Yeni araştırmalar, insanların kansere karşı sanıldığından daha uzun süredir savaştığını gösteriyor. Bilim adamları, eski Mısırlıların kanserli lezyonları cerrahi olarak çıkarmaya çalıştıklarına dair arkeolojik kanıtlar keşfettiler ve bu uygulamayı 4.000 yıl öncesine kadar geriye götürdüler.
Önceki araştırmalar, eski Mısır’daki tıp pratisyenlerinin belirli kanser türlerini doğru bir şekilde tanımladıklarına dair ikna edici kanıtlar bulmuştur; ancak kanser ve etkili tedaviler hakkında net bir anlayış, tarihi kayıtlarda çok daha sonralara kadar ortaya çıkmamıştır. Hastalığın bölgede nasıl görüldüğünü daha iyi anlamak için İspanya, İngiltere ve Almanya’dan bilim insanları, Cambridge Üniversitesi’nin Duckworth Koleksiyonu’nda saklanan bir çift kafatası üzerinde çalıştı.
236 olarak bilinen bir örneğin kafatası ve çene kemiği, MÖ 2687 ile 2345 yılları arasında yaşadığı düşünülen otuzlu yaşlarındaki bir adama aitti; E270 örneği olan diğer kafatası, MÖ 663 ile 343 yılları arasında yaşayan 50 yaş üstü bir kadına aitti.
Araştırmacılar bir mikroskop kullanarak her iki kafatasında da yaygın doku hasarına neden olan büyük kanserli lezyonların işaretlerini buldular. Özellikle Kafatası 236, kafatası boyunca daha küçük lezyonlarla doluydu; bu muhtemelen ilerlemiş, metastaz yapmış kanserin bir göstergesiydi. Ancak araştırmacılar büyük bir sürprizle 236’nın lezyonlarının çevresinde kesik izleri buldular; bu da doktorlarının kanseri mümkün olan en iyi şekilde, muhtemelen keskin metal aletlerle cerrahi olarak çıkarmaya çalıştıklarını gösteriyor.
Eğer ekibin keşfi gerçekse, bu insanlık tarihinde cerrahi kanser tedavisinin belgelenmiş ilk örneği olacak. Bulguları şunlardı: yayınlanan Çarşamba günü dergide Tıpta Sınırlar.
İspanya’daki Santiago de Compostela Üniversitesi’nden bir paleopatolog olan araştırmanın ortak yazarı Edgard Camarós, Gizmodo’ya şunları söyledi: “Mikroskopla tümör üzerindeki kesik izlerini gördüğümüzde başlangıçta çok şüpheciydik, ancak bunlar çok açıktı.” e-posta. “Tıp tarihindeki bir dönüm noktasına ait kanıtları görselleştirdiğimizi fark etmemiz biraz zaman aldı.”
Tek başına cerrahi bazen katı kanserleri tedavi edebilir, ancak tümörler lokalize edildiğinde ve mümkün olduğu kadar erken yakalandığında en etkili yöntemdir. Ancak 236’nın kafatasının genel durumu ve yazarların, kesik izlerinin perimortem (ölümden kısa bir süre önce yapılmış anlamına gelir) olduğu yönündeki sonucu göz önüne alındığında, bu özel tedavinin başarısızlığa mahkum olduğu neredeyse kesin. Kesimlerin ölümden kısa bir süre sonra yapılmış olması da mümkün; bu da eski Mısırlı doktorların bu korkunç rahatsızlığı, ortaya çıkışından binlerce yıl önce anlamaya çalıştıklarını gösteriyor olabilir. hatta resmen kanser olarak adlandırıldı.
Yazarlar, ekibin çalışmasının tıbbi bakımın kökenlerine ve eski Mısır’da yaşayan insanlara yeni bir bakış açısı sağlaması gerektiğini söylüyor. Ancak arkeolojik kalıntılar çoğunlukla eksik kalıyor, bu da farklı bilim adamlarının, kanıtların bize ne söylediği konusunda farklı hipotezlere sahip olabileceği anlamına geliyor.
Ekip ayrıca kafatası 250’nin acı çektiğine ve geçmişteki travmatik bir yaralanma nedeniyle başarılı bir tedavi gördüğüne dair kanıt bulduklarına inanıyor. Yani bu kadının bölgede bir çeşit savaşa karışmış olması mümkün. Ancak bu önseziyi doğrulamak ve aynı zamanda antik dünyada kanserle ilgili bulguları doğrulamak ve genişletmek için daha fazla araştırma ve veriye ihtiyaç duyulacağını belirtiyorlar.
Camarós, “Sonraki adımlar, evrimimizin ve tarihimizin daha önceki dönemlerinde insanların kanserle olan ilişkisini anlamaya çalışmakla ilgili” dedi. “Amacımız insanlık tarihinin başlangıcından itibaren kanserin biyografisini tamamlamaktır.”