Eğer şanslıysanYılda bir kez saf kısmet üzerine kurulu bir panel oluşturabilirsiniz. Gill Pratt’ı Marc Raibert’le eşleştirmek benim için tam olarak buydu. İkisinin geçmişi onlarca yıl öncesine, MIT Bacak Laboratuvarı’nın salata günlerine dayanıyor.
[A version of this story original appeared in TechCrunch’s robotics newsletter, Actuator. Subscribe for free here.]
Raibert, operasyonları MIT’e taşımadan önce 1980 yılında Carnegie Mellon Üniversitesi’nde (CMU) laboratuvarı kurdu. Ekip, Boston Dynamics’in çalışmalarının önünü açacak robot hareket araştırmasına odaklandı.
“İlk başladığımızda, bacakları olan tüm robotlar çok yavaş hareket eden, yengeç benzeri şeylerdi; yere sarılır, sonra geçici olarak bir adım atar ve nesnelerin devrilmemesini umar ve sonra yavaş hareket eden bir örümcek gibi hareket ederdi. “diyor Raibert. “Hayvanların nasıl çalıştığı ilgimi çekiyordu, ona baktım ve şöyle dedim: ‘Vay canına, bu doğru olmaktan olabildiğince uzak.’ Makinedeki dinamiklerin ve enerjinin dengede tutulabileceği bir şey yapıp yapamayacağımızı görmek için diğer tarafa gittim. [were] hikayenin bir parçasıydı ve yaylar ve sıçramalar hikayenin bir parçasıydı. Laboratuvarım bunun üzerinde çalıştı. Zıplama çubuğu robotları yaptık.”
Raibert laboratuvarı 15 yıl boyunca yönetti. Yapay zeka etik profesörü Joanna Bryson, araştırma bilimcisi Jerry Pratt, WobbleWorks kurucu ortağı Peter Dilworth, sanatçı Daniel Paluska ve CSAIL profesörü/Toyota Araştırma Enstitüsü (TRI) Başkan Yardımcısı Russ Tedrake de dahil olmak üzere geleceğin robot biliminin önde gelen isimleri programa katılacak. Agility Robotics’in kurucu ortağı Jonathan Hurst, bir yaz CMU’nun misafir öğrencisiydi.
Raibert ve Pratt’ın yolları ilk kez Pratt MIT’de öğrenciyken kesişti. Raibert, 1992 yılında Boston Dynamics’i kurdu ve üç yıl sonra Leg Lab’ın anahtarlarını Pratt’a devretti.
Pratt ilk günleri hakkında “Marc inanılmaz derecede cömert bir profesördü” diyor. “O zamanlar MIT’nin ve özellikle de Marc’ın harika yanlarından biri benim genç bir çocuk olmamdı ve hem yüksek lisans öğrencisi hem de genç bir profesör olarak beni memnuniyetle karşıladı. Bir süre ikimiz de aynı anda Bacak Laboratuvarı’nda çalışıyorduk ve Marc koşan robotlar üzerinde olağanüstü bir çalışma yapmıştı. Belki yürüyen robotlar üzerinde çalışmaya karar verdim. O zamanlar bu şekilde kesiştik ve Boston Dynamics’i kurmaya gittiğinde çok nazik davrandı ve bana laboratuvarı ve oradaki her şeyi verdi.”
Pratt sonraki yirmi yıl boyunca akademide kaldı ve 2001’de MIT’den Olin’e transfer oldu. Dokuz yıl sonra DARPA’da program yöneticisi oldu. İkilinin yolları yine orada kesişti. Boston Dynamics, Atlas’ı DARPA için tasarladı. İnsansı robot bunu yaptı 2013’te ilk kez ve o zamandan beri robotik zorluklarının dayanak noktası haline geldi.
Üç yıl sonra Pratt, TRI’nin CEO’su seçildi. Raibert, 2019 yılına kadar Boston Dynamics’in CEO’su olarak görevine devam etti ve dizginleri, şirketin daha ticari faaliyetlere geçişini yöneten uzun süreli çalışan Rob Playter’a devretti. Geçtiğimiz yıl Raibert (hala BD’nin başkanlığını yürütmektedir) Boston Dynamics Yapay Zeka Enstitüsü’nü kurdu. Organizasyonun TRI ile pek çok ortak noktası var. Her ikisi de iki büyük otomobil üreticisinin (Toyota ve Hyundai) desteğiyle saf araştırmaya adanmıştır.
“Saf araştırmanın” biraz yüklü bir terim olduğunun farkındayım. Konsept kesinlikle umut verici: Akademik çevrenin ve kurumsal Ar-Ge’nin baskıları dışında araştırmayı sürdürebilecek bir yöntem bulmak.
Toyota’nın üretime yönelik bir baskısı olup olmadığı sorulduğunda Pratt şöyle diyor: “Aslında yok ve bunu sadece kibar olmak için söylemiyorum. Bence uzun süredir var olan şirketlerin en güzel yanlarından biri de bunun ilk kez Ar-Ge yapmıyor olmaları. Elbette Toyota’nın Ar-Ge bütçesinin büyük bir kısmı bir sonraki arabanın veya belki bundan beş yıl sonraki arabanın nasıl üretileceğini bulmaya harcanıyor. Ancak otomobil endüstrisinde yüzyılda bir görülen bir dönüşüm döneminde olduğumuza dair bir fikir var ve eminim ki Hyundai de bunu paylaşıyor. Bataryalı elektrikli araçların yapımı geçmişteki arabalara göre çok daha basittir; motor yok, şanzıman yok, vs. yok. Bu yüzden arabalarda çok daha şiddetli bir şekilde rekabet etmek zorunda kalacağız. Ama aynı zamanda şirketin becerilerini, hayallerini ve umutlarını arabaların ötesine geçmek için kullanabilir miyiz? TRI’nin işi aslında düşünmektir [what’s] Sonraki. Arabalardan sonra sırada ne var ve arabalarla ilgili bazı süslü şeyler de var.”
TRI için “sırada ne var”ın büyük kısmı yaşlanan nüfusları desteklemeye odaklanıyor. Kuruluş, kaynaklarının büyük bir kısmını yaşlı insanların daha bağımsız yaşamasına yardımcı olmak için tasarlanmış teknolojiler geliştirmeye ayırıyor. Geçen hafta enstitüden paylaştığımız araştırmanın kökeninde bu var. Kıdemli araştırma bilimcisi Benjamin Burchfiel’e dikkat edin:
gelişiyle birlikte büyük bir ilerleme gördük. [large language models]bunları kullanarak bu yüksek seviyedeki bilişsel zekayı robotlara aktarıyoruz. Bir şeyi alan bir robotunuz varsa, artık bir nesneyi belirtmek zorunda kalmak yerine ona kola kutusunu almasını söyleyebilirsiniz. Veya ona parlak nesneyi almasını söyleyebilirsiniz veya aynı şeyi Fransızca olarak da yapabilirsiniz. Bu gerçekten harika, ancak bir robotun bir USB cihazını takmasını veya bir mendil almasını istiyorsanız bu modeller işe yaramıyor. Gerçekten faydalıdırlar ancak sorunun bu kısmını çözmezler. Biz bu eksik parçayı doldurmaya odaklandık ve şu anda bizi gerçekten heyecanlandıran şey, aslında bir sistemimiz olması ve temellerin doğru olmasıdır.
Boston Dynamics Yapay Zeka Enstitüsü henüz başlangıç aşamasındadır ve bu nedenle henüz halka açık olarak gösterilecek çok fazla araştırması yoktur. Ancak bunu yapıyor çok fazla işe alma. onun haftası duyurdu MIT’den Kate Darling’in “robot bilimi ve yapay zekanın etiği ve toplumsal etkisi” konulu araştırmalara liderlik edeceğini söyledi. Enstitüden:
Darling’in ekibi, robot teknolojisinin uygulanması ve kullanımı, işyeri üzerindeki etkisi, altyapı ve diğer konularla ilgili acil ve uzun vadeli soruları araştıracak. Ekip, başkalarının bilinçli etik ve politika kararları alması için gereken verileri üretmek üzere tasarlanmış çalışmalar ve deneyler gerçekleştirecek ve ayrıca etik, hukuk, ekonomi ve robot biliminin kesiştiği noktada geniş kapsamlı bir platform sunacak bir dizi konuşma ve çalıştay geliştirecek. tartışma.
Raibert, “Gill’in, araba yapmanın küçük metal parçalarını alıp bunları birbirine kaynaklayıp birleştirmek olduğunu söylediğini duydum” diyor. “Bu biraz ilkel bir yaklaşım. Artık elimizde yazılım, robot teknolojisi, yapay zeka ve benzeri şeyler var ve otomobil şirketlerinin bunu benimsemesi gerekiyor. Sanırım Hyundai’deki yönetim (başkan geçen hafta beni ziyaret etti ve onunla ve onunla çalışan insanlarla yakın temas halindeyiz) 22. yüzyıla girmenin yapılması gereken önemli bir şey olduğunu düşünüyor ve başlıyoruz. şimdi bu iş üzerinde.”
Resim Kredisi: Boston Dinamikleri
Pratt şunu ekliyor: “Aslında arabalarla robot bilimi arasında da bir uyum söz konusu. Rod Brooks, birkaç yıl önce modern arabaların yaşlı bakımı robotları olduğunu söyleyen kişiydi. Bence bu gerçekten doğru. İçlerindeki bilgisayar miktarını, içindeki yazılım miktarını düşünürsünüz. TRI’nin kendi bünyesinde farklı bölümleri var ve bunlardan biri, robotik alanında kullandığımız bazı yazılımlar ve bazı konseptlerle tamamen örtüşen, otomobillerdeki çok gelişmiş şeyler üzerinde çalışıyor.”
Boston Dynamics Yapay Zeka Enstitüsü kendi adına araştırmasının üç temel ayağını listeliyor: zeka, el becerisi ve hareketlilik. Bu, robotların daha akıllı, mobil manipülasyonda daha iyi ve daha dinamik hareket eden etkili bir şekilde yapılmasını sağlıyor. Raibert, “Boston Dynamics Yapay Zeka Enstitüsü”nün hem kendisi ile Boston Dynamics şirketi arasındaki kafa karışıklığı hem de robot bilimi yerine yapay zekaya odaklanılması açısından en öğretici isim olmayabileceğini kabul ediyor. Görünüşe göre bir isim değişikliği geliyor, ancak henüz hiçbir şeye karar verilmedi.