2023’ü Dikiz Aynasına Yerleştirmek
Zaman uçup gidiyor! 2023’ün en iyi 5 TV şovunu bir araya getirdiğimde, yılın özellikle hızlı geçtiğini düşünüyorum. Elbette bu öznel bir konu ama bunun bu kadar çok harika dizi çıkmasıyla ve hepsini izlemek için yeterli zamanın olmamasıyla bir ilgisi olup olmadığını merak ediyorum. Nispeten yakın zamanda çözülen büyük bir yazar grevi yaşasak da, 2023’te çok sayıda televizyonun geldiği görüldü. Gitmeye zamanım olmayan bazı şovlarda bile gerçekten sevdiğim bir sürü programı izledim. Örnek olarak, keyif aldığım kadar Kara Ayna, İyi Alametler, Ve Bizden geriye kalanlar bu yıl daha da çok takdir ettiğim başka şovlar buldum. İşte 2023’ün en sevdiğim 5 şovunu sizler için derledik; umarım siz de keyif alacağınız programlar bulursunuz.
Dünyadaki Cunk
Bir süredir Diane Morgan’ın karakteri Philomena Cunk’ın hayranıyım. Sık sık YouTube’da ilginç İngiliz röportajcının kliplerini izlerdim ya da onun bir defaya mahsus özel programlarını izlerdim. Shakespeare’e dair Cunk. Yani Netflix’te ilk kez yayınlanan şovunun tamamı hoş bir sürpriz oldu. Sırasında Dünyadaki Cunk “Dünyanın tüm tarihini” yeniden anlatırken tanıdık bir zemini yeniden ele alıyor, hâlâ büyük kahkahalar atıyor. Morgan’ın ifadesiz anlatımı, aralarında Charlie Brooker’ın da (şovu da yaratan kişi) olduğu yazarların zekice dizelerine ekstra mizah katıyor. Siyah ayna). Ancak en iyi anlar Morgan’ın röportaj konularıyla oynaması sırasında geliyor. Bir bölümde saf Cunk, nükleer silahların varlığını bir denekten öğrenir ve ikili ABBA’ya olan ortak sevgisi üzerinden bağ kurana kadar teselli edilemez hale gelir. Dizi hiciv, parodi ve belgeseli gülünç, bağ kurulabilir ve bazen de eğitici bir şekilde harmanlıyor.
Bayan Davis
Bayan Davis Hideo Kojima’nın uyarladığı bir Neil Gaiman romanı gibi hissettiriyor. Bir rahibe, dünyayı ele geçiren duyarlı bir yapay zekayı yok etmek için Kutsal Kase’yi bulma arayışına çıkar. Peacock sınırlı serisi çılgın önermesine bağlı kalıyor. Ancak aynı zamanda Rahibe Simone rolündeki Betty Gilpin, diğer ciddi oyuncularla birlikte diziyi samimi bir performansla temellendiriyor. Bayan Davis Bir rodeo yıldızının bir an Papa’yla hapishaneden kaçmasını sağlayabilirken, bir rahibe daha sonra inancının derinliğini sorgulayabilir. Ve en önemlisi, bu ton değişimlerinin işe yaramasını sağlıyor. Belki de şaşırtıcı olmayan bir şekilde, arkasındaki yaratıcılar da aynı derecede farklı geçmişlerden geliyor; hem Damon Lindelof’tan hem de yazarlardan. Kayıp ve Jonny “Jomny” Sun Sen de Aliebn Olduğunda Herkes Aliebndir. Bayan Davis teknoloji ve inancın keşfi olarak işliyor ama aynı zamanda güzel vakit geçirmeyi de amaçlıyor.
Mavi Gözlü Samuray
Netflix, animasyonlu diziliş oyununu gerçekten hızlandırdı. Ve eğer olursa şaşırmazdım Mavi Gözlü Samuray ileriye yönelik animasyonlu programlamanın amiral gemisi haline geliyor. Karı-koca ekibi Michael Green ve Amber Noizumi, Edo Japonya’da intikam arayışına çıkan karma ırk savaşçısı Mizu hakkındaki bu diziyi yarattı ve yazdı. Dizi, hikaye ilerledikçe geçmişlerini geriye doğru soyup ikilemleri önlerine çıkardıkça incelikli karakterler, özellikle de Mizi, karmaşık ve katmanlı bir şekilde ortaya çıkıyor. Buna uygun olarak görseller de katmanlı olup hem 2D hem de 3D animasyonu harmanlamaktadır. Bu, savaşların özellikle kinetik ama kesin olduğu hissi veren göz kamaştırıcı bir etki yaratıyor. Seslendirme sanatçıları karakterlerine o kadar iyi bağlılar ki George Takei, Brenda Song, Kenneth Branagh ve diğer tanınmış sanatçıları dinlediğimi unuturum. Ancak Maya Erskine ve Masi Oka, sade Mizu ve onun cana yakın çırağı Ringo rolünde özellikle akılda kalıcı oluyorlar; garip bir çift, gösteriye ekstra bir kontrast katmanı sağlıyor.
İfadesiz surat
İle Bıçaklar Çekildi Ve Cam soğanıRian Johnson bize 21. yüzyılın en iyi iki polisiyesini verdi. Peacock’s “haftanın vakası” tarzında bir seri olarak İfadesiz surat cinayet gizemlerinden oluşan bir hazine sandığı sağlar. Natasha Lyonne, bir yalanı tespit etme konusunda esrarengiz bir yeteneğe sahip, Columbo’ya benzeyen bir kumarhane çalışanı olan Charlie Cale’i canlandırıyor. Bir mafya babasından kaçarken, Amerika’yı boydan boya kat ettiği gezide çeşitli suçlarla karşılaşır. Mantıklılık bir yana, bu, her bölümün, topluluk tiyatrosunun mizahi bir şekilde gönderilmesinden, karla kaplı bir kulübedeki tırnak ısıran kuruluma kadar benzersiz bir ortam ve tona odaklanmasına olanak tanır.
Her cinayet bir bölümün başlangıcında ortaya çıkar, bu yüzden gizem, Charlie Cale’in bir yalanı nasıl yakalayıp onu ilgili suça bağlayacağına kalır. Tüm bu zaman boyunca mafyadan uzak durmaya çalışıyor, bu yüzden suçluları adalete teslim etmek için giderek daha yaratıcı yollar bulması gerekiyor. Lyonne’dan Charlie o kadar sevimli ve ilginç ki, onun toplumun her kesiminden insanlarla etkileşime geçtiğini görmek bir zevk. En kötü ihtimalle, İfadesiz surat televizyon kadar eğlenceli olduğunu kanıtlıyor. Ancak en iyi ihtimalle, belirli bölümler kolaylıkla kısaltılmış versiyonlar olarak geçebilirdi. Bıçaklar Çekildi devam filmi.
Usher Hanesi’nin Düşüşü
Usher Hanesi’nin Düşüşü bu listede yer alan Mike Flanagan sınırlı serisinin üç yıllık trendini sürdürüyor. Bu noktada Flanagan’ı bir korku ustası olarak görüyorum. Ve Netflix’in Müjdeci Evi Flanagan’ın ilk yayın hitinin çok gerisinde kalıyor, Hill House’un Laneti, hala zirvede korku televizyonu sunuyor. Neden? Usher Hanesi’nin Düşüşü Edgar Allan Poe’nun harap bir evde yaşayan bir zamanlar zengin bir aileyi konu alan aynı adlı kısa romanını uyarlayabilirdi. Ancak hikayeyi, Poe’nun birçok ikonik kısa öyküsünü tam bölümlere uyarlamak için bir çerçeveleme aracı olarak kullanmak çok daha ileri gidiyor. Ve her şeyin doğayı hissettirmesini sağlıyor. Bir başarı katmanı daha eklemek için, bunu güncel alegorilerle çağdaş bir ortamda yapıyor.
Hikayenin bu versiyonunda Usher’lar bir ilaç şirketi işleten zengin bir klandır. Daha doğrusu gizemli koşullar altında ölmeye başlayana kadar öyleydiler. Eşit derecede sümüksü ama sempatik Bruce Greenwood’un canlandırdığı Roderick Usher, şüpheci Dedektif Dupin’e (Carl Lumbly, Poe’nun tekrar eden dedektifini canlandırıyor) Usher’ların yükselişini ve düşüşünü anlatıyor. Diğer keyifli performanslar ise pek çok farklı rolü üstlenen çok yönlü Carla Gugino’dan ve taş yüzlü ama şeytani bir avukat olarak tanınmayan Mark Hamill’den geliyor.
Her şeyi uyarlamak Anlatılan Kalp ile Kızıl Ölümün Maskesi, her bölüm kendi başına ayakta dururken daha büyük bir anlatıya hizmet ediyor. Bunların üniversitedeki adaptasyon derslerinde ya da sadece Poe’nun eserleri üzerinde öğretildiğini kolaylıkla görebiliyordum. Poe’nun çalışmalarının temel anlatılarına sadık kalırken aynı zamanda onları taze hissettirerek büyük edebiyatın günümüzde neden önemli olduğuna dair bir örnek oluşturuyorlar. Edgar Allan Poe veya Mike Flanagan’ın korku sanatından şüphe eden var mı? Kuzgundan alıntı yapacak olursak, “Nevermore!”