pedala fiziksel olarak bağlanan, daha geleneksel, bağlantıyla çalıştırılan bir kapaktır. Virdone, kullanıcı testlerinin insanların mekanik kapağı tercih ettiğini ortaya çıkardığını ve bunun motorlu versiyona göre daha sezgisel olduğunu söyledi.
Eski çöp kutusu gibi, yeni çöp kutusu da yakınlarda bir elektrik prizine ihtiyaç duyuyor. Bizim evimizde bu, çöp kutusunun teknik olarak aile odasında, mutfak lavabosundan sadece birkaç adım uzakta olduğu anlamına geliyor. Kanepede oturduğunuzda biraz tuhaf görünse de pratikte gayet iyi çalışıyor. Eğer ona kalıcı bir yuva yapacak olsaydım, ona mutfağın bir yerinde bir yuva bulmayı, belki de bu süreçte başka bir çıkış noktası eklemeyi isterdim.
Bunun dışında beni satın almaktan alıkoyan tek şey fiyatı. Yılda 360 dolarla, özellikle benim şehrimdeki üçte bir maliyet olan sübvansiyonsuz kaldırım kenarı kompost hizmetiyle karşılaştırıldığında ucuz değil. Mill’in yeni fiyatı, araziyi boşaltacak bir yeriniz olması koşuluyla, öncekine göre yaklaşık %10 daha ucuz. Bunu yapmazsanız, teslim almak için ayda 10 dolar eklemeniz gerekecek. Mill’in belediyeler aracılığıyla sübvansiyonlar konusunda pazarlık yapması durumunda fiyatın düşmesi muhtemel. Şu anda Mill ile anlaşma yapan şehirler yalnızca Pittsburgh ve Tacoma, Washington’dur.
Mevcut maliyet göz önüne alındığında Mill’in çöp kutusu hala herkese göre değil. Ancak kaldırım kenarında gübreleme hizmeti bulunmayan veya onlara eşlik eden kokudan hoşlanmayan haneler için bu, daha da iyi hale getirilmiş harika bir üründür.