Müdür Wes Ball ve arkasındaki ekip Maymunlar Gezegeni Krallığı Bu uzun süredir devam eden serinin en son bölümünü doldurmak için devasa pençeleri vardı ve tam da bunu yaptıklarını bildirmekten mutluluk duyuyoruz. Maymunlar Gezegeni Krallığı o kadar sıkı veya odaklanmış değil önceki filmlerde olduğu gibi, ancak baştan sona her biri diğerinden daha ilginç olan çok sayıda farklı fikirle daha büyük, daha genişleyen bir macera sunuyor. Filmin ne söylediğinden asla tam olarak emin olamazsınız, ancak bu önemli değil çünkü başından sonuna kadar tamamen ilgi çekici.
Tartışmak için fazla spoiler içeren şaşırtıcı bir önsözün ardından, Krallık önceki filmlerdeki olaylardan sonra “birçok nesli” ele alıyor. Orada, arkadaşları Anaya ve Soona ile birlikte ormanda gizemli bir şey gören genç yetişkin maymun Noa (Owen Teague) ile tanışırız. Seyirci onun bir insan olduğunu biliyor ama Noa ve arkadaşları hiç insan görmediğinden büyüklerine haber getiriyorlar. Oradan domino taşları düşmeye başlar ve bu da bir dizi felaket olayına yol açar ve Noa’nın arkadaşlarını ve ailesini kurtarmak için dünyanın bilinmeyen bölgelerine doğru yola çıkmasıyla sonuçlanır.
Anında ilginç olan şey Maymun Gezegeni KrallığıKarakterlerin çoğunluğu yalnızca maymunların her zaman baskın tür olduğu bir dünyayı biliyor. Evet, insan kalıntıları her yerdedir (terk edilmiş binalar, duvar resimleri vb.) ama bunlar yerdeki yapraklar veya bir ağacın dalları da olabilir. Böylece Noa yolculuğuna başlarken dünyanın sandığı gibi olmadığını hemen fark etmeye başlar. Yaptığı her keşifle, son filmden bu yana geçen yüzlerce yılda yaşananların perdesi biraz daha açılıyor ve her zaman büyüleyici oluyor.
Yolculuk sırasında Noa, Mae (Freya Allan) adında genç bir kızla tanışır. Mae’nin filme dahil olması sadece Noa’nın ufkunu genişletmekle kalmıyor, daha sonra Noa’nın orada bir şeyler olduğunu fark etmesiyle tamamen yerle bir oluyor. ona göründüğünden daha fazlası. Bu ilişki, Raka adlı bir maymunun (Peter Macon), Sezar adlı İsa benzeri bir maymun figürü hakkındaki öğretileriyle birlikte, Proximus Caesar’ın (Kevin Durand) krallığına ulaşan Noa’nın kafasının etrafında dönüyor. Proximus, çoğu Noa ve Mae’nin yolculuğuyla bağlantılı olan ve daha da merak uyandırıcı açıklamalar sunan birkaç sırdan daha fazlasına sahip olan güçlü, karizmatik ve hırslı bir maymundur.
Hikayeyi oluşturan şeyin büyük bir kısmı Maymunlar Gezegeni Krallığı Teague’in Weta Workshop’un çalışmaları ile işbirliği içinde sergilediği performans aracılığıyla filmin duygusal etkileri ve anlatısal unsurları o kadar etkileyici ki aktarılıyor. Weta önceki videonun VFX’ini yaptı Maymunlar filmler de öyleydi, açıkçası harika olacaklardı. Ancak teknoloji ancak o zamandan bu yana geçen yıllarda ilerleme kaydetti ve şimdi tamamen farklı bir seviyede. Noa’nın yüz ifadeleri, vücut dili, hareketleri ve daha fazlasıyla, başlangıçta kafası karışan ve yavaş yavaş kendine güveni giderek artan bir lidere dönüşen genç bir maymunu izliyoruz. Filmde bazı sert gerçeklerle yüzleşmek zorunda kalıyor ve her biri VFX sayesinde fiziksel bir değişimle kendini gösteriyor. Bu düzeydeki kalite elbette tüm maymunlara yansıyor, ancak Noa bizim kahramanımız ve giriş noktamız, dolayısıyla görünüşü açık ara en önemli şey.
Top ve yazar Josh Friedman (Dünyaların Savaşı) aynı zamanda dünyasını genişletti Maymun GezegeniFilm katmanlarına ilgi çekici katmanlar veren her türden çok özel ayrıntılara sahiptir. Noa’nın halkı kendilerine Kartal Klanı adını veriyor çünkü kartalları evcil hayvan olarak besliyorlar ve kartal geniş, geniş ailelerinin sembolü haline gelmiş durumda. Proximus kaza yapmış bir yolcu gemisinde yaşıyor ve böyle bir gemide bulmayı bekleyebileceğimiz pek çok şeyi (örneğin bir kütüphane) büyük bir etki yaratacak şekilde kullanıyor. Filmin mekanları büyük ölçüde büyümüş, kıyamet sonrası manzaralardan oluşsa da, orada burada yarı tanınabilir bir simge yapı, hayranların bu maymunların tam olarak nerede yürüdüğünü bilmesini sağlıyor. Dünyadaki her şey sanki her ayrıntı kendi gizemini taşıyormuş gibi neredeyse kasıtlı bir şekilde tasarlanmış gibi geliyor.
Ancak ekrandaki her şey ne kadar güzel ve düşünülmüş olursa olsun, Noa, Mae ve Proximus’un hikayeleri doruğa ulaştığında, hepsinin paylaştığı spesifik hedef pek de heyecan verici olmuyor. Görsel olarak baş döndürücü, itici bir şekilde gelişiyor, ama eğer sadece “Hepsi X yapmaya çalışıyor” diyecek olursam, bu biraz sıkıcı. Noa’nın yolculuğu boyunca her türden farklı fikir ve bakış açısına maruz kalmasına rağmen (öncelikle Raka ve Proximus’tan ama diğerlerinden de) filmin hiçbir zaman birini diğerine karşı savunmamasının da bir faydası yok. Öyle olduğunu varsayıyorsunuz ve belki de öyle olması istenmişti, ancak eğer öyleyse, kolayca fark edilemiyor. Sonuç olarak, yoğun bir şekilde paketlenmiş anlatı biraz boş hissettiriyor çünkü karakterlerin öğrendikleri ve gelecekte yanlarında götürecekleri konusunda hiçbir zaman tam olarak karara varamıyoruz.
Bu gelecek de karışık çünkü film sonuna yaklaşırken, bir şeyin hikayesi olduğunu düşündüğünüz şey aslında tamamen başka bir şeyle ilgili. Bunun gibi büyük bir franchise filminde geleceğe yönelik bir tür heyecan beklersiniz, ancak Krallık İşleri tatmin edici bir şekilde tamamlama ve daha sonra ekleme yapma dengesini tam olarak sağlayamıyorum. Burada ikisi daha da iç içe geçmiş durumda ve filme ilerlemek için harika yerler bırakıyor, ancak bu, kişinin isteyebileceği kadar kapanış değil.
Bu küçük sıkıntılar bir yana, Maymunlar Gezegeni Krallığı sadece çok iyi bir film. Harika bir hikaye, inanılmaz görseller, önemsediğiniz karakterler ve sizi duygusal olarak meşgul eden riskler var. Önceki üç filmden herhangi biri kadar sağlam değil ama tam orada ve bu bir şeyler söylüyor. Maymunların gezegeni hayranlar ve genel olarak bilim kurgu macera hayranlarının bundan keyif alacağından eminiz.
Maymunlar Gezegeni Krallığı Cuma açılıyor.
Daha fazla io9 haberi mi istiyorsunuz? En son gelişmeleri ne zaman bekleyeceğinizi öğrenin hayret, Yıldız SavaşlarıVe Yıldız Savaşları yayınlanıyor, sırada ne var Film ve TV’de DC Universeve geleceği hakkında bilmeniz gereken her şey Doktor Kim.