Ne kadar uzun, tuhaf bir yolculuk oldu.
İlk çıkışından bugüne Android, görsel, kavramsal ve işlevsel olarak defalarca değişti. Google’ın mobil işletim sistemi kötü bir başlangıç yapmış olabilir, ancak kutsal moly, hiç gelişti mi?
İşte, platformun doğuşundan günümüze kadar Android sürümünün öne çıkan hızlı tempolu turu. (Sadece Android 12 veya Android 13’teki yenilikleri görmek istiyorsanız ileri atlamaktan çekinmeyin.)
1.0 – 1.1 Android sürümleri: İlk günler
Android, resmi olarak 2008’de Android 1.0 ile piyasaya çıktı – o kadar eski bir sürüm ki sevimli bir kod adı bile yoktu.
O zamanlar işler oldukça basitti, ancak yazılım, tümü işletim sistemine entegre edilmiş olan Gmail, Haritalar, Takvim ve YouTube gibi eski Google uygulamaları paketini içeriyordu – daha kolay güncellenebilir bağımsız uygulama modeliyle tam bir tezat oluşturuyor bugün istihdam edildi.
T mobilAndroid 1.0 ana ekranı ve ilkel web tarayıcısı (henüz Chrome olarak adlandırılmamış).
Android sürüm 1.5: Cupcake
2009’un başlarındaki Android 1.5 Cupcake sürümüyle, Android sürüm adları geleneği doğdu. Cupcake, ilk ekran klavyesi de dahil olmak üzere Android arayüzüne çok sayıda iyileştirme getirdi – telefonlar bir zamanlar her yerde bulunan fiziksel klavye modelinden uzaklaştıkça gerekli olacak bir şey.
Cupcake ayrıca, hızla Android’in en ayırt edici unsurlarından birine dönüşecek olan üçüncü taraf uygulama widget’ları için bir çerçeve getirdi ve platformun video kaydı için ilk seçeneğini sağladı.
Android Polisi (CC BY-SA 4.0)Cupcake tamamen aletlerle ilgiliydi.
Android sürüm 1.6: Çörek
Android 1.6, Donut, 2009 sonbaharında dünyaya sunuldu. Donut, Android’in merkezinde, işletim sisteminin çeşitli farklı ekran boyutları ve çözünürlüklerinde çalışabilme yeteneği de dahil olmak üzere bazı önemli boşlukları doldurdu – bu kritik bir faktör olurdu. gelecek yıllarda. Ayrıca, Android’in yakında ortaya çıkacak patlamasında önemli bir rol oynayacak olan Verizon gibi CDMA ağları için destek ekledi.
GoogleAndroid’in evrensel arama kutusu ilk görünümünü Android 1.6’da yaptı.
Android sürümleri 2.0 – 2.1: Eclair
Android’in ilk yıllarının en yüksek çıkış hızına ayak uyduran Android 2.0, Eclair, Donut’tan sadece altı hafta sonra ortaya çıktı; Eclair olarak da adlandırılan “birinci nokta” güncellemesi birkaç ay sonra çıktı. Eclair, ana akım bilince giren ilk Android sürümüydü. orijinal Motorola Droid’i telefon ve onu çevreleyen büyük Verizon liderliğindeki pazarlama kampanyası.
Droid için Verizon’un “iDon’t” reklamı.
Sürümün en dönüştürücü unsuru, sesli rehberli adım adım navigasyon ve gerçek zamanlı trafik bilgisinin eklenmesiydi – akıllı telefon dünyasında daha önce duyulmamış (ve hala esasen eşsiz) bir şey. Gezinme bir yana, Eclair Android’e canlı duvar kağıtları ve platformun ilk konuşmayı metne dönüştürme işlevini getirdi. Ve bir zamanlar iOS’a özel olan yakınlaştırma özelliğini Android’e enjekte etmek için dalgalar yarattı – genellikle Apple’ın Google’a karşı uzun süreli “termonükleer savaşını” ateşleyen kıvılcım olarak görülen bir hareket.
GoogleAdım adım navigasyonun ve konuşmayı metne çevirmenin ilk sürümleri, Eclair’de.
Android sürümü 2.2: Froyo
Android 2.1’in gelmesinden sadece dört ay sonra Google, büyük ölçüde kaput altı performans iyileştirmeleri etrafında dönen Android 2.2, Froyo’yu sundu.
Froyo, ana ekranın altına artık standart olan bağlantı istasyonunun eklenmesinin yanı sıra yol tarifi alma ve yapma gibi temel işlevleri gerçekleştirmenize izin veren Sesli Eylemlerin ilk enkarnasyonu da dahil olmak üzere öne bakan bazı önemli özellikler sundu. bir simgeye dokunarak ve ardından bir komut söyleyerek notlar alın.
GoogleGoogle’ın Froyo’da ses kontrolüne yönelik ilk gerçek girişimi.
Özellikle Froyo, Flash’ı Android’in web tarayıcısına da getirdi – hem o sırada Flash’ın yaygın kullanımı nedeniyle hem de Apple’ın onu kendi mobil cihazlarında desteklemeye karşı kararlı duruşu nedeniyle önemli bir seçenek. Elbette Apple sonunda kazanacaktı ve Flash çok daha az yaygın hale gelecekti. Ancak, hala her yerdeyken, herhangi bir kara delik olmadan tüm ağa erişebilmek, yalnızca Android’in sunabileceği gerçek bir avantajdı.
Android sürüm 2.3: Zencefilli kurabiye
Android’in ilk gerçek görsel kimliği, 2010’un Gingerbread sürümüyle dikkat çekmeye başladı. Parlak yeşil uzun zamandır Android’in robot maskotunun rengiydi ve Gingerbread ile işletim sisteminin görünümünün ayrılmaz bir parçası haline geldi. Android, ayırt edici tasarıma doğru yavaş yürüyüşüne başladığında, siyah ve yeşil kullanıcı arayüzünün her yerine sızdı.
JR Raphael / IDGGingerbread günlerinde yeşil olmak kolaydı.
Android 3.0 – 3.2: Petek
2011’in Petek dönemi Android için garip bir zamandı. Android 3.0, Motorola Xoom’un lansmanına eşlik etmek üzere dünyaya yalnızca tablet sürümü olarak geldi ve sonraki 3.1 ve 3.2 güncellemeleri aracılığıyla tablete özel (ve kapalı kaynaklı) bir varlık olarak kaldı.
Yeni gelen tasarım şefinin rehberliğinde Matias Duarte, Honeycomb, Android için çarpıcı biçimde yeniden tasarlanmış bir kullanıcı arayüzünü tanıttı. Platformun ticari markası olan yeşili maviyle değiştiren ve bir tabletin ekran alanından en iyi şekilde yararlanmaya vurgu yapan uzay benzeri “holografik” bir tasarıma sahipti.
JR Raphael / IDGPetek: Android bir holografik blues vakası aldığında.
Tablete özel arayüz konsepti uzun sürmediyse de Honeycomb’un fikirlerinin çoğu bugün bildiğimiz Android’in temelini attı. Yazılım, Android’in ana gezinme komutları için ekran düğmelerini kullanan ilk yazılımdı; kalıcı taşma menü düğmesi için sonun başlangıcını işaret ediyordu; ve Son Uygulamalar listesinde yer almasıyla kart benzeri bir kullanıcı arayüzü konseptini tanıttı.
Android sürüm 4.0: Dondurmalı Sandviç
Honeycomb’un eskiden yeniye köprü görevi görmesiyle, yine 2011’de piyasaya sürülen Ice Cream Sandwich, platformun modern tasarım çağına resmi girişi olarak hizmet etti. Bu sürüm, Honeycomb ile sunulan görsel kavramları iyileştirdi ve tabletleri ve telefonları tek bir birleşik kullanıcı arayüzü vizyonuyla yeniden birleştirdi.
ICS, Honeycomb’un “holografik” görünümünün çoğunu düşürdü, ancak sistem genelinde bir vurgu olarak mavi kullanımını korudu. Ve ekrandaki düğmeler gibi temel sistem öğelerini ve uygulama değiştirme için kart benzeri bir görünümü taşıdı.
JR Raphael / IDGICS ana ekranı ve uygulama değiştirme arayüzü.
Android 4.0 ayrıca, kaydırmayı, bildirimler ve en son uygulamalar gibi şeyleri kaydırmak için o zamanlar devrim niteliğindeki duyguyla, işletim sisteminde gezinmenin daha bütünleyici bir yöntemi haline getirdi. Ve standartlaştırılmış bir tasarım çerçevesi getirme yavaş sürecini başlattı — “Holo” olarak bilinen – tüm işletim sistemi genelinde ve Android’in uygulama ekosisteminde.
Android sürümleri 4.1 – 4.3: Jelly Bean
Üç etkili Android sürümüne yayılan 2012 ve 2013’ün Jelly Bean sürümleri, ICS’nin taze temelini aldı ve ince ayar ve bunun üzerine inşa etme konusunda anlamlı adımlar attı. Sürümler, işletim sistemine bol miktarda denge ve cila ekledi ve Android’i ortalama kullanıcı için daha davetkar hale getirmede uzun bir yol kat etti.
Görseller bir yana, Jelly Bean, ne yazık ki o zamandan beri yüceltilmiş bir haber akışına dönüşen muhteşem tahmine dayalı istihbarat aracı olan Google Asistan’ın ilk tadına bakmamızı sağladı. Bize genişletilebilir ve etkileşimli bildirimler, genişletilmiş bir sesli arama sistemi ve genel olarak arama sonuçlarını görüntülemek için daha gelişmiş bir sistem sağladı ve soruları doğrudan yanıtlamaya çalışan kart tabanlı sonuçlara odaklandı.
Sadece bu noktada tabletlerde de olsa çoklu kullanıcı desteği de devreye girdi ve Android’in Hızlı Ayarlar panelinin erken bir sürümü ilk kez ortaya çıktı. Jelly Bean, kilit ekranınıza widget’lar yerleştirmek için de son derece abartılı bir sistem başlattı – yıllar boyunca pek çok Android özelliği gibi, birkaç yıl sonra sessizce ortadan kaybolan bir sistem.
JR Raphael / IDGJelly Bean’in Hızlı Ayarlar paneli ve kısa ömürlü kilit ekranı widget özelliği.
Android sürümü 4.4: KitKat
2013’ün sonlarında KitKat sürümü, Gingerbread’in siyahları ve Honeycomb’un mavileri nihayet işletim sisteminden çıktıkça Android’in karanlık döneminin sonu oldu. Daha açık arka planlar ve daha nötr vurgular, şeffaf bir durum çubuğu ve işletim sistemine daha çağdaş bir görünüm veren beyaz simgelerle yerlerini aldı.
Android 4.4, “Tamam, Google” desteğinin ilk sürümünü de gördü – ancak KitKat’ta eller serbest etkinleştirme istemi yalnızca ekranınız açıkken çalıştı ve ya ana ekranınızdaydınız ya da Google uygulamasının içindeydiniz.
Bu sürüm, Google’ın hizmetleri için de – en azından kendi Nexus telefonlarının kullanıcıları ve onu indirmeyi seçenler için – ana ekranın tam bir panelini talep ettiği ilk adımıydı. ilk bağımsız başlatıcı.
JR Raphael / IDGAydınlatılmış KitKat ana ekranı ve özel Google Asistan paneli.
Android sürümleri 5.0 ve 5.1: Lolipop
Google, 2014 sonbaharında Android 5.0 Lollipop sürümüyle Android’i yeniden icat etti. Lollipop, tüm Android’e, uygulamalarına ve hatta diğer Google’a yayılan yepyeni bir görünüm getiren, bugün hala geçerli olan Materyal Tasarım standardını başlattı. Ürün:% s.
Android’in her yerine dağılmış olan kart tabanlı konsept, bir bakışta erişim için artık kilit ekranında görünen bildirimlerden Son Uygulamalar listesine kadar her şeyin görünümünü yönlendirecek temel bir UI modeli haline geldi. bu da arsızca kart tabanlı bir görünüm kazandı.
JR Raphael / IDGLolipop ve Materyal Tasarımının başlangıcı.
Lollipop, “OK, Google” komutuyla gerçekten eller serbest ses kontrolü, telefonlarda birden fazla kullanıcı için destek ve daha iyi bildirim yönetimi için bir öncelik modu dahil olmak üzere Android’e bir dizi yeni özellik ekledi. Ne yazık ki, o kadar çok değişti ki, birçoğu bir sonraki yılın 5.1 sürümüne kadar tamamen giderilemeyecek olan bir dizi rahatsız edici hatayı da beraberinde getirdi.